Πορτρέτα πίστης
Μπέργκλιντ Γκιούνασον
Αρνεσίσλα, Ισλανδία
Η Μπέργκλιντ (αριστερά) με την αδελφή της Ελίν (δεξιά). Όταν η Μπέργκλιντ ήταν στη βαθύτερη κατάθλιψη που είχε αντιμετωπίσει ποτέ, ένιωσε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει. Εκφράζοντας τα συναισθήματά της για τους αγώνες της στην οικογένεια και τους φίλους της, έχει βρει πνευματική και συναισθηματική ίαση μέσω των εργαλείων που ο Επουράνιος Πατέρας έχει παράσχει.
Μίντι Σέλου, Φωτογράφος
Αντιμετωπίζω την κατάθλιψη από τότε που ήμουν 13 ετών. Σε ένα σημείο, τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα που προσπάθησα να αφαιρέσω τη ζωή μου. Ένιωθα πολύ απελπισμένη εκείνη την εποχή. Σκεφτόμουν: «Ποτέ δεν θα είμαι ευτυχισμένη. Ποτέ δεν θα επιτύχω τίποτα».
Υπήρξε κάποια στιγμή που νόμιζα ότι η αποχώρηση από την Εκκλησία ήταν η απάντηση στα προβλήματά μου, επειδή απλώς ένιωθα απελπισμένη για όλα. Είναι τόσο εύκολο να κάνεις όσα δεν πρέπει να κάνεις στην Ισλανδία. Η Εκκλησία είναι τόσο μικρή εδώ. Ήμασταν μόνο εγώ και τα αδέλφια μου στις τάξεις της Εκκλησίας μας μεγαλώνοντας. Ένιωθα μοναξιά και για λίγο δεν μου άρεσε να πηγαίνω στην εκκλησία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στην Ισλανδία απωθούν τη θρησκεία. Οι άνθρωποι αρχίζουν να πίνουν σε μικρή ηλικία. Ενεπλάκην σε αυτό και ήμουν ανενεργή για μία περίοδο στη ζωή μου. Δεν είμαι περήφανη για αυτό, αλλά είναι μέρος της εμπειρίας μου και έμαθα από αυτό. Μελέτησα μία ομιλία του Πρεσβυτέρου Τζέφρυ Χόλλαντ και μου άρεσε αυτό που είπε: «Το παρελθόν είναι για να διδασκόμαστε από αυτό, αλλά όχι να ζούμε σε αυτό… Όταν έχουμε μάθει ό,τι έπρεπε να μάθουμε… τότε κοιτάμε μπροστά, θυμόμαστε ότι η πίστη είναι πάντοτε στραμμένη προς το μέλλον»1.
Μία μέρα, όταν αγωνιζόμουν πραγματικά, διάβασα την πατριαρχική ευλογία μου. Καθώς την διάβαζα, συνειδητοποίησα ότι έχω μέλλον. Ο Θεός έχει ένα σχέδιο για μένα και πραγματικά με αγαπά. Πηγαίνοντας στην εκκλησία, μεταλαμβάνοντας, διαβάζοντας τις γραφές και η προσευχή έφερε τόσο πολύ φως και ευτυχία στη ζωή μου. Σύντομα συνειδητοποίησα: «Αυτό με βοηθά πραγματικά». Τότε ήξερα ότι πάντα ήθελα το Ευαγγέλιο στη ζωή μου. Μετά από όλα όσα έχω περάσει, γνωρίζω ότι το Ευαγγέλιο έχει σώσει τη ζωή μου και είμαι πολύ ευτυχισμένη γι’ αυτό.
Η συζήτηση για την κατάθλιψή μου με την οικογένεια και τους φίλους βοήθησε πάρα πολύ. Συνέβαλε επίσης σε περισσότερη βοήθεια. Δεν ήθελα να πάρω φάρμακα ή να κάνω θεραπεία. Έλεγα στον εαυτό μου: «Έχω τον Θεό». Αλλά ο Θεός παρέχει πολλά άλλα εργαλεία, όπως τα φάρμακα και την θεραπεία, για να χρησιμοποιούμε εκτός από τα πνευματικά πράγματα.
Καθώς άρχισα να διαβάζω περισσότερο τις γραφές μου κάθε μέρα και να πηγαίνω πιο κοντά στον Θεό μέσω της προσευχής, έλαβα πολλές ευλογίες και αποκαλύψεις ότι ο σκοπός μου είναι να βοηθώ άλλους. Αισθάνομαι ότι τόσοι πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουν προβλήματα διανοητικής υγείας και προσπαθούμε να το κρύψουμε. Η κατάθλιψη και οι αγώνες μου με έχουν διδάξει ότι είναι καλύτερα να ανοιγόμαστε και να επικοινωνούμε με τους άλλους. Η φίλη μου ανοίχτηκε πρόσφατα σε μένα για τον αγώνα της με την κατάθλιψη. Μιλήσαμε γι’ αυτό και πραγματικά καταλάβαμε η μία την άλλην.
Δεν παρατηρούμε πάντοτε με τι αγωνίζονται οι άλλοι, αλλά περπατώ μερικές φορές και κοιτάζω άλλους ανθρώπους και συνειδητοποιώ ότι ο Θεός γνωρίζει τον καθένα μας. Μας αγαπά και ξέρει ακριβώς τι περνάμε όλοι. Και μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Μέσα από τους αγώνες μου με την κατάθλιψη, έμαθα να αναρωτιέμαι: «Τι μπορώ να μάθω από αυτή τη δοκιμασία;» αντί «Γιατί έχω αυτή τη δοκιμασία;» Αγαπώ το Εθέρ 12:27, όπου λέει ότι τα αδύναμα πράγματα μπορούν να γίνουν δυνατά, αν έχουμε πίστη στον Ιησού Χριστό. Αυτό είναι πάντα μία ανακούφιση για μένα.
Όλοι επιλέξαμε να έρθουμε εδώ στη γη. Ξέραμε ότι επρόκειτο να υποφέρουμε μέσω δοκιμασιών. Και ειλικρινά αυτό είναι που κάνει τη ζωή σπουδαία. Επειδή γνωρίζουμε ότι θα έρθουν καλά πράγματα. Γνωρίζουμε ότι αν ακολουθήσουμε τον Σωτήρα σε κάθε δύσκολη φάση, μπορούμε να έχουμε αιώνια ζωή και όλες αυτές τις ευλογίες που μας περιμένουν.
Έχω σίγουρα παρατηρήσει πώς έχω αλλάξει μέσα από την κατάθλιψή μου. Η Εξιλέωση του Σωτήρος είναι αληθινή, η καρδιά μου έχει αλλάξει και έχω γίνει δυνατότερη. Νιώθω σαν να είμαι διαφορετικό άτομο από αυτό που ήμουν κάποτε. Οι άνθρωποι παρατηρούν και λένε: «Έχεις αλλάξει». Ακόμα και ένα κορίτσι από το σχολείο είπε: «Βλέπω κάποια διαφορά και ένα φως μέσα σου». Είναι περίεργο γιατί δεν είναι καν μέλος της Εκκλησίας και πραγματικά δεν είχαμε ποτέ μιλήσει πριν.
Όταν ήμουν στη χειρότερη κατάθλιψή μου, οι άνθρωποι μου έλεγαν: «Θα περάσει». Ήμουν τόσο κουρασμένη να το ακούω αυτό, αλλά όσο παράξενο κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια.
Αλλά πρέπει να θέλεις να γίνεις καλά. Έχω μάθει ότι δεν μπορείς να περιμένεις να γίνεις καλύτερα, χωρίς να κάνεις τίποτα. Πρέπει να θέλεις να είσαι ευτυχισμένος και να πιστεύεις ότι έχεις δυνατότητες και μέλλον. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι σε αγαπούν τόσοι πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του Επουράνιου Πατέρα σου. Είναι όλοι εκεί για να σε βοηθήσουν.
Ποτέ δεν είχα σκεφθεί ότι θα ήμουν τόσο ευτυχισμένη όσο είμαι τώρα. Κάποιες μέρες ακόμα αγωνίζομαι, αλλά με τα εργαλεία που μου έχει δώσει ο Επουράνιος Πατέρας, μπορώ να το χειριστώ. Τώρα όταν αισθάνομαι τον εαυτό μου να πέφτει σε κατάθλιψη, λέω στον εαυτό μου ότι με αγαπούν, έχω ανθρώπους να μιλήσω και τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.