Usa ka Daang Basahon ni Mormon
Dan Hobbs
Idaho, USA
Paghulagway pinaagi ni Allen Garns
Pipila na ka tuig ang milabay, nakadawat ko og voice mail sa akong telepono: “Si Dan Hobbs ba kini nga nagpuyo sa Idaho Falls ug nakaserbisyo og misyon sa Washington niadtong 1974? Si Tom Janaky kini. Ikaw tingali ang nakatudlo sa akong mama ug papa.”
Nasurprisa ko. Nagserbisyo ko sa Texas, USA, dili sa Washington, apan nakaila ko sa ngalan. Diha-diha nahunahunaan nako ang basahon sa akong aparador—ang 1948 edisyon sa Basahon ni Mormon. Giablihan nako kini sa sinulat sa kamot nga mensahe sa pahina nga tabon: “Hinaut nga ang Dios magauban kanimo. Panalanginan ikaw sa Dios! Frank ug Virginia Janaky, 1974.” Sa kalit nakahinumdom ko unsay nahitabo 35 ka tuig na ang nakalabay.
Nag-edad ko og 21 ug hapit na mahuman sa akong misyon sa Houston, Texas. Ang akong kompanyon ug ako nanuktok nga wala kaayoy kalampusan sa dihang mitutok mi sa usa ka pultahan nga giablihan sa usa ka tawo nga madasigong midapit kanamo. Mipaila siya sa iyang kaugalingon nga si Frank Janaky ug mipaila sa iyang asawa kanamo, nga si Virginia. Kadiyot ra kaming nakigsulti kanila.
Sa misunod nga mga pagbisita, gitudloan namo sila sa ebanghelyo. Dili sila interesado sa bunyag, apan mahigalaon sila pirme. Atol sa usa ka panaghisgutan, nakamatikod ko og daang kopya sa Basahon ni Mormon sa butangan sa libro. Dili ko makahinumdom sa unsang paagiha nga nakaangkon sila niini, apan nakahinumdom ko nga naghisgot ko kon unsa ka dako ang akong pagdayeg niini.
Sa hapit na ko mouli, ang akong kompanyon ug ako miagi sa ilang balay aron sa pagpanamilit. Sa wala pa kami mibiya, gipirmahan ni Frank ang daang Basahon ni Mormon ug gihatag kini kanako isip gasa sa panamilit. Mihangyo siya nga mopirma ko sa iyang Biblia sa pamilya sa akong ngalan ug address. Mao kadto ang katapusang higayon nga akong nakita ang mga Janaky, apan gimahal nako kanunay ang ilang gasa.
Gitawagan nako ang telepono nianang gabhiona. Nangutana pag-usab si Tom kon nakaserbisyo ba ako og misyon sa Washington niadtong 1974. Giingnan nako siya nga nagserbisyo ko sa Texas ug nangutana kon ang iyang mga ginikanan mao ba sila Frank ug Virginia.
Giingnan ko niya nga ang Iyang mga ginikanan mibalhin gikan sa Texas ngadto sa Washington. Nagtuo siya nga ang mga misyonaryo nga mibisita sa iyang mga ginikanan gikan sa Washington. Miingon siya nga iyang nakit-an ang akong ngalan ug address sa Biblia sa pamilya.
“Mitawag ko aron sa pagsulti nimo nga ang akong igsoon ug ako nabunyagan, tungod sa ka maayo sa mga misyonaryo ngadto sa among mga ginikanan,” miingon siya. “Ganahan kaayo sila sa tanang mga misyonaryo nga mikontak nila sa milabayng katuigan.”
Gipahibalo ko ni Tom nga sila namatay na.
“Apan karon among gikompleto ang ilang buhat sa templo,” miingon siya.
Uban sa luha sa akong mga mata, nagpasalamat ko ni Tom sa iyang tawag.
Sa milabayng mga tuig gibati nako nga wala kaayoy kalampusan ang akong misyon. Usahay, maghunahuna ko kon nakatandog ba ako og bisan kinsa nga kinabuhi samtang nagserbisyo. Ang tawag sa telepono ni Tom mao ang malumo nga kalooy sa Ginoo. Mapasalamaton ko sa akong misyon ug sa gamay nga bahin nga akong nahimo sa pagdala sa ebanghelyo ngadto sa pamilyang Janaky.