፩ ይሁን እንጂ፣ ጭጋግም በጭንቀት በነበረሽ አይነት አይሆንም፣ በመጀመሪያ የዛብሎንንና የንፍታሌምን ምድር በቀላል መታ፣ እና በኋላ ግን በዮርዳኖስ በስተጀርባ ያሉትን የገሊላ ሀገሮች በቀይ ባህር አምርሮ መታ።

፪ በጨለማ የሄደ ህዝብ ታላቅ ብርሃን አየ፤ በሞት ጥላ ምድርም ለኖሩት ብርሃን ወጣላቸው።

፫ ህዝብህን አብዝተሃል፣ ደስታንም ጨምረሃል—በመከር ደስ እንደሚላቸው፣ እና ምርኮንም ሲካፈሉ ደስ እንደሚላቸው ሰዎች በፊትህ ደስ ይላቸዋል።

፬ አንተም የሸክሙን ቀንበር፣ የጫንቃውንም በትር፣ የአስጨናቂውንም በትር ሰብረሃልና።

፭ ሁሉም የተዋጊው ጦርነት በሁከት የተሞላ ነውና፣ እናም ልብሶች በደም ተጨማልቀዋል፤ ነገር ግን ይህኛው በመቃጠልና በእሳት ማቃጠያ ይሆናል።

፮ ህፃንም ተወልዶልናልና፣ ወንድ ልጅም ተሰጥቶናልና፤ አለቅነትም በጫንቃው ላይ ይሆናል፤ ስሙም ድንቅ፣ መካሪ፣ ሀያል አምላክ፣ የዘለአለም አባት፣ የሠላም አለቃ ተብሎ ይጠራል።

፯ ከዛሬ ጀምሮ እስከዘለዓለም ድረስ በፍርድና በፅድቅ ያፀናውና ይደግፈው ዘንድ፣ በዳዊት ዙፋንና በመንግሥቱ ላይ አለቅነቱ ይበዛል፣ ለሰላሙም ፍፃሜ አይኖረውም። የሰራዊት ጌታ ቅንዐት ይህንን ያደርጋል።

፰ ጌታ ቃሉን ለያዕቆብ ላከ በእስራኤልም ላይ ወደቀ።

፱ እናም ሁሉም ህዝብ ኤፍሬምም ቢሆን እንኳ እናም የሰማርያ ሰዎች፣ በትዕቢትና በኩራት እንዲህ የሚሉት ሁሉ ያውቃሉ፤

፲ ጡብ ወድቋል፣ ነገር ግን በተወቀረ ድንጋይ እንሰራለን፣ የሾላው ዛፍ ተቆርጦአል፣ ነገር ግን በዝግባ እንተካዋለን።

፲፩ ስለዚህ ጌታ በረአሶን ላይ ጠላቶችን ያስነሳል፣ ጠላቶቹንም በአንድነት ይሰበስባል።

፲፪ ሶርያን ከፊትና ፍልስጤምን ከኋላ፤ እናም እስራኤልን በተከፈተ አፍ ይበሉአታል። በዚህ ሁሉ እንኳን ቁጣው አልበረደችም፣ ነገር ግን አሁንም እጁን እንደዘረጋ ነው።

፲፫ ወደ እርሱ ያልተመለሱት ተመተዋልና፣ የሰራዊት ጌታንም አልፈለጉም።

፲፬ ስለዚህ ጌታ ራስንና ጅራትን፣ ቅርንጫፍና እንግጫን ከእስራኤል በአንድ ቀን ይቆርጣል።

፲፭ ሽማግሌው እርሱ ራስ ነው፣ ሀሰትን የሚያስተምረው ነቢይ እርሱ ጅራት ነው።

፲፮ የዚህ ህዝብ መሪዎች ህዝቡን እንዲሳሳት ያደርጉታልና፣ እናም ተመሪዎቹ ደግሞ ይጠፋሉ።

፲፯ ሰው ሁሉ ግብዝና ክፉ ሰሪ ነውና፣ አፉም ሁሉ ስንፍናን ይናገራልና፣ ስለዚህ ጌታ በወጣቶቻቸው ደስ አላለውም፣ አባት ለሌላቸውና ለመበለቶችም ምህረት አይኖረውም። በዚህም ሁሉ እንኳን ቁጣው አልበረደለትም፣ ነገር ግን እጁ ገና ተዘርግታለች።

፲፰ ኃጢያት እንደእሳት ትቃጠላለችና፤ ይህም ኩርንችቱንና እሾህንም ትበላለች፣ እና ጥቅጥቅ ያለውንም ጫካ ታቃጥላለች፣ እናም እንደጢስም ወደ ላይ ይነሳሉ።

፲፱ በሰራዊት ጌታ ቁጣ የተነሳ ምድር ትጨልማለች፣ ሰዎች ለእሳቱ እንደማገዶ ይሆናሉ፣ ማንም ሰው ወንድሙን አያድንም።

፳ እና እርሱ በቀኙ እጅ ይመነጭቃልና ይራብማል፤ በግራ እጅም ይበላል አይጠግቡምም፤ እያንዳንዱም የራሱን ክንድ ስጋ ይበላል—

፳፩ ምናሴ፣ ኤፍሬም፤ እናም ኤፍሬም፣ ምናሴ፤ እነርሱ በአንድነት በይሁዳ ላይ ይነሳሉ። ይህም ሁሉ ተፈፅሞ እንኳን ቁጣው ገና አልበረደችምና፣ ነገር ግን አሁንም እጁ ተዘርግታለች።