Boodschap van de gebiedsleiding
Het persoonlijke pad van bekering tot de Heiland
Mattheüs beschrijft in het Nieuwe Testament hoe de Heiland Petrus uitnodigt om op het water te lopen. Petrus wil Hem dolgraag volgen, verlaat de veiligheid van de boot en springt onmiddellijk het water in. Door een wonder loopt hij op het water de Heiland een eindje tegemoet. Maar de woedende storm tast zijn geloof aan, hij begint te zinken en roept naar de Heer: ‘Heere, red mij!’ De Heiland strekt op dat moment zijn hand uit, grijpt hem vast en zegt: ‘Kleingelovige, waarom hebt u getwijfeld?’(1)
Uit deze grote les voor Petrus leren wij dat volledige bekering niet door één gebeurtenis plaatsvindt, maar zich als een proces gedurende onze hele levensreis voltrekt. Het bekeringsproces omvat geloof in Jezus Christus oefenen, ons dagelijks beteren, de doop ondergaan, de Heilige Geest ontvangen en tot het einde toe volharden. Het verbondspad maakt deel uit van onze volharding tot het einde toe. Op dit pad streven we ernaar om meer op Christus te gaan lijken en onze ‘natuurlijke mens’ op te geven. Koning Benjamin in het Boek van Mormon beschrijft een deel van dit proces in zijn aansporing om de natuurlijke mens af te leggen. Daarmee zet hij de leer van bekering duidelijk uiteen:
‘Want de natuurlijke mens is een vijand van God, en is dat vanaf de val van Adam geweest, en zal dat voor eeuwig en altijd zijn, tenzij hij zich overgeeft aan de ingevingen van de Heilige Geest en de natuurlijke mens aflegt en een heilige wordt door de verzoening van Christus, de Heer, en wordt als een kind: onderworpen, zachtmoedig, ootmoedig, geduldig, vol liefde, gewillig zich te onderwerpen aan alles wat de Heer goeddunkt hem op te leggen, ja, zoals een kind zich aan zijn vader onderwerpt.’(2)
Deze Schrifttekst geeft het bekeringsproces duidelijk weer. Door onze gevallen staat zijn we namelijk van nature geneigd om tegen de dingen van de Geest in te gaan. Ware bekering begint dus als we ons aan de ingevingen van de Heilige Geest overgeven, waarop het heiligingsproces door de verzoening van Christus volgt. De eigenschappen die de profeet Benjamin noemt, zoals onderworpenheid, zachtmoedigheid, ootmoed, geduld en liefdevol zijn, zijn de vruchten van ware bekering.
Ouderling Bednar heeft over zachtmoedigheid gezegd: ‘Zachtmoedigheid is een kenmerkende eigenschap van de Verlosser, die tot uiting komt in rechtschapen ontvankelijkheid, bereidwillige onderworpenheid en grote zelfbeheersing.’(3)
Als we werkelijk bekeerd zijn, doen we graag en zonder dralen de wil van onze hemelse Vader. Hoewel het vaak lijkt alsof we ons in een onbekende, onstuimige zee storten, versterken de beproevingen en moeilijkheden van het leven doorgaans ons geloof in Jezus Christus als we op het verbondspad blijven. Onze verbonden nakomen en kennis door studie en persoonlijke openbaring uitbreiden, is essentieel voor dit proces.
President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Onze Heiland en Verlosser, Jezus Christus, zal enkele van zijn grootste werken verrichten tussen deze dag en de dag dat Hij terugkeert. Wij zullen wonderbaarlijke aanwijzingen zien dat God de Vader en zijn Zoon, Jezus Christus, deze aarde in majesteit en heerlijkheid presideren. Maar in de komende tijd kunnen wij geestelijk niet overleven zonder de leidende, troostende en voortdurende invloed van de Heilige Geest.’(4)
Wij kunnen in navolging van Petrus en de andere apostelen in de boot Jezus Christus vol geloof volgen en zijn macht ervaren door onszelf zonder vrees in zijn wateren te storten. We hoeven niet bang te zijn om te zinken, want zijn wateren zijn de bron van het eeuwige leven. Met de woorden van de psalmist: ‘Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.’(5)
Ik spoor u aan om uw dagelijks leven een proces van bekering tot de Heiland en onze hemelse Vader te maken.
1. Mattheüs 14:29–31.
2. Mosiah 3:19.
3. David A. Bednar, ‘Zachtmoedig en nederig van hart’, algemene conferentie, april 2018.
4. President Russell M. Nelson, ‘Openbaring voor de kerk, openbaring voor onszelf’, algemene conferentie, april 2018.
5. Psalmen 23:2