តើខ្ញុំអាចជួយយកឈ្នះការរើសអើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នេះគឺជាវិធីប្រាំមួយយ៉ាងដែលយើងអាចលុបបំបាត់ការរើសអើង ហើយលើកកម្ពស់ការគោរព ។
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីយកឈ្នះការរើសអើង ?
១. ដំបូងមើលទៅក្នុងចិត្ត ។ យើងអាចតាំងចិត្តចំពោះការស្គាល់ខ្លួនឯង និងការបោះបង់ « ឥរិយាបថ និងសកម្មភាពនៃការរើសអើង »នានា ។១
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុនបានមានប្រសាសន៍ថា « យើងណាម្នាក់ដែលមានការរើសអើងចំពោះជាតិសាសន៍មួយទៀតត្រូវតែប្រែចិត្ត ! »២
២. ស្វែងរកការយោគយល់ សូមចំណាយពេលស្ដាប់មនុស្សដែលបានដកពិសោធន៍នូវការរើសអើង ។ ការណ៍នេះអាចរួមបញ្ចូលទាំងសៀវភៅ ខ្សែភាពយន្ត និងសេចក្ដីរាយការណ៍ព័ត៌មានដែលអាចទុកចិត្តបានអំពីប្រធានបទនេះ ។៣
ដារីយុស ហ្គ្រេ ដែលជាសមាជិកអាមេរិចស្បែកខ្មៅដ៏ល្បីល្បាញ និងជាថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានសង្កេតឃើញថា « ប្រសិនបើយើងពិតជាព្យាយាមស្តាប់ ពីអ្នកដែលយើងចាត់ទុកថាជា ‹ អ្នកផ្សេង › ហើយប្រសិនបើការផ្តោតចិត្តស្មោះត្រង់របស់យើងគឺដើម្បីចង់ឲ្យពួកគេចែករំលែកជីវិតរបស់ពួកគេប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពួកគេ គ្រួសាររបស់ពួកគេ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេ និងការឈឺចាប់របស់ពួកគេ នោះយើងមិនត្រឹមតែទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែការអនុវត្តនេះនឹងឆ្ពោះទៅរកផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយនាំទៅរកការព្យាបាលស្នាមរបួសនៃការរើសអើងជាតិសាសន៍ » ។៤
៣.ហ៊ាននិយាយ ។ ប្រសិនបើអ្នកស្ដាប់ឮនរណាម្នាក់ចែកចាយគំនិតខុសឆ្គង ឬអវិជ្ជមានមួយអំពីជាតិសាសន៍ សូមហ៊ាននិយាយដោយទន់ភ្លន់ ប៉ុន្តែមានភាពច្បាស់លាស់ ។
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក ជាទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានទីមួយ បានមានប្រសាសន៍ថា « ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យប្រសើរជាងដើម្បីជួយលុបបំបាត់នូវការរើសអើងពូជសាសន៍ » ។៥
អែលឌើរ ហ្គ្រែរីត ដ័បុលយូ ហ្គង ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនថា « យើងត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកឲ្យប្រសើរឡើង ពីខាងក្នុងមកខាងក្រៅ ពីមនុស្សម្នាក់ គ្រួសារមួយ អ្នកជិតខាងម្នាក់ម្ដងៗ » ។៦
តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះប្រសិនបើខ្ញុំបានដកពិសោធន៍នូវការប្រកាន់ពូជសាសន៍ ?
១. អភ័យទោស ហើយបង្កើតមិត្តភាព ។ នៅពេលយើងមានការឈឺចាប់ដោយសារតែទង្វើរបស់មនុស្សដទៃ យើងអាចបង្រៀន និងអភ័យទោស ហើយខិតខំស្ថាបនាទំនាក់ទំនងមួយ ។
កាលកំពុងបម្រើជាពួកចិតសិបនាក់ប្រចាំតំបន់ អែលឌើរ ហ្វ្រេឌ អេ ‹ថូនី » ផាកកឺ បានមានប្រសាសន៍ថា « នៅពេលខ្ញុំជាជនរងគ្រោះនៃការប្រកាន់ពូជសាសន៍ ខ្ញុំបានរកឃើញភាពជោគជ័យដោយប្រឈមមុខនឹងវា ដោយការអភ័យទោសដល់បុគ្គលនោះ និងការលើកឡើងពីបញ្ហានោះ ។ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់និយាយអ្វីមួយដែលប៉ះពាល់អារម្មណ៍ខ្ញុំ នោះខ្ញុំត្រូវតែស្វែងរកវិធីមួយដើម្បីជួយគាត់ឲ្យយល់ពីហេតុផលដែលរឿងនោះធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់ ។ វាគឺជាឱកាសមួយមិនគ្រាន់តែផ្ដល់ការអភ័យទោសប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏ដើម្បីស្ថាបនាទំនាក់ទំនងមួយផងដែរ ដើម្បីបុគ្គលនោះអាច មើលមកថូនី ផាកកឺថាជាកូនរបស់ព្រះ មិនមែនគ្រាន់តែជាជនជាតិអាមេរិកស្បែកខ្មៅប៉ុណ្ណោះទេ ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពីការអភ័យទោស ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៨:២១–៣៥ ) ហើយទ្រង់បានបង្រៀនយើងថា នៅពេលយើងមានការអាក់អន់ចិត្ត សូមនិយាយនឹងបុគ្គលនោះ ហើយដោះស្រាយវា( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៨:១៥ ) » ។៧
២. រៀនមេរៀនដ៏មានប្រយោជន៍ពីបទពិសោធន៍ដ៏ឈឺចាប់ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២២:៧ ) ។
អេម៉ុស ស៊ី ប្រោន គួឲ្យគោរពដំណាលប្រាប់ដំណើររឿងមួយអំពី ហៅវើត វ៉ាស៊ីនតោន ធឺរមិន ។ ហៅវួដ បានរស់នៅក្បែរស្ដ្រីម្នាក់ដែលធ្វើបាបដល់គ្រួសារគាត់ដោយសារតែពួកគេជាជនជាតិស្បែខ្មៅ—ថែមទាំងចោលលាមកមាន់ចូលក្នុងទីធ្លារបស់គ្រួសារធឺរមិន ទៀតផង ។
នៅពេលស្ត្រីរូបនោះធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ម្ដាយរបស់ហៅវួដ បានយកស៊ុប និងផ្កាកូលាបទៅឲ្យគាត់ ។ ស្ត្រីនោះបានសួរដោយអំណរគុណថាតើផ្កានោះបានមកពីណា ។ លោកស្រី ធឺរមិន បានពន្យល់ថា « កាលលោកស្រីបានចោលលាមកមាន់ទៅ នោះព្រះបានរៀបចំដីនោះ » ។
ប្រោន ដ៏គួរឲ្យគោរពបានថ្លែងថា « នោះគឺជាអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើនៅក្នុងចំណោមអំពើអាក្រក់ » ។ « តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះ រឿងអាក្រក់ប្រែក្លាយជាល្អ ដោយ យកលាមកមាន់នោះដើម្បីប្រើវាជាជីផ្ដល់ជីវជាតិដល់សួនផ្កាកូលាបនោះឲ្យលូតលាស់ » ។៨
៣. ងាកទៅរកព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់ការព្យាបាល និងការដឹកនាំ ។ ការទុកចិត្តលើព្រះអង្គសង្គ្រោះពេលអ្នកមានការឈឺចាប់ និងការធ្វើតាមទ្រង់អាចនាំមកនូវសេចក្ដីសុខសាន្ត ។
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា បន្ថែមពីលើការប្រោសលោះយើងពីសេចក្ដីស្លាប់ដោយបំពេញតាមការទាមទារដែលសេចក្ដីយុត្តិធម៌នោះមានចំពោះយើង នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ « ក៏បំពេញនូវបំណុលនៃសេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់យើង ដោយការព្យាបាល ហើយសងដល់យើងនូវរាល់ការរងទុក្ខដែលទ្រាំទ្រទាំងគ្មានកំហុសផងដែរ » ។៩
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់យើងដើម្បីធ្វើតាម ។ ទ្រង់បានបង្រៀនយើងពីអ្វីដែលត្រូវធ្វើនៅពេលមានការអាក់អន់ចិត្ត ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៨:១៥ ), ការបៀតបៀន ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៥:៣៨–៤៨ ) សូម្បីតែការដាក់ទោសដល់សេចក្ដីស្លាប់ដោយអយុត្តិធម៌ក្ដី ( សូមមើល លូកា ២៣:៣៤ ) ។