Κεφάλαιο 11

Σπίτι – η βάση μίας ενάρετης ζωής

«Όσο περισσότερο ανατρέφετε τα παιδιά σας στις οδούς του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, με αγάπη και υψηλές προσδοκίες, τόσο πιθανότερο είναι να υπάρχει ειρήνη στη ζωή τους».

Από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ

Στα τέλη του 1973, ο Γκόρντον και η Μάρτζορυ Χίνκλυ αποφάσισαν απρόθυμα να μετακομίσουν από το σπίτι τους στο Ηστ Μιλ Κρηκ της Γιούτας, ώστε να μπορούν να ζουν πιο κοντά στα κεντρικά της Εκκλησίας στη Σωλτ Λέηκ Σίτυ. Ο Πρόεδρος Χίνκλυ ο οποίος ήταν τότε μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων, βρήκε χρόνο την παραμονή εκείνου του νέου έτους για να γράψει για το σπιτικό τους. Τα λόγια του αποκάλυπταν τα συναισθήματά του για τον χώρο, όμως ακόμα περισσότερο αποκάλυπταν τα συναισθήματά του για μία στοργική οικογένεια.

«Πόσο λυπημένοι ήμασταν που φεύγαμε» έγραψε. Θυμήθηκε τον κόπο της οικογένειας να χτίσουν το σπίτι και να φτιάξουν τον περιβάλλοντα χώρο του. Κατόπιν οι σκέψεις του στράφηκαν στις σχέσεις – του ενός προς τον άλλο και με τον Θεό:

«Εδώ παίζαμε μαζί καθώς μεγάλωναν τα παιδιά μας και εδώ προσευχόμασταν όλοι μαζί. Εδώ εμείς και τα παιδιά μας γνωρίσαμε τον Επουράνιο Πατέρα μας, ότι Εκείνος ζει, ακούει προσεκτικά και απαντά.

»Θα μπορούσα να συνεχίσω και να γράψω ολόκληρο βιβλίο… όχι για τον κόσμο αλλά για εκείνα τα πέντε παιδιά, τις συζύγους τους και τους απογόνους. Και αν μπορώ να περιγράψω με λόγια την ιστορία εκείνου του σπιτικού, θα υπήρχαν δάκρυα και γέλια και ένα μεγάλο, ήρεμο πνεύμα αγάπης που τα διαπερνούσε, το οποίο θα αγγίξει τις καρδιές εκείνων που διαβάζουν, διότι εκείνοι που έζησαν και μεγάλωσαν εκεί αγαπούσαν ο ένας τον άλλο, αγαπούσαν τους γείτονές τους, αγαπούσαν τον Θεό τους και τον Κύριο Ιησού Χριστό»¹.

Σε όλη τη διακονία του, ο Πρόεδρος Χίνκλυ έδωσε μαρτυρία για τη σπουδαιότητα των στοργικών, πιστών οικογενειών. Υπό την καθοδήγησή του, η Πρώτη Προεδρία και η Απαρτία των Δώδεκα Αποστόλων εξέδωσαν το «Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλον τον κόσμο» την οποία ο Πρεσβύτερος Ράσσελ Μπάλλαρντ των Δώδεκα περιέγραψε ως «προσκλητήριο σάλπισμα για την προστασία και ενδυνάμωση των οικογενειών»². Αφού διάβασε τη διακήρυξη τον Σεπτέμβριο του 1995 στη γενική συγκέντρωση Ανακουφιστικής Εταιρείας, ο Πρόεδρος Χίνκλυ διακήρυξε: «Η δύναμη κάθε έθνους είναι ριζωμένη μέσα στα σπιτικά του. Παροτρύνουμε τους ανθρώπους μας παντού να ενδυναμώσουν τις οικογένειές τους, συμμορφούμενοι με αυτές τις αξίες που έχει τιμήσει ο χρόνος»³.

ζεύγος με μικρό παιδί — «Καλούμε τους γονείς να αφιερώσουν τις καλύτερες προσπάθειές τους στη διδασκαλία και ανατροφή των παιδιών τους».

Διδασκαλίες του Γκόρντον Χίνκλυ

Οι οικογενειακές σχέσεις είναι οι πλέον ιερές από όλες τις σχέσεις.

Η οικογένεια είναι ουράνια. Καθιερώθηκε από τον Επουράνιο Πατέρα μας. Περιλαμβάνει την πιο ιερή από όλες τις σχέσεις. Μόνον μέσω της οργάνωσής της μπορούν να εκπληρωθούν οι σκοποί του Κυρίου⁴.

Είμαστε μια εκκλησία η οποία δίνει μαρτυρία για τη σπουδαιότητα της οικογένειας –του πατέρα, της μητέρας, των παιδιών– και για το γεγονός ότι είμαστε όλοι παιδιά του Θεού, του Αιώνιου Πατέρα μας. Οι γονείς οι οποίοι φέρνουν παιδιά στον κόσμο, έχουν την υποχρέωση να αγαπούν αυτά τα παιδιά, να τα γαλουχούν και να τα φροντίζουν, να τα διδάσκουν εκείνες τις αξίες οι οποίες θα ευλογούσαν τη ζωή τους, ώστε να αναπτυχθούν πνευματικά για να γίνουν καλοί πολίτες. …Θέλω να τονίσω αυτό το οποίο είναι ήδη οικείο σε εσάς και αυτό είναι η σπουδαιότητα να υπάρχουν στις οικογένειές μας δεσμοί αγάπης και καλοσύνης, εκτίμησης και σεβασμού και διδασκαλία των τρόπων του Κυρίου, ώστε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν με χρηστότητα και να αποφεύγουν τις τραγωδίες που καταβάλλουν τόσες πολλές οικογένειες ανά τον κόσμο⁵.

Είναι επιτακτικό να μην παραμελείτε τις οικογένειές σας. Τίποτε από όσα έχετε δεν είναι πιο πολύτιμο⁶.

Οι πατέρες και οι μητέρες έχουν το προνόμιο της φροντίδας των παιδιών τους και της διδασκαλίας του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.

Καλούμε τους γονείς να αφιερώσουν τις καλύτερες των προσπαθειών τους στη διδασκαλία και ανατροφή των παιδιών τους σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου, που θα τα κρατήσουν κοντά στην Εκκλησία. Το σπιτικό είναι η βάση του ενάρετου βίου και κανένα άλλο μέσον δεν μπορεί να πάρει τη θέση του ούτε να εκπληρώσει τις ουσιώδεις λειτουργίες του, ώστε να φέρει εις πέρας αυτήν τη δοθείσα από τον Θεό ευθύνη⁷.

Είμαι ικανοποιημένος ότι τίποτε δεν θα διασφαλίσει μεγαλύτερη επιτυχία στη ριψοκίνδυνη ανάληψη της ιδιότητας του γονέα από ένα πρόγραμμα οικογενειακής ζωής, το οποίο προέρχεται από τη θαυμάσια διδασκαλία του Ευαγγελίου: ότι ο πατέρας του σπιτιού μπορεί να ενδυθεί με την ιεροσύνη του Θεού· ότι αποτελεί προνόμιό του και υποχρέωση ως επιστάτη των τέκνων του Επουράνιου Πατέρα μας, να παράσχει για τις ανάγκες τους· ότι θα διοικεί το σπιτικό με το πνεύμα της ιεροσύνης «με την πειθώ, με μακροθυμία, με ηπιότητα και πραότητα, και με αγάπη γνήσια» (Δ&Δ 121:41-42)· ότι η μητέρα στο σπιτικό είναι μία κόρη του Θεού, προσωποποίηση νοημοσύνης, αφοσίωσης και αγάπης, η οποία μπορεί να ενδυθεί με το Πνεύμα του Θεού· ότι αποτελεί προνόμιό της και υποχρέωση ως επιστάτριας των τέκνων του Επουράνιου Πατέρα μας να γαλουχεί εκείνα τα παιδιά στις καθημερινές ανάγκες τους· ότι εκείνη, συντροφικά με τον σύζυγό της, θα διδάσκει επίσης τα παιδιά της να «καταλάβουν το δόγμα τής μετάνοιας, τής πίστης στο Χριστό τον Υιό τού ζώντος Θεού, και τού βαφτίσματος και τής δωρεάς τού Αγίου Πνεύματος με χειροθεσία… [και] να προσεύχονται και να βαδίζουν σωστά ενώπιον τού Κυρίου». (Δ&Δ 68:25, 28.)

Σε ένα τέτοιο σπιτικό, αγαπούν τους γονείς και δεν τους τρέμουν. Τους εκτιμούν και δεν τους φοβούνται. Και τα παιδιά θεωρούνται ως δώρα από τον Κύριο, να τα φροντίζουν, να τα γαλουχούν, να τα ενθαρρύνουν και να τα καθοδηγούν.

Μπορεί να υπάρχουν περιστασιακά διαφωνίες· μπορεί να υπάρξουν μικροί τσακωμοί. Όμως εάν υπάρχει προσευχή στην οικογένεια, αγάπη και σεβασμός των αισθημάτων του άλλου, θα υπάρχει υπόλοιπο στοργής το οποίο θα δένει για πάντα και μία αφοσίωση η οποία πάντοτε θα καθοδηγεί⁸.

Μία λέξη τώρα για τις μονογονικές οικογένειες. …Φέρετε εξαντλητικό φορτίο στις καθημερινές μάχες σας να αναθρέψετε παιδιά και να φροντίσετε την κάλυψη των αναγκών τους. Είναι ένα μοναχικό καθήκον. Όμως δεν χρειάζεται να είστε εντελώς μόνοι. Υπάρχουν πολλοί, τόσο πολλοί σε τούτη την Εκκλησία οι οποίοι θα έτειναν το χέρι τους σε εσάς με ευαισθησία και κατανόηση. Δεν επιθυμούν να υπεισέλθουν εκεί όπου δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Όμως το ενδιαφέρον τους είναι γνήσιο και ειλικρινές και ευλογούν τη ζωή τους όπως και τη δική σας και των παιδιών σας. Καλοδεχθείτε τη βοήθειά τους. Χρειάζονται να την δώσουν για το καλό το δικό τους αλλά και το δικό σας.

Έχουμε χιλιάδες καλούς επισκόπους σε τούτη την Εκκλησία. Έχουμε χιλιάδες καλούς κατέχοντες υπεύθυνη θέση σε απαρτίες. Έχουμε χιλιάδες υπέροχες γυναίκες της Ανακουφιστικής Εταιρείας. Έχουμε οικογενειακούς διδασκάλους και επισκέπτριες διδασκάλισσες. Είναι φίλοι σας, που έχουν τεθεί στη θέση αυτή από τον Κύριο, για να δώσουν από τη δύναμή τους προς βοήθειά σας. Και ποτέ μην ξεχνάτε ότι ο Ίδιος ο Κύριος αποτελεί πηγή δύναμης, μεγαλύτερης από όποια άλλη. Συγκινήθηκα από μία εμπειρία που αφηγήθηκε… μία γονέας μονογονικής οικογένειας, η οποία μεγάλωνε επτά παιδιά, όταν παρακάλεσε τον Πατέρα της στους Ουρανούς να πήγαινε σε Εκείνον, έστω και για μία νύχτα, να βρει παρηγοριά και δύναμη για τις δοκιμασίες της αύριο. Στοργική ήταν η απάντηση που ήρθε στον νου της, σχεδόν σαν αποκάλυψη: «Δεν μπορείς να έρθεις σε εμένα, όμως θα έρθω εγώ σε εσένα»⁹.

Όσο περισσότερο ανατρέφετε τα παιδιά σας στις οδούς του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, με αγάπη και υψηλές προσδοκίες, τόσο πιθανότερο είναι να υπάρχει ειρήνη στη ζωή τους¹⁰.

Μέσω της οικογενειακής προσευχής, τα παιδιά μεγαλώνουν με πίστη στον ζώντα Θεό.

Ιδέστε τα μικρά σας. Να προσεύχεστε με αυτά. Να προσεύχεστε για αυτά και να τα ευλογείτε. Ο κόσμος στον οποίο κινούνται είναι ένας περίπλοκος και δύσκολος κόσμος. Θα συναντήσουν βαριά πελάγη αντιξοότητας. Θα χρειαστούν όλη τη δύναμη και όλη την πίστη που μπορείτε να τους δώσετε, όσο είναι ακόμα κοντά σας. Και επίσης θα χρειαστούν μεγαλύτερη δύναμη που έρχεται από υψηλότερη πηγή ισχύος. Πρέπει να κάνουν περισσότερα από το να συμβαδίσουν απλώς με αυτά που βρίσκουν. Πρέπει να ανυψώσουν τον κόσμο και οι μόνοι μοχλοί που θα έχουν θα είναι τα παραδείγματα της δικής τους ζωής και οι δυνάμεις πειθούς που θα έρθουν από τη μαρτυρία τους και τη γνώση τους για τα του Θεού. Θα χρειαστούν την βοήθεια του Κυρίου. Όσο είναι μικρά, προσευχηθείτε μαζί τους, ώστε να γνωρίσουν την πηγή δύναμης, η οποία πάντα θα είναι διαθέσιμη σε κάθε στιγμή ανάγκης¹¹.

Δεν γνωρίζω άλλη πρακτική που να έχει τόσο ευεργετική επίδραση στη ζωή σας, όσο η πρακτική να γονατίζετε μαζί σε προσευχή. Αυτά καθαυτά τα λόγια, Πατέρα μας στους Ουρανούς, έχουν μία εκπληκτική επίδραση. Δεν μπορείτε να τα πείτε με ειλικρίνεια και ομολογία, αν δεν έχετε κάποιο συναίσθημα ευθύνης προς τον Θεό…

Οι καθημερινές συζητήσεις μαζί του θα φέρουν ειρήνη στην καρδιά σας και χαρά στη ζωή σας που δεν μπορούν να έρθουν από καμιά άλλη πηγή. …Η αγάπη σας θα ενδυναμωθεί. Η εκτίμησή σας του ενός για τον άλλο θα μεγαλώσει.

Τα παιδιά σας θα ευλογηθούν με μία αίσθηση ασφάλειας που έρχεται ζώντας σε ένα σπιτικό όπου κατοικεί το Πνεύμα του Θεού. Θα γνωρίσουν και θα αγαπούν γονείς οι οποίοι σέβονται ο ένας τον άλλο και ένα πνεύμα σεβασμού θα μεγαλώνει στην καρδιά τους. Θα βιώσουν την ασφάλεια από τα καλοσυνάτα λόγια που λέγονται ήρεμα. Θα προστατεύονται από έναν πατέρα και μία μητέρα οι οποίοι, ζώντας έντιμα με τον Θεό, ζουν έντιμα ο ένας με τον άλλον και με τους συνανθρώπους τους. Θα ωριμάσουν με μία αίσθηση εκτίμησης, έχοντας ακούσει τους γονείς τους να εκφράζουν με προσευχή ευγνωμοσύνη για τις ευλογίες, μεγάλες και μικρές. Θα μεγαλώσουν με πίστη στον ζώντα Θεό¹².

Η οικογενειακή βραδιά μπορεί να φέρει κοντά γονείς και παιδιά στο να μάθουν τους τρόπους του Κυρίου.

Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρό αγόρι πέντε χρονών, τον Πρόεδρο Τζόζεφ Φ. Σμιθ όταν ανακοίνωσε σε όλη την Εκκλησία ότι θα έπρεπε να συγκεντρώνουν τις οικογένειές τους σε οικογενειακή βραδιά. Ο πατέρας μου είπε: «Ο Πρόεδρος της Εκκλησίας ζήτησε να το κάνουμε και θα το κάνουμε».

Έτσι συγκεντρωθήκαμε όλοι για οικογενειακή βραδιά. Ήταν διασκεδαστικό. Είπε: «Θα τραγουδήσουμε ένα τραγούδι». Δεν ήμασταν, βέβαια, τραγουδιστές. …Απλώς προσπαθήσαμε να τραγουδήσουμε και γελούσαμε ο ένας με τον άλλο. Το ίδιο κάναμε με πολλά άλλα πράγματα. Όμως από την εμπειρία αυτή ήρθε σταδιακά κάτι υπέροχο – μία πρακτική που μας βοήθησε, που μας έφερε κοντά ως οικογένεια, μας ενδυνάμωσε και αναπτύχθηκε στην καρδιά μας μία πεποίθηση για την αξία της οικογενειακής βραδιάς¹³.

Είμαι ευγνώμων που ως Εκκλησία έχουμε ως βασικό μέρος του προγράμματός μας την πρακτική της εβδομαδιαίας οικογενειακής βραδιάς. Είναι σημαντικό που αυτόν τον πολυάσχολο καιρό χιλιάδες οικογένειες στον κόσμο κάνουν μία ειλικρινή προσπάθεια να αφιερώσουν μία βραδιά την εβδομάδα για να τραγουδήσουν μαζί, να διδάξουν ο ένας τον άλλον τους τρόπους του Κυρίου, να γονατίσουν μαζί σε προσευχή, ευχαριστώντας τον Κύριο για την ευσπλαχνία του και να επικαλεστούν τις ευλογίες του στη ζωή μας, στο σπιτικό, στις προσπάθειές μας, στη χώρα μας. Θεωρώ ότι εκτιμούμε λίγο το τεράστιο καλό που θα έρθει από το πρόγραμμα αυτό¹⁴.

Εάν έχετε κάποια αμφιβολία για τα πλεονεκτήματα της οικογενειακής βραδιάς, δοκιμάστε το. Συγκεντρώστε γύρω σας τα παιδιά σας, διδάξτε τα, καταθέστε μαρτυρία σε αυτά, διαβάστε τις γραφές μαζί και περάστε καλά μαζί¹⁵.

Οι γονείς πρέπει να αρχίσουν να διδάσκουν τα παιδιά τους, όταν είναι πολύ μικρά.

Λίγο καιρό αφότου παντρευτήκαμε, χτίσαμε το πρώτο μας σπίτι. Είχαμε λίγα χρήματα και έκανα ένα μεγάλο μέρος της εργασίας. Η διαμόρφωση του ανοικτού χώρου ήταν εντελώς δική μου ευθύνη. Το πρώτο από τα πολλά δέντρα που φύτεψα ήταν μία γλεδίτσια και ονειρευόμουν τη μέρα όπου η σκιά της θα δρόσιζε το σπίτι το καλοκαίρι. Τη φύτεψα σε μια γωνιά, όπου ο αέρας από το φαράγγι στα ανατολικά, φυσούσε δυνατότερα. Έσκαψα έναν λάκκο, έβαλα τη γυμνή ρίζα, έριξα χώμα γύρω, την πότισα και μετά την ξέχασα. Ήταν ένα πολύ μικρό δένδρο, ίσως δύο εκατοστά σε διάμετρο. Ήταν τόσο λυγερή, που μπορούσα να τη λυγίσω με άνεση προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Έδωσα λίγη προσοχή σε αυτό καθώς περνούσαν τα χρόνια. Τότε, μία χειμωνιάτικη ημέρα, όταν το δένδρο ήταν χωρίς φύλλα, έτυχε να το κοιτάξω από το παράθυρο. Παρατήρησα ότι έγερνε προς τα δυτικά, παραμορφωμένο και χωρίς ισορροπία. Δεν μπορούσα καν να το πιστέψω. Πήγα έξω και το υποβάσταξα με το βάρος μου, σαν για να το σπρώξω κατακόρυφα. Αλλά ο κορμός ήταν τώρα σχεδόν τριάντα εκατοστά σε διάμετρο. Η δύναμή μου ήταν σχεδόν τίποτα ενάντια σε αυτό. Πήρα από την αποθήκη με τα εργαλεία μου ένα σύστημα με δύο τροχαλίες και ένα σκοινί και έδεσα τη μία άκρη στο δέντρο και την άλλη σε έναν σταθερό στύλο. Τράβηξα το σκοινί. Οι τροχαλίες κινήθηκαν ελάχιστα και ο κορμός του δέντρου τρεμούλιασε ελαφρά. Αλλά αυτό ήταν όλο. Έμοιαζε να μου λέει: «Δεν μπορείς να με ισιώσεις. Είναι πολύ αργά. Μεγάλωσα έτσι επειδή με παραμέλησες και δεν θα ισιώσω».

Τελικά, μέσα στην απελπισία μου, πήρα το πριόνι και έκοψα το μεγάλο βαρύ κλαδί στη δυτική μεριά. Έκανα πίσω και έλεγξα τι είχα κάνει. Είχα κόψει ένα μεγάλο μέρος του δέντρου, αφήνοντας μια τεράστια ουλή περίπου 20 εκατοστά στο μήκος του και μόνο ένα μικρό κλαδί να μεγαλώνει προς τα επάνω.

…Πρόσφατα κοίταξα ξανά το δέντρο. Είναι μεγάλο, το σχήμα του είναι καλύτερο και αποτελεί σπουδαίο απόκτημα για το σπίτι. Όμως πόσο σοβαρό ήταν το τραύμα της νεότητάς του και πόσο οδυνηρή η θεραπεία που είχα χρησιμοποιήσει για να το ισιώσω. Όταν το δέντρο φυτεύτηκε στην αρχή, ένα κομμάτι σπάγκος θα το κρατούσε στη θέση του ενάντια στις δυνάμεις του ανέμου. Θα μπορούσα και έπρεπε να είχα βάλει αυτόν τον σπάγκο με τόσο λίγη προσπάθεια, όμως δεν το έκανα. Και έγειρε στις δυνάμεις που ήρθαν και το χτύπησαν.

Τα παιδιά είναι σαν τα δέντρα. Όταν είναι μικρά, μπορεί η ζωή τους να διαμορφωθεί και να καθοδηγηθεί, συνήθως με πολύ λίγη προσπάθεια. Είπε ο συγγραφέας των Παροιμιών: «Δίδαξε το παιδί στην αρχή τού δρόμου του· και δεν θα απομακρυνθεί απ’ αυτόν ούτε όταν γεράσει» [Παροιμίες 22:6]. Η εκπαίδευση έχει τις ρίζες της στο σπιτικό¹⁶.

οικογένεια διαβάζει γραφές — «Συγκεντρώστε γύρω σας τα παιδιά σας, διδάξτε τα, καταθέστε μαρτυρία σε αυτά, διαβάστε τις γραφές μαζί και περάστε καλά μαζί».

Ο Ησαΐας είπε: «Και όλα τα τέκνα σου θα διδάσκονται από τον Κύριο. Και μεγάλη θα είναι η ειρήνη των τέκνων σου» (Ησαΐας 54:13).

Επομένως, καθοδηγήστε τους υιούς και τις θυγατέρες σας, κατευθύνετε και οδηγήστε τους από την εποχή που είναι πολύ μικροί, επομένως, διδάξτε τους στους τρόπους του Κυρίου, ώστε η ειρήνη να είναι ο σύντροφός τους σε όλη τη ζωή¹⁷.

Εάν τα παιδιά επαναστατήσουν, οι γονείς πρέπει να εξακολουθήσουν να προσεύχονται για αυτά και να τα προσεγγίζουν.

Αναγνωρίζω ότι υπάρχουν γονείς που, παρά την τεράστια ένδειξη αγάπης και την επιμελή και πιστή προσπάθεια να τα διδάξουν, βλέπουν τα παιδιά τους να μεγαλώνουν με αντίθετο τρόπο και θλίβονται καθώς ο άστατος γιος ή η κόρη τους θεληματικά ακολουθεί πορεία με τραγικά επακόλουθα. Για εκείνους έχω μεγάλη συμπόνια και προς αυτούς θέλω να παραθέσω τα λόγια του Ιεζεκιήλ: «Ο γιος δεν θα βαστάξει την ανομία τού πατέρα, και ο πατέρας δεν θα βαστάξει την ανομία τού γιου» (Ιεζεκιήλ 18:20)¹⁸.

Πότε-πότε, παρ’ όλα όσα προσπαθείτε να κάνετε, υπάρχει ένα απείθαρχο παιδί. Όμως συνεχίστε. Μην παραδίδετε ποτέ τα όπλα. Δεν έχετε ποτέ χάσει όσο προσπαθείτε. Συνεχίστε¹⁹.

Εάν κάποιος από εσάς έχει ένα παιδί ή αγαπημένο πρόσωπο στην κατάσταση αυτή [της ανταρσίας], μην παραδίνετε τα όπλα. Προσευχηθείτε γι’ αυτούς, αγαπάτε τους και πλησιάστε να τους βοηθήσετε²⁰.

Μερικές φορές φαίνεται ότι είναι πολύ αργά. …Ωστόσο, θυμηθείτε τη γλεδίτσια την τριάκανθο [βλέπε σελίδες 171-72]. Η χειρουργική επέμβαση και ο πόνος είχαν σαν αποτέλεσμα κάτι όμορφο και αργότερα στη ζωή του έδωσε σκιά για να προφυλαχθούν από τον καύσωνα της ημέρας²¹.

Ενδυναμώνουμε τις οικογένειές μας καθώς επιζητούμε τη βοήθεια των ουρανών και καλλιεργούμε ένα πνεύμα αγάπης και σεβασμού ο ένας για τον άλλο.

[Το να αναθρέψουμε μια οικογένεια] ίσως δεν είναι εύκολο. Μπορεί να είναι μεστό απογοητεύσεων και δυσκολιών. Θα απαιτήσει θάρρος και υπομονή. …Η αγάπη μπορεί να δημιουργήσει κάτι το διαφορετικό – η αγάπη που δίνεται γενναιόδωρα στην παιδική ηλικία και φθάνει έως τα στενόχωρα χρόνια της νεότητας. Θα κάνει αυτό που τα χρήματα τα οποία προσφέρονται άφθονα στα παιδιά δεν θα κάνουν ποτέ.

– Και υπομονή, με χαλιναγώγηση της γλώσσας και αυτοκυριαρχία επάνω στον θυμό…

– Και ενθάρρυνση η οποία θα είναι γρήγορη στο να επαινέσει και αργή να επικρίνει.

Αυτά, μαζί με προσευχές, θα πραγματοποιήσουν θαύματα. Μην περιμένετε να τα κάνετε μόνοι σας. Χρειάζεστε τη βοήθεια των ουρανών για να αναθρέψετε ένα παιδί των ουρανών – το παιδί σας, το οποίο είναι επίσης παιδί του Επουράνιου Πατέρα του²².

Κάθε παιδί, με μερικές πιθανόν εξαιρέσεις, είναι αποτέλεσμα του σπιτικού, είτε είναι καλό, κακό ή αδιάφορο. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν με τα χρόνια, η ζωή τους, σε μεγάλο ποσοστό, γίνεται η επέκταση και το καθρέφτισμα της οικογενειακής διδασκαλίας. Εάν υπάρχει σκληρότητα, κακοποίηση, ανεξέλεγκτος θυμός, προδοσία, οι καρποί θα είναι βέβαιοι και ορατοί και κατά πάσα πιθανότητα θα επαναληφθούν στη γενεά που ακολουθεί. Αν, από την άλλη μεριά, υπάρχει υπομονή, συγχώρηση, σεβασμός, υπόληψη για τον άλλο, καλοσύνη, ευσπλαχνία και συμπόνια, οι καρποί πάλι θα είναι ορατοί και θα ανταμείβουν αιώνια. Θα είναι θετικοί, γλυκείς και υπέροχοι. Και καθώς προσφέρεται ευσπλαχνία και διδάσκεται από τους γονείς, θα επαναληφθεί στη ζωή και στις πράξεις της επόμενης γενεάς.

Μιλώ στους πατέρες και στις μητέρες παντού, με την έκκληση να θέσουμε πίσω τη σκληρότητα, να χαλιναγωγήσουμε τον θυμό μας, να κατεβάσουμε τον τόνο της φωνής μας και να συμπεριφερθούμε με ευσπλαχνία και αγάπη και σεβασμό ο ένας προς τον άλλο στο σπιτικό μας²³.

Έχει ειπωθεί από τους παλαιούς ότι «η γλυκιά απόκριση καταπραΰνει θυμό». (Παροιμίες 15:1.) Σπάνια αντιμετωπίζουμε πρόβλημα όταν μιλάμε απαλά. Μόνον όταν υψώνουμε την φωνή μας ανάβει ο σπινθήρας και μικροσκοπικοί χωματοσωροί γίνονται μεγάλα βουνά έριδας. …Η φωνή των ουρανών είναι μία φωνή σιγαλή σαν αύρα [βλέπε Βασιλέων Α΄ 19:11-12]. Κατά τον ίδιο τρόπο, η φωνή της οικογενειακής ειρήνης είναι μία σιγαλή φωνή²⁴.

Βεβαίως, υπάρχει ανάγκη για πειθαρχία στις οικογένειες. Αλλά η πειθαρχία με δριμύτητα, η πειθαρχία με σκληρότητα, αναπόφευκτα οδηγεί όχι στην διόρθωση αλλά στη δυσαρέσκεια και την πικρία. Δεν θεραπεύει τίποτα και μόνο επιδεινώνει το πρόβλημα. Ματαιώνει τις ίδιες τις προθέσεις της²⁵.

Δεν υπάρχει πειθαρχία σε όλο τον κόσμο σαν την πειθαρχία της αγάπης. Εμπεριέχει μια δική της μαγεία²⁶.

Ας εργαζόμαστε αδιάκοπα για να ενδυναμώνουμε τις οικογένειές μας. Ας καλλιεργούν οι σύζυγοι μεταξύ τους ένα πνεύμα απόλυτης αφοσίωσης. Ας μην θεωρούμε δεδομένο ο ένας τον άλλο, αλλά ας εργαζόμαστε διαρκώς για τη γαλούχηση ενός πνεύματος αγάπης και σεβασμού²⁷.

Ω Θεέ, Αιώνιε Πατέρα μας, ευλόγησε τους γονείς να διδάσκουν με αγάπη και υπομονή και κουράγιο εκείνους που είναι οι πιο πολύτιμοι, τα παιδιά που έχουν έλθει από Εσένα, ώστε μαζί να μπορούν να είναι ασφαλή και να καθοδηγούνται στο καλό και, όσο μεγαλώνουν, να φέρνουν ευλογίες στον κόσμο του οποίου θα γίνουν μέρος²⁸.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Χίνκλυ δίδαξε ότι η οικογένεια «περικλείει την ιερότερη από όλες τις σχέσεις» (τμήμα 1). Πώς αυτή η αλήθεια επηρεάζει τις σχέσεις σας με τα μέλη της οικογένειας; Πώς θα επηρέαζε τον τρόπο που δίνουμε προτεραιότητα στον χρόνο και τις δραστηριότητές μας;
Γιατί θα πρέπει οι γονείς «να αφιερώσουν τις καλύτερες προσπάθειές τους στη διδασκαλία και ανατροφή των παιδιών τους στις αρχές του Ευαγγελίου;» (Βλέπε τμήμα 2.) Πώς ευλόγησε την οικογένειά σας η διδασκαλία του Ευαγγελίου στο σπίτι σας; Πώς μπορούν οι γονείς να βελτιωθούν στις προσπάθειές τους να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ζουν το Ευαγγέλιο;
Επανεξετάστε τις διδασκαλίες του Προέδρου Χίνκλυ σχετικά με τις ευλογίες της οικογενειακής προσευχής (βλέπε τμήμα 3). Γιατί νομίζετε ότι η οικογενειακή προσευχή φέρνει ευλογίες; Ποιες ευλογίες βιώσατε όταν είχατε τακτική οικογενειακή προσευχή; Τι χάνουμε αν παραμελήσουμε την οικογενειακή προσευχή;
Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία του Γκόρντον Χίνκλυ με την οικογενειακή βραδιά ως νεαρό αγόρι; (Βλέπε τμήμα 4.) Ποιες ευλογίες έχουν έρθει στην οικογένειά σας μέσω της οικογενειακής βραδιάς;
Επανεξετάστε την ιστορία του Προέδρου Χίνκλυ για τη γλεδίτσια (βλέπε τμήμα 5). Τι εφαρμογές θα μπορούσε να έχει αυτή η ιστορία για εσάς;
Πώς θα μπορούσαν οι διδασκαλίες του Προέδρου Χίνκλυ στο τμήμα 6 να βοηθήσουν τους γονείς ενός παιδιού που είναι δύστροπο; Ποιοι είναι μερικοί τρόποι που γονείς και άλλοι μπορούν να το προσεγγίσουν με αγάπη;
Γιατί είναι σημαντικό για τους γονείς να πειθαρχούν τα παιδιά τους με αγάπη αντί θυμό; Ποια είναι μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να πειθαρχούμε με αγάπη; Πώς μπορούν τα μέλη της οικογένειας να γαλουχούν ένα πνεύμα αγάπης και σεβασμού του ενός για τον άλλο; (Βλέπε τμήμα 7.)

Σχετικές γραφές

Δευτερονόμιο 11:19, Ενώς 1:1-5, Μωσία 4:14-15, Άλμα 56:45-48, Νεφί Γ΄ 18:21, βλέπε, επίσης: «Η οικογένεια: Μία επίσημη διακήρυξη προς όλο τον κόσμο», Ensign ή Λιαχόνα, Νοε 2010, 129.

Βοήθεια διδασκαλίας

«Ίσως αισθανθείτε ότι δεν κατανοείτε μία συγκεκριμένη αρχή που προετοιμάζεστε να διδάξετε. Παρ’ όλα αυτά, καθώς την μελετάτε με προσευχή, προσπαθείτε να την ζήσετε, προετοιμάζεστε να την διδάξετε και κατόπιν μιλάτε γι’ αυτήν σε άλλους, η μαρτυρία σας να ενδυναμωθεί και θα γίνει πιο βαθιά» (Teaching, No Greater Call [1999], 19).