Wat doen we hier?
We hebben onze baan opgezegd, alles verkocht en onze familie en vrienden vaarwel gezegd, om te verhuizen naar een plek die we nog nooit hadden gezien.
Illustratie, Shauna Mooney Kawasaki
Ik werkte overdag en mijn vrouw, Elen, had nachtdienst. We zagen elkaar nauwelijks. We hielden geen thuisavonden en baden niet als gezin. We gingen wel naar de avondmaalsdienst, maar waren niet toegewijd aan het evangelie.
We begonnen een leegte te voelen, doordat we ons richtten op wereldse dingen in plaats van de dingen van de Heer. We voelden dat onze hemelse Vader meer van ons verlangde.
Daarom gingen we naar de Santiagotempel (Chili) voor leiding over wat we beter konden doen. We kregen beiden de influistering dat we met onze jonge dochters moesten verhuizen van Santiago naar het noordelijke kustgebied van Coquimbo.
We waren daar nog nooit geweest en wisten niets over dat gebied. Maar we zegden onze baan op, verkochten alles, en lieten onze familie, vrienden en mijn universitaire studie achter.
In Coquimbo kenden we niemand en we hadden geen geld. Ik vond een baan, maar daar konden we amper de huur van betalen. We vroegen ons af: Wat doen we hier?
Elen vroeg zich af of ze iets kon doen om te helpen met de kosten van levensonderhoud. Op een dag naaide ze een hoes voor een van onze oude stoelen. ‘Ik ga deze te koop zetten en kijken of iemand hem koopt’, zei ze. En inderdaad, iemand kocht hem. Na deze aanmoediging leerde Elen meer over het herstofferen van meubels. Ze adverteerde en begon opdrachten te krijgen.
In 2016 werd ik geroepen als bisschop van onze nieuwe wijk. Met mijn baan, de studie die ik had hervat en mijn roeping, zag ik mijn familie weer nauwelijks.
‘Zo werkt het niet’, zei Elen. ‘Waarom kom je niet met mij werken? Ik laat je wel zien hoe het moet. Je werkt dan thuis en je hebt ook meer flexibiliteit in je roeping.’
Ik maakte me zorgen over het opzeggen van mijn baan, maar Elen zei dat we tot onze hemelse Vader konden bidden en zeggen: ‘Dit is ons bedrijfje. We gaan er samen in werken. Laat ons alstublieft zien hoe dit kan lukken terwijl Gregorio dient als bisschop.’
Onze hemelse Vader gaf antwoord. Nu, na jaren waarin we elkaar nauwelijks zagen, moeten we eraan wennen dat we altijd samen zijn. Soms zegt Elen als grap: ‘Moet je niet een paar gesprekken voeren als bisschop? Kom over vier uur maar terug!’
Hier in Coquimbo hebben we geleerd om geloof te hebben en als gezin het evangelie na te leven, en we zijn gezegend. We zijn verhuisd naar een onbekende stad om mensen te dienen die we nog nooit hadden ontmoet, en we hebben wonderen gezien die we niet hadden verwacht.