Հուշումներ տաճարում

Նորման Հիլ

Տիրոջ տունը հայտնության վայր է: Որքան հաճախ ենք մենք գնում տաճար, այնքան ավելի հավանական է, որ մենք հայտնություն կստանանք:

Նկար

Հյուսթոնի (Տեխաս) Տաճար

Հյուսթոնի (Տեխաս) տաճարի լուսանկարը, հեղինակ՝ Սթիվ Սքոթ Ջեքսոն

Տիրոջ տունը ոչ միայն սուրբ շինություն է, որտեղ մենք կատարում ենք փրկության աշխատանքը, այլև հայտնության վայր, որտեղ կարող ենք ստանալ մեծ ու փոքր հուշումներ, որտեղ կարող են բժշկվել մեր հոգիների վերքերը, և որտեղ Տերը կարող է հուզել մեր սրտերը անսպասելի ձևերով.

Տարբերակիչ տպավորություն

Երբ ես ծառայում էի որպես արարողության աշխատող Հյուսթոնի (Տեխաս) Տաճարում, մի խումբ մոտոցիկլավարներ շրջվեցին դեպի մեր կայանատեղի և հարցրին, թե արդյոք կարող էին մտնել տաճար: Տաճարի նախագահ Ռիչարդ Սաթոնը խմբին բացատրեց տաճարի նպատակը և շենք մտնելու տաճարային երաշխավորագրի անհրաժեշտությունը: Առանձնակի ուշադիր էին առաջատար մոտոցիկլավարը և նրա ուղեկիցը։

«Ես ինչ-որ բան զգացի, երբ անցանք ձեր շենքի կողքով»,- ասաց նա։ «Չեմ կարող բացատրել, բայց այնպիսի տպավորություն էր, որ ես ցանկանում էի պարզել, թե ինչից կարող էր դա առաջանալ»:

Զույգը ցանկանում էր ավելին իմանալ, ուստի Նախագահ Սաթոնը կազմակերպեց, որ միսիոներները այցելեն նրան:

Ավելի քան մեկուկես տարի անց ինչ-որ մեկը թակեց նախագահ Սաթոնի աշխատասենյակի դուռը տաճարում: «Դուք ինձ չեք ճանաչի, բայց որոշ ժամանակ առաջ ես այստեղ եկա մի քանի ընկերների հետ մեր մոտոցիկլետներով: Այն ժամանակ ես կարող էի միայն դրսից նայել տաճարին»։ Տաճարային երաշխավորագիրը ձեռքին՝ նա շարունակեց. «Այսօր ես նայելու եմ ներսից»:

Նկար

կինը զբոսնում է տաճարի մոտ

Երկրորդ լեզու

Երբ Դինն ու Բոնի Հիլլը կանչվեցին ծառայելու որպես ավագ միսիոներներ Կոչաբամբայի (Բոլիվիա) տաճարում, Բոնին անհանգստացավ: Նա երբևէ չէր սովորել իսպաներեն և վստահ չէր անհրաժեշտ արարողությունները կատարելու կամ ուրիշների հետ անծանոթ լեզվով շփվելու իր կարողության հարցում: Քահանայության օրհնությունը խոստացել էր, որ նա կկարողանա իսպաներենով հաղորդակցվել՝ ինչպես բանավոր, այնպես էլ հոգևորապես:

«Ես իսկապես չեմ կարող վարժ իսպաներենով խոսել տաճարից դուրս», - ասում է նա: «Բայց Տիրոջ տանը, կարծես, ավելի հեշտ է ինձ համար»:

Նույնիսկ այն բանից հետո, երբ նա և իր ամուսինը վերադարձան տուն և մասնակցեցին Օգդենի (Յուտա) տաճարում իսպանական նիստերին, այցելուները նկատեցին նրա հիանալի առոգանությունը:

Ինչ-որ բան արեք ուրախությունը զգալու համար

Նախագահ Ռասսել Մ. Նելսոնը զգուշացրել է․ «Մենք կարող ենք ողջ օրվա ընթացքում ոգեշնչում ստանալ տաճարի և ընտանեկան պատմության փորձառությունների վերաբերյալ, որ ուրիշներն են ունեցել։ Սակայն մենք պետք է ինչ-որ բան անենք, որպեսզի իրականում ինքներս զգանք այդ ուրախությունը»։¹

Ուրախություն և ոգեշնչում, ինչպես նաև հուշումներ և հավաստիացումներ են սպասվում մեզ տաճարում: Այնտեղ խոսվում և հասկացվում է մի երկնային լեզու, որն անհասանելի է երկրագնդի վրա որևէ այլ վայրում: Մենք ստանում ենք հայտնություն, որը Տերը ցանկանում է տալ մեզ տաճարում, երբ մենք ոչ միայն հաճախում ենք տաճար, այլև գնում ենք այնտեղ՝ ակնկալելով հայտնություն ստանալ: Ահա ստացված ոգեշնչման մի քանի օրինակներ.

Մարտին Գուրինը Կոտ դ’Իվուարից առաջնորդություն փնտրեց տաճարում կյանքի կարևոր հարցի վերաբերյալ և ուշագրավ հաստատում ուներ, որ նա արդեն ստացել է իր աղոթքների պատասխանն այդ մասին: Սա այն սկզբունքն է, որ Տերն ուսուցանել է Օլիվեր Քաուդերիին. «Ճշմարիտ, ճշմարիտ, ասում եմ քեզ. Եթե դու լրացուցիչ վկայություն ես փափագում, ուղղիր միտքդ դեպի այն գիշերը, երբ դու ինձ էիր կանչում քո սրտում:… Մի՞թե ես խաղաղություն չխոսեցի ձեր մտքի հետ այդ հարցում» Վարդապետություն և Ուխտեր 6.22, 23։
Ռենդի Բրոնսոնն ապրում է Փեյսոնի (Յուտա) տաճարի մոտ և բազում տարիներ է անցկացրել՝ կատարելով ընտանեկան պատմության հետազոտություն: «Բայց ես ավելի քիչ ակտիվ որդի ունեմ, և միշտ չէ, որ վստահ եմ, թե ինչ կարող եմ անել նրա համար: Ուստի, ես ոչ միայն գրում եմ նրա անունը աղոթքի թղթերի վրա, այլև ջանասիրաբար աղոթում եմ տաճարում՝ փորձելով պարզել, թե ինչ կարող եմ անել նրա համար: Ես ակնարկներ եմ ստանում, թե ինչ կարող եմ ասել կամ անել նրա համար»:
«Դու լավ մայր ես», - ասաց Ստեֆանի Ֆակրել Հիլլը Լոգանի (Յուտա) տաճարում գտնվող անծանոթին: «Որտեղի՞ց գիտես», - երիտասարդ մայրը տատանվելով հարցրեց. Քույր Հիլլն ասաց. «Ես տեսա ձեր երեխաների նկարից մնացած ներկը ձեր ձեռքերի վրա, և զգացի, որ Հոգին հուշում է ասել ձեզ այդ մասին»: Երիտասարդ մայրը փորձում էր թաքցնել ձեռքերը։ Թեթևացած հոգով՝ նա այժմ իրեն ավելի շուտ ընդունված էր զգում, քան աչքի ընկնող:

Տաճարը մի վայր է, որը ոչ միայն օգնում է փրկել մեր նախնիներին, այլ նաև ստանալ այնպիսի հայտնություն, որը կարող է առաջնորդել մեզ և ուրիշներին ուխտի ճանապարհին: Նախագահ Նելսոնն ասել է. «Մեզանից յուրաքանչյուրը կարիք ունի շարունակական հոգևոր զորացման և ուսուցման, որը հնարավոր է միայն Տիրոջ տանը»։² Այդ հուշումներն ու տպավորությունները, որոնք ստացվել են Նրա սուրբ տանը, սովորեցնում են մեզ տեսնել այնպես, ինչպես տեսնում է Հիսուսը, լսել՝ ինչպես Նա է լսում և ապրել այնպես, ինչպես Նա ապրեց:

Հեղինակն ապրում է Յուտայում (ԱՄՆ):