រីកលូតលាស់ទៅក្នុងគោលការណ៍នៃវិវរណៈ

ដោយប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន

ប្រធានសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ

ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យចាត់វិធានការចាំបាច់ ដើម្បីស្ដាប់ព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរឡើង និងកាន់តែញឹកញាប់ ដើម្បីបងប្អូនអាចទទួលដឹងថាទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ប្រទានដល់បងប្អូន ។

នៅថ្ងៃទី ៣០ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៧ បន្ទាប់ពីសម័យប្រជុំពេលរសៀលនៃសន្និសីទទូទៅ ខ្ញុំបានឈប់នៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីសួរសុខទុក្ខដល់សមាជិកកូរ៉ុមជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល ។ លោកបានចូលមន្ទីរពេទ្យចាប់តាំងពីលោកបានគាំងបេះដូងពីរបីថ្ងៃមុននោះ ។

យើងមានការសួរសុខទុក្ខដ៏ល្អមួយ ហើយលោកហាក់ដូចជាមានស្ថានភាពប្រសើរឡើង ។ លោកថែមទាំងអាចដកដង្ហើមដោយខ្លួនឯងបានទៀតផង ដែលជាសញ្ញាដ៏ល្អមួយ ។

ទោះជាយ៉ាងណា នៅល្ងាចនោះ ព្រះវិញ្ញាណបានមានបន្ទូលមកកាន់ដួងចិត្ត និងគំនិតខ្ញុំថា ខ្ញុំគួរតែត្រឡប់ទៅមន្ទីរពេទ្យវិញនៅថ្ងៃអាទិត្យ ។ អំឡុងសម័យប្រជុំពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យនៃសន្និសីទ ខ្ញុំមានការបំផុសដ៏ខ្លាំងនោះទៀត ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនគួរហូបអាហារថ្ងៃត្រង់ទេ ហើយប្រញាប់ទៅក្បែរគ្រែរបស់អែលឌើរហែល ឲ្យបានលឿនបំផុតក្រោយពីសម័យប្រជុំពេលព្រឹកនោះ បញ្ចប់ ដែលខ្ញុំបានធ្វើដូចនោះ ។

ពេលខ្ញុំមកដល់ ខ្ញុំអាចឃើញថា អែលឌើរហែលបានត្រឡប់ទៅជាមានស្ថានភាពកាន់តែដុនដាប ។ គួរឲ្យសោកស្ដាយ លោកបានទទួលមរណភាព ១០នាទី ក្រោយពីខ្ញុំបានមកដល់ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអំណរគុណដែលខ្ញុំបាននៅក្បែរលោក ជាមួយនឹងភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ម៉ារី ព្រមទាំងកូនប្រុសពីរនាក់របស់ពួកលោក ពេលជីវិតរបស់លោកបានចាកចេញទៅ ។

ខ្ញុំមានអំណរគុណខ្លាំងណាស់ ដែលការខ្សឹបរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបំផុសគំនិតខ្ញុំឲ្យធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំអាចនឹងមិនធ្វើ ។ ហើយខ្ញុំមានអំណរគុណខ្លាំងណាស់ចំពោះភាពពិតនៃវិវរណៈ ហើយថាស្ថានសួគ៌បើកជាថ្មីម្ដងទៀត ។

ឆ្នាំនេះ ការផ្ដោតរបស់យើងចំពោះការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងក្នុងថ្នាក់រៀន គឺព្រះគម្ពីរ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ។ « វិវរណៈទាំងឡាយពីព្រះ និងជាសេចក្ដីប្រកាសដ៏បំភ្លឺទាំងឡាយ » ទាំងនេះអាចផ្ដល់ពរជ័យដល់អស់អ្នកដែលសិក្សាវា ហើយអនុវត្តតាមការណែនាំទាំងឡាយមកពីព្រះរបស់ព្រះគម្ពីរនេះ ។ វាអញ្ជើញ « ដល់ប្រជាជនទាំងពួង នៅគ្រប់ទិសទី ឲ្យស្ដាប់សំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ »^១ ដ្បិតពិតណាស « សំឡេងនៃព្រះអម្ចាស់ប្រាកដជាប្រាប់ដល់មនុស្សទាំងអស់មែន » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១:២ ) ។

គ្រោះថ្នាក់ ភាពងងឹត ការបំភាន់

ខ្យល់ព្យុះខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណ គឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតលើផែនដីនេះ ដូចជាជំងឺរាតត្បាតជាសកល កូវីឌ-១៩ បានរំឭកយើង ។ មុនពេលនៃការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានទាយពីថ្ងៃនៃសេចក្តីវេទនាជាខ្លាំង ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា « នឹងមានអំណត់ និងជំងឺអាសន្នរោគ និងផែនដីកក្រើកនៅកន្លែងផ្សេងៗ » ( យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ម៉ាថាយ ១:២៩ ) ។

បន្ថែមទៅលើសេចក្ដីវេទនាជាខ្លាំងបែបនោះទៀត គឺភាពខ្មៅងងឹត និងការបំភាន់ដែលបន្តកើនឡើងនៅជុំវិញយើង ។ ដូចព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា « សេចក្ដីទុច្ចរិតនឹងចម្រើនជាច្រើនឡើង » ពីមុនការយាងត្រឡប់មកវិញរបស់ទ្រង់ ( យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ម៉ាថាយ ១:៣០ ) ។

សាតាំងបានប្រមែប្រមូលកម្លាំងរបស់វា ហើយកំពុងបញ្ចេញកំហឹងយ៉ាងខ្លាំងទាស់នឹងកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងពួកយើងដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចការនោះ ។ ដោយសារតែគ្រោះថ្នាក់កាន់តែកើនឡើងដែលយើងប្រឈមមុខ នោះតម្រូវការរបស់យើងសម្រាប់ការណែនាំពីព្រះគឺធំធេងជាងពេលណាៗទាំងអស់ ហើយកិច្ចប្រឹងប្រែងរបស់យើងដើម្បីស្ដាប់ឮសំឡេងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—អ្នកសម្រុះសម្រួលរបស់យើង ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង—មិនដែលមានភាពបន្ទាន់ជាងនេះទេ ។

ដូចខ្ញុំបាននិយាយមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីខ្ញុំត្រូវបានហៅជាប្រធាននៃសាសនាចក្រ ព្រះអម្ចាស់ត្រៀមរួចជាស្រេចដើម្បីបើកបង្ហាញព្រះគំនិតរបស់ទ្រង់ដល់យើង ។ នោះគឺជាពរជ័យដ៏ធំបំផុតមួយរបស់ទ្រង់ដល់យើង ។^២

នៅជំនាន់របស់យើង ទ្រង់បានសន្យាថា « ប្រសិនបើអ្នកសូម នោះអ្នកនឹងបានទទួលវិវរណៈថែមទៅលើវិវរណៈ តម្រិះថែមទៅលើតម្រិះ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤២:៦១ ) ។

ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់នឹងឆ្លើយតបចំពោះការទូលអង្វររបស់យើង ។

របៀបដែលយើងស្តាប់ឮទ្រង់

ការដឹងពីរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលគឺចាំបាច់ណាស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ដើម្បីទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីស្វែងរកចម្លើយ និងដើម្បីទទួលការការពារ និងការណែនាំ យើងត្រូវចងចាំពីគំរូរបស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស៊្មីធ ដែលបានធ្វើសម្រាប់យើង ។

ទីមួយ យើងជ្រមុជខ្លួនយើងទៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ ។ ការធ្វើដូច្នោះបើកគំនិត និងដួងចិត្តរបស់យើង ចំពោះការបង្រៀន និងសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ទ « ប្រាប់ [ យើង ] នូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែល [ យើង ] ត្រូវធ្វើ » ( នីហ្វៃទី២ ៣២:៣ ) ។

បន្ទាប់មកយើងអធិស្ឋាន ។ ការអធិស្ឋានតម្រូវឲ្យមានការផ្ដួចផ្ដើម ដូច្នេះយើងបន្ទាបខ្លួនយើងចំពោះព្រះ ស្វែងរកកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ដែលយើងតែងតែទៅ ហើយថ្វាយដួងចិត្តយើងដល់ទ្រង់ ។

ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « ចូរចូលមកជិតយើង នោះយើងនឹងចូលទៅជិតអ្នក ចូរព្យាយាមស្វែងរកយើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានជួបយើង ចូរសូម នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានទទួល ចូរគោះ នោះតែងនឹងបានបើកឲ្យអ្នក » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:៦៣ ) ។

ការខិតមកជិតព្រះអម្ចាស់នាំមកនូវការលួងលោម និងការលើកទឹកចិត្ត សេចក្ដីសង្ឃឹម និងការព្យាបាល ។ ដូច្នេះ យើងអធិស្ឋាននៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ អំពីការបារម្ភរបស់យើង និងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ការចង់បានរបស់យើង និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ការហៅរបស់យើង និងសំណួររបស់យើង ។

រួចហើយយើងស្ដាប់ ។

ប្រសិនបើយើងបន្តលុតជង្គង់បន្តិចបន្ទាប់ពីយើងបញ្ចប់ការអធិស្ឋាន គំនិត អារម្មណ៍ និងការណែនាំនឹងចូលមកក្នុងគំនិតយើង ។ ការកត់ត្រាការបំផុសទាំងនោះនឹងជួយយើងឲ្យចងចាំពីសកម្មភាពទាំងឡាយដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងធ្វើ ។

កាលដែលយើងធ្វើដំណើរការនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត នៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ យើងនឹង « រីកចម្រើនទៅក្នុងគោលការណ៍នៃវិវរណៈ » ។^៣

សក្ដិសមដើម្បីទទួលវិវរណៈ

ការដុសខាត់សមត្ថភាពរបស់យើង ដើម្បីស្គាល់ការខ្សឹបរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងការពង្រីកសមត្ថភាពរបស់យើងដើម្បីទទួលបានវិវរណៈ តម្រូវឲ្យមានភាពសក្ដិសម ។ ភាពសក្ដិសមពុំតម្រូវឲ្យមានភាពឥតខ្ចោះនោះទេ ប៉ុន្តែវាតម្រូវឲ្យយើងពុះពារព្យាយាមបង្កើនភាពបរិសុទ្ធ ។

ព្រះអម្ចាស់រំពឹងកិច្ចប្រឹងប្រែងជាប្រចាំថ្ងៃ ការកែលម្អជាប្រចាំថ្ងៃ ការប្រែចិត្តជាប្រចាំថ្ងៃ ។ ភាពសក្ដិសមនាំមកនូវភាពបរិសុទ្ធ ហើយភាពបរិសុទ្ធធ្វើឲ្យយើងមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ កាលដែលយើងយក « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទុកជាអ្នកណែនាំ [ របស់យើង ] » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៥:៥៧ ) នោះយើងមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់វិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។

ប្រសិនបើមានអ្វីមួយដែលបញ្ឈប់យើងពីការបើកទ្វារទទួលការណែនាំពីស្ថានសួគ៌ នោះយើងត្រូវប្រែចិត្ត ។ ការប្រែចិត្តអនុញ្ញាតយើងឲ្យបើកទ្វារ ដើម្បីយើងអាចស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងនៃព្រះអម្ចាស់ឲ្យបានញឹកញាប់ ហើយកាន់តែច្បាស់ ។

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា នៃ កូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា « បទដ្ឋានគឺច្បាស់លាស់ » « ប្រសិនបើយើងគិត មើល ស្ដាប់ ឬធ្វើឲ្យខ្លួនយើងមានគម្លាតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងគួរបញ្ឈប់ការគិត ការមើល ការស្ដាប់ ឬការធ្វើរឿងនោះទៅ ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើអ្វីដែលមានបំណងសម្រាប់ការកម្សាន្តធ្វើឲ្យ យើងលែងជិតសិ្នទ្ធនឹងព្រះវិញ្ញាណ បរិសុទ្ធ នោះវាប្រាកដណាស់ថា ការកម្សាន្តបែបនោះគឺមិនមែនសម្រាប់យើងនោះទេ ។ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណមិនអាចគង់នៅជាមួយនឹងអ្វីដែលគ្រោតគ្រាត អាសអាភាស ឬមិនសមរម្យ នោះវាច្បាស់ណាស់ថារឿងបែបនោះគឺមិនមែនសម្រាប់យើងនោះទេ » ។^៤

ពេលយើង បំពាក់លើខ្លួនយើងនូវភាពបរិសុទ្ធដែលកើនឡើង និងការគោរពប្រតិបត្តិ ជាមួយនឹងការតម ការស្វែងរកដោយឧស្សាហ៍ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការីនៅរស់ ព្រមទាំងកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងពង្សប្រវត្តិ នោះស្ថានសួគ៌នឹងបើកចំហ ។ ត្រឡប់មកវិញ ព្រះអម្ចាស់នឹងបំពេញការសន្យារបស់ទ្រង់ ៖ « យើងនឹងរំលែកដល់អ្នកនូវព្រះវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលនឹងបំភ្លឺគំនិតរបស់អ្នក ដែលនឹងបំពេញព្រលឹងរបស់អ្នកដោយសេចក្ដីអំណរ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១១:១៣ ) ។

យើងអាចនឹងត្រូវមានចិត្តអត់ធ្មត់ ប៉ុន្តែព្រះនឹងមានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើងតាមរបៀប និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។

ព្រះវិញ្ញាណនៃការយល់

យ៉ូបបានប្រកាសថា « មនុស្សលោកសុទ្ធតែមានវិញ្ញាណសណ្ឋិតនៅ ហើយខ្យល់ដង្ហើមនៃព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្តាក៏ឲ្យមានយោបល់ » ( យ៉ូប ៣២:៨ ) ។ នៅក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តបងប្អូនឲ្យចាត់វិធានការចាំបាច់ ដើម្បីស្ដាប់ឮព្រះអម្ចាស់កាន់តែប្រសើរឡើង និងកាន់តែញឹកញាប់ ដើម្បីបងប្អូនអាចទទួលបាននូវការត្រាស់ដឹងដែលទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ប្រទានដល់បងប្អូន ។

មុនពេលអែលឌើរហែលបានទទួលមរណភាពទៅនៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០១៧ នោះ លោកបានរៀបចំសុន្ទរកថាដ៏ខ្លីមួយសម្រាប់សន្និសីទទូទៅដែលលោកមិនបានថ្លែង ។ នៅក្នុងសុន្ទរកថានោះ លោកបានសរសេរថា « សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងរៀបចំយើងឲ្យទៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះអម្ចាស់ » ។^៥

ពេលយើងទទួលវិវរណៈ យើងចំណាយពេលនៅក្នុងវត្តមាននៃព្រះ កាលដែលទ្រង់បើកបង្ហាញព្រះគំនិត ព្រះឆន្ទៈ និងព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ដល់យើង ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦៨:៤ ) ។ ចូរយើងដាក់សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅជាសកម្មភាព ដោយអំពាវនាវដល់ទ្រង់ ដោយរស់នៅដោយសក្ដិសមនឹងការបំផុសគំនិតដែលបានសន្យារបស់ទ្រង់ ហើយអនុវត្តតាមការណែនាំដែលយើងទទួល ។