Zenders kiezen
Als Brooke geen vriendin van Camille meer wilde zijn, wat dan?
‘Zijn macht is met u, dus strijd voor het recht!’ (Lofzangen, nr. 237.)
‘Ik heb gisteren naar een heel leuke serie gekeken. Moet je ook doen. Misschien kunnen we een keer samen kijken!’ zei Brooke.
Camille vond het heerlijk om met haar beste vriendin te praten terwijl ze van school naar huis liepen. Ze vond het fijn dat ze veel gemeen hadden.
‘Klinkt goed!’ Camille wuifde gedag en deed de voordeur open.
Toen Camille klaar was met haar huiswerk, zette ze de tv aan en zocht ze de serie. Ze keek ernaar uit om er de volgende dag over te praten met Brooke!
De serie was inderdaad grappig. De personages deden gekke dingen en vertelden grappen. Camille moest vaak lachen. Maar niet alles wat ze zeiden was grappig. Ze gebruikten woorden die Camille zwaar op de maag lagen. Het waren geen goede woorden.
Wat moet ik doen? vroeg ze zich af. Camille wist dat dit geen goede woorden waren. Maar ze wilde weten hoe de aflevering afliep. Wat moest ze zeggen als Brooke er morgen naar vroeg?
Met een zucht zette Camille de tv uit.
Toen mama thuiskwam, hielp Camille met tafeldekken. ‘Hoe was het op school?’ vroeg mama.
Camille legde de vorken en lepels neer. ‘Het ging heel goed. Alleen … Brooke zei dat ik naar een serie moest kijken. Dat deed ik ook, maar er zaten slechte woorden in. Het voelde niet goed, dus ik heb ze uitgezet.’
‘Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt.’
‘Maar Brooke wil er samen naar kijken. Ze is mijn beste vriendin! We houden van dezelfde muziek, dezelfde ijssmaak, dezelfde boeken …’
Haar moeder zette de pasta op tafel. ‘Dat is zo, maar je hoeft niet alles hetzelfde te doen. Vooral niet als je je er niet prettig bij voelt. Je mag best andere keuzes maken dan een vriendin.’
‘Hoezo?’ vroeg Camille.
‘Nou, wij zeggen geen slechte woorden, zodat we de Heilige Geest kunnen voelen’, legde mama uit. ‘Maar niet iedereen denkt daar hetzelfde over. Daarom zijn het nog geen slechte mensen.’
Camille maakte zich nog steeds zorgen over wat er zou gebeuren wanneer Brooke vroeg wat ze van de serie vond. Ze praatten over alles! Wat als Brooke dacht dat ze kinderachtig deed? Of erger nog, als ze niet langer haar vriendin wilde zijn?
Camille zei een gebed voor het slapengaan. Hemelse Vader, help me alstublieft om morgen met Brooke te praten. Help me om moedig te zijn. Camille klom in bed en hoopte dat op school alles goed zou gaan.
‘Camille!’ riep Brooke over het schoolplein. Ze rende over het gras naar Camille. ‘Wat vond je van de serie? Was ze niet grappig?’
Camille haalde diep adem. ‘Ik heb maar een klein stukje gekeken.’
Brooke leek het niet te snappen. ‘Waarom?’
Camille dacht even na. Zou ze gewoon zeggen dat ze het druk had gehad? Wat zou Brooke zeggen? ‘Nou … omdat ze woorden gebruikten die ik niet leuk vond. Het voelde niet prettig om ernaar te kijken.’
‘O’, zei Brooke zachtjes. Toen zei ze: ‘Dat is niet erg. We hoeven er niet samen naar te kijken. We kunnen wel een serie vinden die we allebei leuk vinden, of samen wat anders doen.’
‘Oké.’ Camille glimlachte. Toen liepen de twee vriendinnen lachend en pratend de klas binnen.
De auteur woont in Utah (VS).