ការប្រញាប់ប្រញាល់ទៅកាន់ពិធីសាក្រាម៉ង់

ដោយ អេលីស ប្រានធីងហាំ រដ្ឋអារីហ្សូណា ស.រ.អា.

ខ្ញុំបានគិតថា យើងខកខានសាក្រាម៉ង់—ម្ដងទៀតហើយ ។

ពេលយើងបានប្ដូរពីសហរដ្ឋទៅរស់នៅប្រទេសវៀតណាម ស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានប្ដេជ្ញាចិត្តថានឹងមិនឲ្យខកខានព្រះវិហារទេ ។ បន្ទាប់ពីបានមួយឆ្នាំ យើងពុំបានខកខានការប្រជុំថ្ងៃអាទិត្យម្តងណាទេ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ យើងទៅយឺត ហើយជាញឹកញាប់បានខកខានពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់របស់យើងចាប់ផ្ដើមនៅម៉ោង ៨:៣០ នាទីព្រឹក ។ ដោយមានកូនតូចបីនាក់ ការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ទៅព្រះវិហារឲ្យទាន់ពេល ជាញឹកញាប់ហាក់ដូចជាមិនអាចធ្វើទៅបាន ។

ក្នុងនាមជាក្រុមគ្រួសារ យើងបានសម្រេចចិត្តថា យើងត្រូវតែទៅព្រះវិហារឲ្យទាន់ពេលឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ វាជាការពិបាកមួយ ប៉ុន្តែយើងបានទៅដល់ព្រះវិហារទាន់ពេលបួនអាទិត្យជាប់ៗគ្នា ។ ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ពីភាពខុសគ្នាដែលការខិតខំរបស់យើងបានធ្វើ ។ យើងបានមានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណកាន់តែច្រើនអំឡុងសប្ដាហ៍នោះ ។

ទោះជាយ៉ាងណា នៅថ្ងៃអាទិត្យបន្ទាប់ យើងបានភ្ញាក់ពីគេងយឺត ។ ម៉ោង ៧:៣០ ព្រឹកទៅហើយ ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ស្វាមីខ្ញុំថា វាគ្មានសង្ឃឹមទេ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក យើងបានគិតថា យើងនឹងមានពរជ័យយ៉ាងណា ប្រសិនបើយើងធ្វើផ្នែករបស់យើងឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីរៀបចំខ្លួននោះ ។ ដូច្នេះយើងបានប្រញាប់ប្រញាល់ !

ទម្រាំមកដល់ព្រះវិហារ យើងបានយឺត ២០ នាទីទៅហើយ ។ ខ្ញុំបានមានអារម្មណ៍ថា យើងបានបរាជ័យ ។ យើងបានឮចម្រៀង ពេលយើងបានដើរចូលទៅ ហើយនៅពេលខ្ញុំបានបើកទ្វារ មនុស្សម្នាក់បានដើរឡើងទៅលើវេទិកាដើម្បីអធិស្ឋាន ។

« តើនោះជាទំនុកតម្កើងបើកឬ ? » ខ្ញុំបានខ្សឹបទៅអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលឈរនៅក្បែរទ្វារ ។

គាត់បានឆ្លើយថា « បាទ » ។ « យើងបានចាប់ផ្ដើមយឺតនៅថ្ងៃនេះ » ។

ខ្ញុំបានស្រឡាំងកាំង ។ ខ្ញុំបានគិតថា យើងបានបរាជ័យម្ដងទៀតហើយ ប៉ុន្តែយើងបានមកដល់ព្រះវិហារទាន់ពេលតែម្ដង ! ខ្ញុំបានស្រក់ទឹកភ្នែក កាលដែលខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលមានដល់គ្រួសារដ៏តូចរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំ ។

ក្រោយមក យើងបានដឹងថា ពេលដែលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបានមកដល់ព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យនោះ ពួកគេបានដឹងថា ពុំមាននរណាម្នាក់បានយកនំប៉័ងសម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់ទេ ។ គ្មានហាងនៅក្បែរនោះទេ ហើយនំប៉័ងអាចពិបាកនឹងរកបាននៅប្រទេសវៀតណាម ។ បន្ទាប់ពីការភ័យស្លន់ស្លោមួយភ្លែត ពួកអែលឌើរបានចាំថា ពួកគេមាននំប៉័ងនៅផ្ទះ ។

ពីរបីថ្ងៃមុននោះ ពួកអែលឌើរបានមកញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចនៅផ្ទះរបស់យើង ។ នៅល្ងាចនោះ ខ្ញុំបានរៀបចំនំប៉័ងដែលធ្វើដោយផ្ទាល់ដៃឲ្យទៅពួកគេ ។ ព្រះវិហារបានចាប់ផ្ដើមយឺតនៅព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យដោយសារពួកអែលឌើរបានរត់ទៅផ្ទះដើម្បីទៅយកនំប៉័ងដែលខ្ញុំបានធ្វើឲ្យពួកគេ !

ព្រះទតឃើញការខិតខំរបស់យើង កាលដែលយើងព្យាយាមរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ។ ថ្វីបើយើងខ្វះចន្លោះនៅពេលខ្លះ ទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយនឹងរៀបចំផ្លូវសម្រាប់យើងឲ្យទទួលបានជោគជ័យ—សូម្បីតែពេលដែលត្រូវទៅព្រះវិហារឲ្យទាន់ពេលក៏ដោយ ។