Zegeningen van zelfredzaamheid
Goed bestede tijd
Pele Mika Ah Lam besteedt haar tijd goed, en daarom is ze elke dag gelukkig, heeft ze een klein bedrijf en kan ze zonder spijt terugkijken.
Illustratie, Emily Lui
Op de eilanden in de Stille Oceaan loopt de tijd wat trager dan in andere delen van de wereld. Dagelijkse taken worden volgens de stand van de zon gedaan, niet volgens de klok. Je wordt wakker met de vogels en het geluid van de branding, in plaats van een schelle wekker.
Pele Mika Ah Lam uit Samoa heeft nog een ander belangrijk idee over tijd, en daar leeft ze naar: ‘Ik maak er het beste van, waar ik ook ben’.
Leren in en buiten de klas
Pele groeide op in een dorp waar gezinnen, waaronder dat van haar ouders, leefden van wat het land opbracht. Stromend water en elektriciteit zijn nooit vanzelfsprekend. De huizen zijn eenvoudig en mooi. Onderwijs is duur. ‘Onze hele familie helpt elkaar met de onderwijskosten’, zegt Pele. ‘Zo doen we dat in Samoa.’
Omdat ze hard werkte en goede cijfers haalde, werd Pele toegelaten tot de National University of Samoa. Ze koos voor boekhouden, wiskunde en informatica. Ze maakte ook tijd vrij om naar het instituut te gaan.
Op een bepaald moment nam Pele deel aan een andere activiteit, die haar leven spoedig zou veranderen. Maar toen wist ze dat nog niet. Ze kwam iedere vrijdagavond samen met andere kerkleden die naar de universiteit gingen, om plezier te maken, over het evangelie te praten en nieuwe vaardigheden te leren. Deze activiteiten wisselden per week, het was traditie dat ze iedere laatste vrijdag van de maand een nieuw recept uitprobeerden.
Pele zegt: ‘Ik lette goed op. Ik wilde een kans om iets te leren niet voorbij laten gaan.’
Dat besluit zou in de toekomst heel veel opleveren.
Een deur sluit, een raam wordt geopend
De kosten van universitair onderwijs kunnen voor bijna iedereen een groot obstakel zijn. Pele moest de universiteit verlaten toen haar geld opraakte. Ze had echter hard gewerkt en in die periode alles geleerd wat ze kon. Ze had zelfs vele verschillende recepten onder de knie gekregen.
Als echtgenote en moeder van jonge kinderen dacht ze goed na hoe ze haar kennis kon inzetten om haar gezin te onderhouden. Haar hele leven had Pele geleerd om in God te geloven en hard te werken.
‘Ik besloot om mijn eigen bedrijf te beginnen’, zegt Pele. ‘Ik heb nu een barbecue- en saladekraam, waar ik de gerechten verkoop die ik als studente heb leren klaarmaken.’
Dankzij het succes van haar zaak verdient Pele genoeg geld om voor haar naaste familie te zorgen, en ook om haar ouders, broers en zussen te helpen.
‘In onze familie geloven we dat geloof zonder werken dood is’ [Jakobus 2:20], zegt ze. ‘Wij geloven in God en we geloven ook dat Hij ons op allerlei manieren zal helpen. Maar we moeten zelf ook ons best doen.’
Eilandtijd
Pele leeft nog steeds volgens ‘eilandtijd’. Ze staat op en gaat naar bed tegelijk met de zon, en houdt van het eenvoudige, vreedzame leven op Samoa. ‘De tijd snelt als op vleugels, hem houden kan men niet.’ Deze waarheid begrijpt ze en ze leeft ernaar.1
Ouderling Ian S. Ardern van de Zeventig heeft gezegd: ‘Tijd is nooit te koop. U kunt het proberen, maar tijd is een goed dat in geen enkele winkel voor geen enkele prijs te koop is. Maar gebruikt u hem verstandig, dan is de waarde ervan onmetelijk.’2
Aangezien Pele het beste probeert te halen uit de tijd die ze heeft, heeft God haar en haar gezin voorspoedig gemaakt, en hebben ze vreugde gevonden ondanks hun beproevingen. Ze heeft een sterk getuigenis, een succesvol bedrijf, en de toekomst lacht haar tegemoet.
Ze zegt: ‘We zijn erg gezegend’.