Κεφάλαιο 13

Ειρήνη και ικανοποίηση μέσω της εγκόσμιας αυτοδυναμίας

«Διδάσκουμε αυτοδυναμία ως αρχή ζωής, ότι οφείλουμε να παράσχουμε για τον εαυτό μας και να φροντίζουμε τις ανάγκες μας».

Από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ

Ως παιδί, ο Γκόρντον Χίνκλυ έμαθε τις αρχές της αυτοδυναμίας καθώς εργαζόταν μαζί με τους γονείς και τα αδέλφια του. Ενθυμήθηκε αργότερα:

«Ζούσαμε σε αυτό που θεωρούσα μεγάλο σπίτι. …Είχε μεγάλο γρασίδι με πολλά δέντρα από τα οποία έπεφταν χιλιάδες φύλλα και είχε ένα μεγάλο φόρτο εργασίας συνεχώς.

»…Είχαμε μια στόφα στην κουζίνα και μια στόφα στο σαλόνι. Ένας φούρνος εγκαταστάθηκε αργότερα και τι υπέροχο που ήταν. Αλλά είχε μια ακόρεστη όρεξη για κάρβουνα και δεν υπήρχε αυτόματος θερμαστής. Τα κάρβουνα έπρεπε να τοποθετηθούν με φτυάρι στη στόφα και προσεκτικά να συσσωρευτούν κάθε βράδυ.

»Έμαθα ένα μεγάλο μάθημα από αυτόν τον φούρνο-τέρας: Αν θέλατε να διατηρηθείτε ζεστοί έπρεπε να δουλέψετε με το φτυάρι.

»Ο πατέρας μου είχε μια ιδέα ότι οι υιοί του έπρεπε να μάθουν να δουλεύουν το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα και έτσι αγόρασε ένα αγρόκτημα περίπου 20.000 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο τελικώς μεγάλωσε και συμπεριέλαβε πάνω από 121.000 τετραγωνικά μέτρα. Ζούσαμε εκεί το καλοκαίρι και επιστρέφαμε στην πόλη όταν άρχιζε το σχολείο.

»Είχαμε έναν μεγάλο οπωρώνα και τα δέντρα χρειάζονταν κλάδεμα κάθε άνοιξη. Ο πατέρας μας μάς έπαιρνε σε επιδείξεις κλαδέματος δένδρων που οργάνωναν ειδικοί από το κολλέγιο γεωργίας. Μάθαμε μια μεγάλη αλήθεια – ότι μπορεί κανείς να καθορίζει το είδος των καρπών που θα συλλέξει τον Σεπτέμβριο από τον τρόπο που κλαδεύει τον Φεβρουάριο»¹.

Με αυτές τις αλήθειες ως μέρος του προσωπικού του θεμελίου, ο Πρόεδρος Χίνκλυ συχνά δίδασκε πρακτικά μαθήματα σχετικά με τη ζωή του Ευαγγελίου. Κατέθεσε μαρτυρία για τις ευλογίες που έρχονται από σκληρή εργασία και ενεθάρρυνε τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών να ζουν εντός των δυνατοτήτων τους και να προετοιμάζονται για τις συμφορές που θα μπορούσαν να έρθουν στο μέλλον.

Εκτός από αυτές τις αρχές, ο Πρόεδρος Χίνκλυ παρείχε τρόπους για να τις ακολουθούν οι Άγιοι. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο του 2001, εισήγαγε το Ταμείο Συνεχούς Εκπαιδεύσεως, το οποίο είπε ότι εμπνεύστηκε από τον Κύριο². Μέσω αυτού του προγράμματος, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κάνουν δωρεές σε ένα ταμείο που θα παρείχε βραχυπρόθεσμα δάνεια για να βοηθήσουν τα μέλη της Εκκλησίας που έχουν τα προσόντα, κυρίως επιστρέψαντες ιεραποστόλους, να λάβουν εκπαίδευση ή επαγγελματική κατάρτιση που θα οδηγούσε σε ουσιαστική απασχόληση. Όταν οι άνθρωποι αποπλήρωναν τα δάνεια, αυτά τα χρήματα θα περιλαμβάνονταν στο ταμείο για να βοηθήσουν μελλοντικούς συμμετέχοντες. Το Ταμείο Συνεχούς Εκπαιδεύσεως έχει βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να γίνουν αυτοδύναμοι. Παρέχει, όπως ο Πρόεδρος Χίνκλυ είπε μια φορά, μια «λαμπρή αχτίδα ελπίδας»³.

γυναίκα που ασχολείται με την κηπουρική — «Δεν υπάρχει κάτι κάτω από τον ουρανό που να αντικαθιστά την παραγωγική εργασία. Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα».

Διδασκαλίες του Γκόρντον Χίνκλυ

Καθώς εργαζόμαστε με ακεραιότητα, η ζωή μας θα ευλογηθεί για πάντα.

Πιστεύω στο Ευαγγέλιο της εργασίας. Δεν υπάρχει κάτι κάτω από τον ουρανό που να αντικαθιστά την παραγωγική εργασία. Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Είναι η διαδικασία μέσω της οποίας αδρανή οράματα γίνονται δυναμικά κατορθώματα⁴.

Λίγο παιχνίδι και λίγη λούφα είναι καλά. Αλλά είναι η εργασία που κάνει τη διαφορά στη ζωή ενός ανδρός ή μιας γυναίκας. Είναι η εργασία που μας παρέχει με το φαγητό που τρώμε, τα ρούχα που φοράμε, τα σπίτια στα οποία ζούμε. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ανάγκη για εργασία με έμπειρα χέρια και μορφωμένους νόες, αν θέλουμε να αναπτυχθούμε και να ευημερήσουμε ατομικά και συλλογικά⁵.

Έχω ανακαλύψει ότι η ζωή δεν είναι μια σειρά από μεγάλες ηρωικές πράξεις. Η ζωή στα καλύτερά της είναι θέμα συνεπούς καλοσύνης και ευπρέπειας, κάνοντας χωρίς φανφάρες αυτό που χρειάζεται να γίνει όταν χρειάζεται να γίνει. Έχω παρατηρήσει ότι δεν είναι οι ιδιοφυίες που κάνουν τη διαφορά στον κόσμο. Έχω παρατηρήσει ότι η δουλειά του κόσμου γίνεται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες και γυναίκες με συνηθισμένα ταλέντα οι οποίοι εργάζονται με αξιοσημείωτο τρόπο⁶.

Τα παιδιά χρειάζεται να εργάζονται με τους γονείς τους – να πλένουν πιάτα μαζί τους, να σφουγγαρίζουν πατώματα μαζί τους, να κουρεύουν το γρασίδι, να κλαδεύουν δένδρα και θάμνους, να βάφουν και να καθαρίζουν και να κάνουν εκατοντάδες άλλα πράγματα όπου θα μάθουν ότι η εργασία είναι το τίμημα της καθαρότητας, της προόδου και της ευημερίας⁷.

άνδρας και αγόρια με καυσόξυλα — «Τα παιδιά χρειάζεται να εργάζονται με τους γονείς τους. …Θα μάθουν ότι η εργασία είναι το τίμημα της καθαρότητας, της προόδου και της ευημερίας».

Η μεγάλη ιδιοφυΐα αυτής της Εκκλησίας είναι η εργασία. Όλοι εργάζονται. Δεν αναπτύσσεσαι πνευματικώς αν δεν εργάζεσαι. Η πίστη, η μαρτυρία της αλήθειας είναι σαν τον μυ στον βραχίονά μου. Αν τον χρησιμοποιείς, γίνεται δυνατός. Αν τον βάλεις σε επίδεσμο, γίνεται αδύναμος και πλαδαρός. Βάζουμε τους ανθρώπους να εργάζονται. Αναμένουμε σπουδαία πράγματα από αυτούς και το θαυμαστό και υπέροχο είναι ότι φέρουν εις πέρας το έργο τους. Παράγουν⁸.

Τίποτα δεν συμβαίνει σε αυτήν την Εκκλησία εκτός κι αν εργαστείς. Είναι σαν ένα χειράμαξο. Δεν προχωρεί μέχρι να κρατήσετε τις δύο χειρολαβές και να σπρώξετε. Η σκληρή εργασία οδηγεί μπροστά το έργο του Κυρίου και αν έχετε μάθει να εργάζεστε με πραγματική ακεραιότητα, αυτό θα ευλογήσει τις ζωές σας για πάντα. Το εννοώ με όλη την καρδιά μου. Θα ευλογήσει τη ζωή σας για πάντα⁹.

Έχουμε τη ευθύνη να βοηθήσουμε άλλους να ανυψωθούν και να γίνουν αυτοδύναμοι.

Υπάρχει ένα παλαιό ρητό, ότι αν δώσεις σε έναν άνθρωπο ψάρι, θα έχει γεύμα για μια μέρα. Αλλά αν τον διδάξεις να ψαρεύει, θα τρώει για το υπόλοιπο της ζωής του…

Είθε ο Κύριος να μας χαρίζει όραμα και κατανόηση για να κάνουμε εκείνα τα πράγματα που θα βοηθήσουν τα μέλη μας όχι μόνο πνευματικά αλλά και υλικά. Έχουμε επάνω μας μια πολύ σοβαρή υποχρέωση. Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ είπε… ότι η θρησκεία που δεν βοηθά έναν άνθρωπο σε αυτήν την ζωή πιθανώς να μην κάνει αρκετά για αυτόν στην επόμενη ζωή (βλέπε “The Truth about Mormonism”, Out West magazine, Σεπ 1905, 242).

Όπου υπάρχει εκτεταμένη φτώχια ανάμεσα στους ανθρώπους μας, πρέπει να κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να ανυψωθούν, να εδραιώσουν τη ζωή τους σε ένα θεμέλιο αυτοδυναμίας που μπορεί να προέλθει από την εκπαίδευση. Η μόρφωση είναι το κλειδί των ευκαιριών…

Είναι επίσημη υποχρέωσή μας… «να περιθάλπ[ουμε] τους αδύναμους, να ενισχύ[ουμε] τα χέρια που κρέμονται κάτω, και να στερεώσ[ουμε] τα γόνατα που έχουν παραλύσει» (Δ&Δ 81:5). Πρέπει να τους βοηθήσουμε να γίνουν αυτοδύναμοι και επιτυχημένοι.

Πιστεύω ότι ο Κύριος δεν επιθυμεί να δει τον λαό Του καταδικασμένο να ζει στη φτώχια. Πιστεύω ότι θα κάνει τους πιστούς να απολαύσουν τα καλά αγαθά του κόσμου. Θα μας έβαζε να τα κάνουμε αυτά για να τους βοηθήσουμε¹⁰.

Ο καθένας, όπως διδάσκουμε, οφείλει να κάνει για τον εαυτό του όλα όσα μπορεί. Όταν έχει εξαντλήσει τους πόρους του, οφείλει να στρέφεται προς την οικογένεια για να τον βοηθήσει. Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να το κάνει, η Εκκλησία αναλαμβάνει. Και όταν η Εκκλησία αναλαμβάνει, η μεγαλύτερη επιθυμία μας είναι πρώτα να φροντίσουμε τις άμεσες ανάγκες του και μετά να τον βοηθήσουμε για όσο χρειάζεται βοήθεια, αλλά σε αυτήν τη διαδικασία να τον βοηθήσουμε στην εκπαίδευση, στη διασφάλιση εργασίας, στην εύρεση κάποιου τρόπου να σταθεί στα πόδια του και πάλι. Αυτός είναι ολόκληρος ο αντικειμενικός σκοπός του μεγάλου προγράμματος πρόνοιας [της Εκκλησίας]¹¹.

Εκείνοι που έχουν λάβει μέρος ως αποδέκτες αυτού του προγράμματος έχουν σωθεί από «την κατάρα της οκνηρίας και τα δεινά του επιδόματος». Η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός τους έχουν διατηρηθεί. Και οι εκατοντάδες των ανδρών και των γυναικών που δεν υπήρξαν άμεσοι αποδέκτες, αλλά που έχουν συμμετάσχει στην ανάπτυξη και την επεξεργασία φαγητού και σε δεκάδες σχετιζόμενα εγχειρήματα, καταθέτουν μαρτυρία για τη χαρά να βρίσκονται σε ανιδιοτελή υπηρεσία προς άλλους.

Κανένας που βλέπει αυτό το πρόγραμμα με τις μεγάλες επιπτώσεις του και τις καταπληκτικές συνέπειές του δεν μπορεί λογικά να αμφισβητεί το πνεύμα της αποκάλυψης που το επέφερε και που έχει διευρύνει την πρακτική του δύναμη για το καλό¹².

Πρέπει να συνεχίσουμε σε αυτό το έργο. Πάντοτε θα υπάρχει ανάγκη. Η πείνα, η έλλειψη και η καταστροφή θα είναι πάντα μαζί μας. Και πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που την καρδιά τους θα έχει αγγίξει το φως του Ευαγγελίου, που θα είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν και να εργαστούν και να σηκώσουν τους έχοντες ανάγκη της γης.

Ως μια παρόμοια προσπάθεια, ιδρύσαμε το Συνεχές Ταμείο Εκπαιδεύσεως. Δημιουργήθηκε μέσω των γενναιόδωρων προσφορών σας. …Τα δάνεια δίνονται σε άξιους νέους άνδρες και γυναίκες για μόρφωση. Διαφορετικά, θα παγιδεύονταν στη βαλτώδη φτώχια που οι γονείς και οι πρόγονοί τους γνώρισαν επί γενεές…

Το Πνεύμα του Κυρίου καθοδηγεί αυτό το έργο. Αυτή η δραστηριότητα πρόνοιας είναι μη θρησκευτική δραστηριότητα, εκφραζόμενη σε ρύζι και φασόλια, σε κουβέρτες και σκηνές, ρουχισμό και φάρμακα, σε επαγγελματική απασχόληση και μόρφωση για καλύτερη επαγγελματική απασχόληση. Όμως αυτό το αποκαλούμενο μη θρησκευτικό έργο δεν είναι παρά μια εξωτερική εκδήλωση ενός εσωτερικού πνεύματος – του Πνεύματος του Κυρίου για το οποίο ειπώθηκε, ότι Εκείνος «πέρασε ευεργετώντας» (Πράξεις 10:38)¹³.

Οι προφήτες μάς έχουν ενθαρρύνει να προετοιμασθούμε πνευματικώς και ολικώς για τις επερχόμενες καταστροφές.

Διδάσκουμε αυτοδυναμία ως αρχή ζωής, ότι οφείλουμε να παράσχουμε για τον εαυτό μας και να φροντίζουμε για τις ανάγκες μας. Και έτσι ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους μας να έχουν κάτι, να σχεδιάζουν εκ των προτέρων, να έχουν… φαγητό διαθέσιμο, να έχουν λογαριασμό αποταμίευσης, αν είναι δυνατόν, για τις δύσκολες ημέρες. Καταστροφές έρχονται σε ανθρώπους μερικές φορές όταν λιγότερο το περιμένουν – ανεργία, αρρώστια, τέτοιου είδους πράγματα¹⁴.

Αυτός ο παλαιός κόσμος ξέρει από συμφορές και καταστροφές. Όσοι από μας διαβάζουμε και πιστεύουμε στις γραφές γνωρίζουμε τις προειδοποιήσεις των προφητών σχετικά με τις καταστροφές που έχουν πραγματοποιηθεί και που πρόκειται να πραγματοποιηθούν…

Πόσο δυσοίωνα είναι τα λόγια της αποκάλυψης που βρίσκονται στο 88ο τμήμα από το Διδαχή και Διαθήκες σχετικά με τις συμφορές που θα επέλθουν μετά τη μαρτυρία των πρεσβυτέρων. Ο Κύριος λέει:

«Γιατί μετά τη μαρτυρία σας έρχεται η μαρτυρία των σεισμών της γης, που θα προκαλέσουν βογγητά στο κέντρο της, και οι άνθρωποι θα πέφτουν επάνω στο έδαφος και δε θα είναι σε θέση να σταθούν.

»Και έρχεται επίσης η μαρτυρία της φωνής των βροντών, και της φωνής των κεραυνών, και της φωνής των καταιγίδων και της φωνής των κυμάτων της θάλασσας που ξεχύνονται πέρα από τα όριά τους.

»Και τα πάντα θα βρίσκονται σε αναταραχή. Και ασφαλώς, οι καρδιές των ανθρώπων θα σταματούν. Γιατί φόβος θα πέσει επάνω σε όλους τους ανθρώπους» (Δ&Δ 88:89-91)…

…Όπως ακριβώς υπήρξαν συμφορές στο παρελθόν, αναμένουμε περισσότερες στο μέλλον. Τι κάνουμε;

Κάποιος έχει πει ότι δεν έβρεχε, όταν ο Νώε οικοδόμησε την κιβωτό. Αλλά την οικοδόμησε και η βροχή ήλθε.

Ο Κύριος έχει πει: «Αν είστε έτοιμοι δεν πρέπει να φοβάστε» (Δ&Δ 38:30).

Η πρωταρχική προετοιμασία διατυπώνεται επίσης στο Διδαχή και Διαθήκες, όπου λέει: «Γι’ αυτό, σταθείτε σε άγιους τόπους, και μη μετακινηθείτε, ώσπου να έλθει του Κυρίου η ημέρα» (Δ&Δ 87:8)…

Μπορούμε να ζούμε με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούμε να επικαλεστούμε τον Κύριο για την προστασία και την καθοδήγησή Του. Αυτή είναι μία υψηλή προτεραιότητα. Δεν μπορούμε να αναμένουμε τη βοήθειά Του, αν είμαστε απρόθυμοι να τηρούμε τις εντολές Του. Εμείς, σε αυτήν την Εκκλησία έχουμε αρκετά στοιχεία για τις τιμωρίες από την ανυπακοή, στα παραδείγματα τόσο των Ιαρεδιτών όσο και των Νεφιτών. Και οι δύο πήγαν από τη δόξα στην απόλυτη καταστροφή εξαιτίας της ανομίας.

Γνωρίζουμε, βεβαίως, ότι βρέχει πάνω τόσο από δικαίους όσο και από αδίκους (βλέπε Κατά Ματθαίον 5:45). Αλλά, παρόλο που οι δίκαιοι πεθαίνουν δεν χάνονται, αλλά σώζονται μέσω της Εξιλέωσης του Λυτρωτή. Ο Παύλος έγραψε στους Ρωμαίους: «Επειδή, και αν ζούμε, για τον Κύριο ζούμε· και αν πεθαίνουμε, για τον Κύριο πεθαίνουμε» (Προς Ρωμαίους 14:8)…

Ο λαός μας… έχει συμβουλευτεί και παροτρυνθεί να κάνει μια τέτοια προετοιμασία που θα εξασφαλίσει την επιβίωση, αν επέλθει συμφορά.

Μπορούμε να βάλουμε στην άκρη λίγο νερό, βασικές τροφές, φάρμακα και ρούχα για να μας διατηρούν ζεστούς. Οφείλουμε να έχουμε λίγα χρήματα στην άκρη σε περίπτωση μιας βροχερής ημέρας¹⁵.

Έχουμε ένα μεγάλο πρόγραμμα πρόνοιας με εγκαταστάσεις για πράγματα όπως την αποθήκευση δημητριακών σε διάφορες περιοχές. Είναι σημαντικό να το κάνουμε αυτό. Αλλά το καλύτερο μέρος να έχουμε τρόφιμα αποθηκευμένα είναι μέσα στο σπίτι μας, μαζί με λίγα χρήματα ως αποταμίευση. Το καλύτερο πρόγραμμα πρόνοιας είναι το δικό μας. Πέντε ή έξι κούτες σιτάρι στο σπίτι είναι καλύτερα από 8 γαλόνια στη γενική αποθήκη πρόνοιας…

Μπορούμε να αρχίσουμε με τα ελάχιστα. Μπορούμε να αρχίσουμε με προμήθειες τροφίμων μιας εβδομάδας και σταδιακά να τα αυξήσουμε σε προμήθειες ενός μηνός και έπειτα τριών μηνών. Τώρα μιλώ για τρόφιμα που μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες. Όπως όλοι αναγνωρίζετε, αυτή η συμβουλή δεν είναι καινούργια. Αλλά φοβάμαι ότι πολλοί νομίζουν ότι οι προμήθειες τροφίμων για μακρό χρονικό διάστημα είναι σε τέτοιο βαθμό εκτός της δυνατότητάς τους, που δεν κάνουν καμία προσπάθεια.

Αρχίστε με τα λίγα… και σταδιακά προχωρήστε ώστε να καλυφθεί ένας λογικός σκοπός. Αποταμιεύετε λίγα χρήματα τακτικά και θα εκπλαγείτε με το πώς συσσωρεύονται¹⁶.

Απολαμβάνουμε την ανεξαρτησία και την ελευθερία καθώς αποφεύγουμε όσο το δυνατόν το χρέος και αποταμιεύουμε χρήματα για ώρα ανάγκης.

Έχουμε συμβουλευτεί ξανά και ξανά σχετικά με την αυτοδυναμία, σχετικά με το χρέος, σχετικά με τη φειδωλότητα. Τόσοι πολλοί από τους ανθρώπους μας είναι βαριά χρεωμένοι για πράγματα που δεν είναι απολύτως απαραίτητα. …Σας παροτρύνω ως μέλη αυτής της Εκκλησίας να ελευθερωθείτε από το χρέος, όπου είναι δυνατόν, και να έχετε κάτι στην άκρη για τις δύσκολες ημέρες¹⁷.

Ο καιρός έχει έλθει για να βάλουμε το σπίτι μας σε τάξη…

Ο Πρόεδρος Ρούμπεν Κλαρκ ο νεότερος, στην συγκέντρωση ιεροσύνης της συνέλευσης του 1938, [είπε]: «Όταν είστε χρεωμένοι, οι τόκοι είναι οι συνεχείς σύντροφοί σας μέρα-νύχτα. Δεν μπορείτε να τους αποφύγετε ή να ξεγλιστρήσετε από αυτούς. Δεν μπορείτε να τους διώξετε. Δεν λυγίζουν ούτε σε εκκλήσεις, απαιτήσεις ή σε εντολές. Και οποτεδήποτε μπείτε ή περάσετε από τον δρόμο τους ή αποτύχετε να πληροίτε τις απαιτήσεις τους, σας συντρίβουν» (στο Conference Report, Απρ 1938, 103).

Βεβαίως, αναγνωρίζω ότι ενδεχομένως να είναι αναγκαίο να δανειστείτε χρήματα για να αγοράσετε ένα σπίτι. Όμως ας αγοράσουμε ένα σπίτι για το οποίο έχουμε τα μέσα και έτσι να ελαφρύνουμε την πληρωμή, η οποία θα είναι συνεχώς πάνω από το κεφάλι μας χωρίς έλεος ή παράταση…

Από τις απαρχές της Εκκλησίας, ο Κύριος έχει μιλήσει για το θέμα του χρέους. Μέσω αποκάλυψης είπε στον Μάρτιν Χάρρις: «Να πληρώσεις το χρέος που έχεις συνάψει με τον τυπογράφο. Ελευθερώσου από τα δεσμά» (Δ&Δ 19:35).

Ο Πρόεδρος Χήμπερ Γκραντ μίλησε επανειλημμένως για αυτό το θέμα. …Είπε: «Εάν τυχόν υπάρχει ένα πράγμα που θα φέρει γαλήνη και ικανοποίηση στην ανθρώπινη καρδιά και την οικογένεια, είναι να ζούμε εντός των ορίων των οικονομικών μέσων μας. Και εάν τυχόν υπάρχει ένα πράγμα που είναι μονότονο, αποθαρρυντικό και αποκαρδιωτικό, είναι να έχει κάποιος χρέη και υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορεί να ανταποκριθεί» (Gospel Standards, συλλογή υπό G. Homer Durham [1941], 111).

Μεταφέρουμε ένα μήνυμα αυτοδυναμίας σε όλη την Εκκλησία. Η αυτοδυναμία δεν μπορεί να αποκτηθεί όταν υπάρχει σοβαρό χρέος πάνω από το σπίτι. Κάποιος δεν έχει ούτε ανεξαρτησία ούτε ελευθερία από δεσμά, όταν έχει υποχρεώσεις σε άλλους.

Στη διοίκηση των θεμάτων της Εκκλησίας, έχουμε προσπαθήσει να θέσουμε ένα παράδειγμα. Έχουμε, ως πολιτική, την αυστηρά πρακτική που ακολουθούμε να βάζουμε στην άκρη κάθε χρόνο ένα ποσοστό των εσόδων της Εκκλησίας για την πιθανή ημέρα ανάγκης.

Είμαι ευγνώμων που μπορώ να πω ότι η Εκκλησία σε όλες τις λειτουργίες της, σε όλα τα εγχειρήματά της, σε όλα τα τμήματα της, είναι εις θέσιν να λειτουργεί χωρίς δανεικά χρήματα. Αν δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, θα μειώσουμε τα προγράμματά μας. Θα μειώσουμε τα έξοδα για να προσαρμοστούμε με τα έσοδα. Δεν θα δανειστούμε…

Τι υπέροχο συναίσθημα είναι να είστε ελεύθεροι από χρέος, να έχετε λίγα χρήματα στην άκρη για μια ημέρα ανάγκης όπου μπορεί να ανακτηθούν, όταν αυτό είναι αναγκαίο…

Σας παροτρύνω… να ελέγχετε την κατάσταση των οικονομικών σας. Σας παροτρύνω να είστε σεμνοί στις δαπάνες σας· πειθαρχήστε τον εαυτό σας στις αγορές σας για να αποφύγετε το χρέος σε σημείο που είναι δυνατόν. Εξοφλήστε τα χρέη όσο πιο γρήγορα μπορείτε και ελευθερωθείτε από τα δεσμά.

Αυτό είναι ένα μέρος του υλικού Ευαγγελίου στο οποίο πιστεύουμε. Είθε ο Κύριος να σας ευλογεί… να βάλετε το σπίτι σας σε τάξη. Αν έχετε αποπληρώσει τα χρέη σας, εάν έχετε απόθεμα, ακόμα κι αν είναι μικρό, όταν αντιμετωπίσετε οικονομικές δυσχέρειες, θα έχετε καταφύγιο για [την οικογένειά] σας και ειρήνη στην καρδιά σας¹⁸.

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Χίνκλυ δίδαξε ότι «δεν υπάρχει κάτι… που να αντικαθιστά την παραγωγική εργασία» (τμήμα 1). Πώς η εργασία αποτελεί μία ευλογία στη ζωή σας; Τι έχετε μάθει μέσω της σκληρής εργασίας; Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν να εργάζονται;
Ποιες είναι οι ευθύνες μας προς εκείνους που έχουν υλικές ανάγκες; (Βλέπε τμήμα 2.) Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους να γίνουν αυτοδύναμοι; Πώς η ζωή σας έχει επηρεαστεί από την υπηρεσία που έχετε δώσει και λάβει;
Επανεξετάστε τις προετοιμασίες που ο Πρόεδρος Χίνκλυ μάς συμβούλευσε να κάνουμε σε περίοδο ανάγκης (βλέπε τμήμα 3). Πότε έχετε δει τη σημασία της προετοιμασίας για ώρα ανάγκης; Ποια είναι μερικά μικρά, βαθμιαία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να προετοιμασθούμε;
Κάντε επανάληψη τη συμβουλή του Προέδρου Χίνκλυ σχετικά με το χρέος και τη φειδωλότητα (βλέπε τμήμα 4). Γιατί είναι σημαντικό να είμαστε πειθαρχημένοι στον τρόπο που δαπανούμε χρήματα; Πώς το χρέος μπορεί να μας επηρεάσει υλικά και πνευματικά; Πώς μπορούν οι γονείς να διδάξουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν συνετά τα χρήματα;

Σχετικές γραφές

Προς Θεσσαλονικείς Α΄ 4:11-12, Δ&Δ 1:11-13, 78:13-14, 104:13-18, Μωυσή 5:1

Βοήθεια διδασκαλίας

«Προσέξτε να μην τερματίζετε καλές συζητήσεις πολύ σύντομα στην προσπάθεια να παρουσιάσετε όλη την ύλη που έχετε προετοιμάσει. Μολονότι είναι σημαντικό να καλύψετε την ύλη, είναι πιο σημαντικό να βοηθήσετε τους μαθητευόμενους να νιώσουν την επιρροή του Πνεύματος, να λύσουν τις απορίες τους, να αυξήσουν την κατανόησή τους για το Ευαγγέλιο και να εμβαθύνουν τη δέσμευσή τους να τηρούν τις εντολές» (Teaching, No Greater Call [1999], 64).