Mijn bekeringsverhaal
Thuis ben ik opgegroeid in een niet-religieus gezin. Mijn vader is gereformeerd opgevoed, maar heeft hier afstand van gedaan toen hij 18 jaar werd. En mijn moeder is niet-religieus opgevoed. Door mijn gelovige oma heb ik wel altijd kleine beginselen meegekregen van het christelijke geloof, maar verder deden wij hier thuis niet veel mee.
Na de middelbare school heb ik ervoor gekozen om een opleiding Luchtvaartdienstverlening te volgen. In mijn laatste jaar liep ik stage bij KLM Preparation & Boarding. Ik werkte zes maanden bij de afhandeling van alle KLM-vluchten en deed alles rondom het instapproces van deze vluchten. Na deze stage ben ik hier blijven werken. In oktober 2019 was ik op een dag aan het werk en in mijn rooster kreeg ik te zien dat ik moest helpen bij de vlucht naar Accra (Ghana). In eerste instantie vond ik dit minder leuk, want het is een erg chaotische vlucht om af te handelen. En ik wachtte dan ook zo lang mogelijk om mijn taak te bevestigen. Alleen ging deze niet uit mijn rooster, dus moest ik toch echt deze vlucht gaan afhandelen.
Eenmaal bij de gate aangekomen, zag ik tussen alle mensen een groep jonge mannen met witte overhemden en zwarte naambordjes. Deze groep viel op tussen de vele mensen bij de gate. Dit zag je namelijk niet vaak bij deze vlucht. Na wat voorbereidingen was het zo ver, de passagiers konden aan boord van het vliegtuig gaan. Mijn collega ging bij een poortje staan en ik ging naar het andere poortje. We begonnen met het scannen van instapkaarten en controleren van paspoorten.
Na een paar passagiers te hebben gehad, zag ik deze groep met jongens in mijn rij staan. Ik ging rustig verder met het boarden van passagiers. Toen kwam de eerste jongen in wit overhemd en ik wenste hem een goede vlucht. Na een paar te hebben geboard vroeg ik aan één van deze jongens wie ze eigenlijk waren en wat ze in Ghana gingen doen. Hij vertelde mij dat ze zendelingen waren van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen en dat hij voor twee jaar naar Ghana zou gaan. Ik was verbaasd en voelde eigenlijk meteen medelijden met hem, want ik zou zelf niet voor twee jaar in Ghana willen zijn, maar toch wenste ik hem succes en een goede vlucht.
En zo deed ik dat bij de rest van de groep. Dit was de laatste vlucht voor het einde van mijn dienst en toen ik thuiskwam, ben ik meer gaan opzoeken over de kerk. Toen dacht ik nog dat de kerk alleen in Ghana en de Verenigde Staten zat. Hierdoor ben ik de kerk eigenlijk ook weer een beetje uit het oog verloren tot april 2020. Toen kwam ik weer zendelingen tegen. Zo kwam ik erachter dat de kerk ook in Nederland is. Na deze ontmoeting ben ik in contact gekomen met zuster Jaggi en zij heeft mij samen met haar collega, zuster Cassat, en later zuster Barger, onderwezen. Na ongeveer 8 maanden ben ik gedoopt.
Het zijn tot nu toe twee bijzondere jaren geweest. Een tijd waarin ik heel veel heb geleerd en ook bijzondere momenten mee heb mogen maken. Er zijn zoveel verschillende religies en ik wist nooit zo goed welke de juiste was. Ik heb veel verschillende kerken bezocht en vond het daar altijd net niet. Die ontmoeting op Schiphol heeft een bijzondere indruk op mij achtergelaten. Toen ik in april 2020 weer zendelingen zag, wist ik meteen wie ze waren en ging ik op zoek naar de kerk. Deze kerk heeft een heel mooi evangelie en toen ik daar meer over leerde, wist ik ook meteen dat dit waar is. Het voelde alsof ik eindelijk had gevonden waar ik onbewust al die tijd naar heb gezocht. Ik wist meteen dat dit de kerk is waar ik thuis hoor.