1 Ka, në kishë, dy priftëri, domethënë, Priftëria Melkizedeke dhe Aarone, duke përfshirë atë Levitike.

2 Përse e para quhet Priftëria Melkizedeke është sepse Melkizedeku ishte një prift i lartë i shquar.

3 Përpara kohës së tij ajo quhej Priftëria e Shenjtë, sipas Urdhërit të Birit të Perëndisë.

4 Por për shkak të respektit ose nderimit për emrin e Qenies Supreme, për të shmangur përsëritjen shumë të shpeshtë të emrit të tij, ata, kisha, në ditët e lashta, e quajtën atë priftëri sipas Melkizedekut ose Priftëria Melkizedeke.

5 Gjithë autoritetet ose detyrat e tjera në kishë janë shtesa të kësaj priftërie.

6 Por ka dy ndarje ose pjesë të mëdha—njëra është Priftëria Melkizedeke dhe tjetra është Priftëria Aarone ose Levitike.

7 Detyra e një plaku vjen nën priftërinë e Melkizedekut.

8 Priftëria Melkizedeke mban të drejtën e kryesimit dhe ka fuqi e autoritet mbi gjithë detyrat në kishë, në të gjitha epokat e botës, për të administruar në gjërat shpirtërore.

9 Presidencia e Priftërisë së Lartë, sipas urdhërit të Melkizedekut, ka të drejtë të veprojë në të gjitha detyrat në kishë.

10 Priftërinjtë e lartë sipas urdhërit të Priftërisë Melkizedeke kanë të drejtë të veprojnë në detyrat e tyre, nën drejtimin e presidencisë, në administrimin e gjërave shpirtërore dhe gjithashtu në detyrën e një plaku, prifti (të urdhërit Levitik), mësuesi, dhjaku dhe anëtari.

11 Një plak ka të drejtë të veprojë në vend të tij, kur prifti i lartë nuk është i pranishëm.

12 Prifti i lartë dhe plaku duhet të administrojnë në gjëra shpirtërore, në përputhje me besëlidhjet dhe urdhërimet e kishës; dhe ata kanë të drejtë të veprojnë në të gjitha detyrat e kishës, kur nuk ka të pranishëm autoritete më të larta.

13 Priftëria e dytë quhet Priftëria e Aaronit, sepse iu dha Aaronit dhe farës së tij, përgjatë gjithë brezave të tyre.

14 Përse quhet priftëria më e vogël është ngaqë ajo është një shtesë e më të madhes ose Priftërisë Melkizedeke dhe ka fuqi në administrimin e ordinancave të jashtme.

15 Këshilli i peshkopit është presidencia e kësaj priftërie dhe mban çelësat ose autoritetin e saj.

16 Askush nuk ka të drejtë të ligjshme në këtë detyrë, për të mbajtur çelësat e kësaj priftërie, përveç nëse ai është një pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit.

17 Por meqë një prift i lartë i Priftërisë Melkizedeke ka autoritet të veprojë në gjithë detyrat më të vogla, ai mund të veprojë në detyrën e peshkopit, kur asnjë pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit nuk mund të gjendet, me kusht që ai të thirret dhe të veçohet e shugurohet në këtë fuqi nga duart e Presidencisë së Priftërisë Melkizedeke.

18 Fuqia dhe autoriteti i priftërisë më të lartë ose Melkizedeke është të mbajë çelësat e të gjitha bekimeve shpirtërore të kishës—

19 Të ketë privilegjin e marrjes së mistereve të mbretërisë së qiellit, t’i bëjë qiejt të hapen për ta, të komunikojë me kuvendin e përgjithshëm dhe kishën e të Parëlindurit dhe të gëzojë shoqërimin dhe praninë e Perëndisë, Atit, dhe Jezusit, ndërmjetësit të besëlidhjes së re.

20 Fuqia dhe autoriteti i priftërisë më të vogël ose Aarone është të mbajë çelësat e shërbesës së engjëjve dhe të administrojë në ordinancat e jashtme, letrën e ungjillit, pagëzimin e pendimit për heqjen e mëkateve, në përputhje me besëlidhjet dhe urdhërimet.

21 Është e nevojshme të ketë presidentë ose drejtues kryesues që dalin apo caktohen prej tyre ose nga mesi i atyre që shugurohen në detyra të ndryshme në këto dy priftëri.

22 Nga Priftëria Melkizedeke, tre Priftërinj të Lartë Kryesues, të zgjedhur nga grupi, të caktuar e shuguruar në atë detyrë dhe të mbështetur nga mirëbesimi, besimi dhe lutja e kishës, përbëjnë një kuorum të Presidencisë së Kishës.

23 Dymbëdhjetë këshilltarët udhëtues thirren të jenë Dymbëdhjetë Apostujt ose dëshmitarët e veçantë të emrit të Krishtit në gjithë botën—duke ndryshuar kështu nga drejtuesit e tjerë në kishë në detyrat e thirrjes së tyre.

24 Dhe ata formojnë një kuorum, të barabartë në autoritet dhe fuqi me tre presidentët e përmendur më parë.

25 Të Shtatëdhjetët gjithashtu thirren për të predikuar ungjillin dhe për të qenë dëshmitarë të veçantë tek Johebrenjtë dhe në të gjithë botën—duke ndryshuar kështu nga drejtues të tjerë në kishë në detyrat e thirrjes së tyre.

26 Dhe ata formojnë një kuorum, të barabartë në autoritet me atë të Dymbëdhjetë dëshmitarëve të veçantë ose Apostujve të sapopërmendur.

27 Dhe çdo vendim, i bërë nga secili prej këtyre kuorumeve, duhet të jetë me anë të zërit unanim të tyre; që është, që çdo anëtar i secilit kuorum duhet të bjerë dakort me vendimet e tij, me qëllim që t’i bëjnë vendimet e tyre të së njëjtës fuqi ose vlefshmëri njëri me tjetrin—

28 Shumica mund të formojë një kuorum kur rrethanat e bëjnë të pamundur të jetë ndryshe—

29 Në qoftë se ky s’është rasti, vendimet e tyre nuk kanë të drejtë për të njëjtat bekime që kishin vendimet e një kuorumi të tre presidentëve në lashtësi, të cilët u shuguruan sipas urdhërit të Melkizedekut dhe ishin burra të drejtë dhe të shenjtë.

30 Vendimet e këtyre kuorumeve ose të secilit prej tyre, duhet të merren gjithë drejtësi, shenjtëri e përulësi të zemrës, butësi e durim, dhe besim, dhe virtyt, dhe dituri, vetkontroll, qëndresë, perëndishmëri, mirësi vëllazërore dhe dashuri hyjnore;

31 Ngaqë premtimi është: nëse këto gjëra gjenden me shumicë në ta, ata nuk do të jenë të pafryt në diturinë e Zotit.

32 Dhe në rast se ndonjë vendim i këtyre kuorumeve bëhet në padrejtësi, ai mund të sillet përpara një kuvendi të përgjithshëm të disa kuorumeve, që përbëjnë autoritetet shpirtërore të kishës; përndryshe nuk mund të ketë apelim nga vendimi i tyre.

33 Të Dymbëdhjetët janë një Këshill i Lartë Kryesues Udhëtues, për të vepruar në emër të Zotit, nën drejtimin e Presidencisë së Kishës, në përputhje me atë që qielli ka krijuar; për të ngritur kishën dhe për të rregulluar të gjitha punët e saj në të gjitha kombet, së pari tek Johebrenjtë dhe më pas tek Judenjtë—

34 Të shtatëdhjetët duhet të veprojnë në emër të Zotit, nën drejtimin e të Dymbëdhjetëve ose të këshillit të lartë udhëtues, në ngritjen e kishës dhe rregullimin e gjithë punëve të saj në të gjitha kombet, së pari tek Johebrenjtë dhe më pas tek Judenjtë—

35 Të Dymbëdhjetët duke qenë të dërguar, duke mbajtur çelësat, për të hapur derën me anë të shpalljes së ungjillit të Jezu Krishtit, dhe së pari tek Johebrenjtë dhe më pas tek Judenjtë.

36 Këshillat e lartë lokalë, në kunjat e Sionit, formojnë një kuorum të barabartë në autoritet në punët e kishës, në gjithë vendimet e tyre, me kuorumin e presidencisë ose të këshillit të lartë udhëtues.

37 Këshilli i lartë në Sion formon një kuorum të barabartë në autoritet në punët e kishës, në gjithë vendimet e tyre, me këshillat e të Dymbëdhjetëve në kunjat e Sionit.

38 Është detyra e këshillit të lartë udhëtues të thërrasë të Shtatëdhjetët, kur ata kanë nevojë për ndihmë, për të përmbushur thirrjet e ndryshme për predikimin dhe administrimin e ungjillit, në vend të ndonjë tjetri.

39 Është detyra e të Dymbëdhjetëve, në të gjitha degët e mëdha të kishës, të shugurojnë shërbestarë ungjilltarë, siç do t’u caktohet atyre me anë të zbulesës—

40 Urdhëri i kësaj priftërie u ngrit që të kalohej nga ati te biri dhe u përket me të drejtë pasardhësve të drejtpërdrejtë të farës së zgjedhur, të cilëve iu bënë premtimet.

41 Ky urdhër u krijua në ditët e Adamit dhe kaloi nëpërmjet linjës së prejardhjes në mënyrën e mëposhtme:

42 Nga Adami te Sethi, që u shugurua nga Adami në moshën gjashtëdhjetenëntëvjeçare dhe u bekua prej tij tre vjet përpara vdekjes së tij (Adamit) dhe mori premtimin e Perëndisë prej atit të tij, që pasardhësit e tij duhet të zgjidhen nga Zoti dhe që ata duhet të ruhen deri në mbarim të tokës;

43 Sepse ai (Sethi) ishte një burrë i përsosur dhe paraqitja e tij ishte paraqitja e saktë e atit të tij, aq shumë sa ai dukej se ngjante me atin e tij në gjithçka dhe mund të dallohej prej tij vetëm nga mosha.

44 Enosi u shugurua në moshën njëqind e tridhjetë e katër vjeç e katër muaj, nga dora e Adamit.

45 Perëndia thirri Kainin në shkretëtirë në vitin e dyzetë të moshës së tij; dhe ai takoi Adamin në udhëtimin për në vendin Shedolamak. Ai ishte tetëdhjetë e shtatë vjeç kur mori shugurimin e tij.

46 Mahalaleeli ishte katërqind e nëntëdhjetë e gjashtë vjeç dhe shtatë ditë kur u shugurua nën dorën e Adamit, i cili gjithashtu e bekoi atë.

47 Jaredi ishte dyqind vjeç kur u shugurua nën dorën e Adamit, i cili gjithashtu e bekoi atë.

48 Enoku ishte njëzet e pesë vjeç kur u shugurua nën dorën e Adamit; dhe ai ishte gjashtëdhjetë e pesë dhe Adami e bekoi.

49 Dhe ai pa Zotin dhe eci me të, dhe ai ishte përpara fytyrës së tij vazhdimisht; dhe ai eci me Perëndinë treqind e gjashtëdhjetë e pesë vjet, duke e bërë atë katërqindetridhjetëvjeçar kur u mor në qiell.

50 Methuselahu ishte njëqind vjeç kur u shugurua nën dorën e Adamit.

51 Lameku ishte tridhjetë e dy vjeç kur u shugurua nën dorën e Sethit.

52 Noeu ishte dhjetë vjeç kur u shugurua nën dorën e Methuselahut.

53 Tre vjet përpara vdekjes së Adamit, ai thirri Sethin, Enokun, Kainin, Mahaleleelin, Jaredin, Enokun dhe Methuselahun, të cilët ishin që të gjithë priftërinj të lartë, me pjesën e mbetur të pasardhësve të tij që ishin të drejtë, në luginën e Adam-ondi-Ahmanit dhe atje u dha atyre bekimin e tij të fundit.

54 Dhe Zoti iu shfaq atyre dhe ata u ngritën e bekuan Adamin dhe e quajtën atë Mikael, princi, kryeengjëlli.

55 Dhe Zoti i dha ngushëllim Adamit dhe i tha atij: Unë të kam caktuar të jesh në krye; një mori kombesh do të vijë prej teje dhe ti je një princ mbi ta përgjithmonë.

56 Dhe Adami u ngrit në mes të grumbullimit; dhe pavarësisht se ishte kërrusur nga mosha, duke qenë i mbushur me Frymën e Shenjtë, parashikoi çfarëdo që do t’i ndodhte pasardhësve të tij në brezin e fundit.

57 Këto gjëra u shkruan të gjitha në librin e Enokut dhe do të dëshmohen në kohën e duhur.

58 Është detyra e të Dymbëdhjetëve, gjithashtu, të shugurojnë dhe vënë në rregull gjithë drejtuesit e tjerë të kishës, në përputhje me zbulesën që thotë:

59 Kishës së Krishtit në tokën e Sionit, shtuar ligjeve të kishës lidhur me punën e kishës—

60 Në të vërtetë, unë ju them, thotë Zoti i Ushtrive, duhet të ketë pleq kryesues që të kryesojnë mbi ata që mbajnë detyrën e një plaku;

61 Dhe gjithashtu priftërinj që të kryesojnë mbi ata që mbajnë detyrën e një prifti;

62 Dhe gjithashtu mësues që të kryesojnë mbi ata që mbajnë detyrën e një mësuesi, në mënyrë të ngjashme, dhe gjithashtu dhjakët—

63 Si rrjedhim, nga dhjaku te mësuesi dhe nga mësuesi te prifti, dhe nga prifti te plaku, veçanërisht ndërsa caktohen, sipas besëlidhjeve dhe urdhërimeve të kishës.

64 Më pas vjen Priftëria e Lartë, që është më e madhja nga të gjitha.

65 Si rrjedhim, duhet që të caktohet një nga Priftëria e Lartë për të kryesuar mbi priftërinë dhe ai do të quhet Presidenti i Priftërisë së Lartë të Kishës;

66 Ose, me fjalë të tjera, Prifti i Lartë Kryesues mbi Priftërinë e Lartë të Kishës;

67 Prej saj vjen administrimi i ordinancave dhe bekimeve mbi kishën, me anë të vënies së duarve.

68 Si rrjedhim, detyra e një peshkopi nuk është e barabartë me të; sepse detyra e një peshkopi është në administrimin e të gjitha gjërave tokësore;

69 Megjithatë, një peshkop duhet të zgjidhet nga Priftëria e Lartë, në qoftë se ai nuk është një pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit;

70 Sepse, në qoftë se nuk është pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit, ai nuk mund t’i mbajë çelësat e asaj priftërie.

71 Megjithatë, një prift i lartë, që është, sipas urdhërit të Melkizedekut, mund të veçohet në shërbesën e gjërave tokësore, duke patur një dituri për to me anë të Shpirtit të së vërtetës;

72 Dhe gjithashtu të jetë një gjykatës në Izrael, për të bërë punën e kishës, për të qëndruar në gjykim ndaj shkelësve nëpërmjet dëshmisë, sikurse do të vihet përpara tij sipas ligjeve, me anë të ndihmës së këshilltarëve të tij, të cilët ai i ka zgjedhur dhe do t’i zgjedhë mes pleqve të kishës.

73 Kjo është detyra e një peshkopi i cili nuk është një pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit, por është shuguruar në Priftërinë e Lartë sipas urdhërit të Melkizedekut.

74 Kështu ai do të jetë një gjykatës, madje një gjykatës i përbashkët mes banorëve të Sionit, ose në kunjin e Sionit, ose në ndonjë degë të kishës ku do të dërgohet për t’u veçuar në këtë shërbesë, derisa kufijtë e Sionit të zgjerohen dhe të bëhet e nevojshme për të patur peshkopë ose gjykatës të tjerë në Sion ose diku tjetër.

75 Dhe për aq sa ka peshkopë të tjerë të caktuar, ata do të veprojnë në të njëjtën detyrë.

76 Por një pasardhës i drejtpërdrejtë i Aaronit ka të drejtë të ligjshme për presidencinë e kësaj priftërie, për çelësat e kësaj shërbese, për të vepruar në detyrën e peshkopit në mënyrë të pavarur, pa këshilltarë, përveçse në një rast ku një President i Priftërisë së Lartë, sipas urdhërit të Melkizedekut, provohet, për të qëndruar si gjykatës në Izrael.

77 Dhe vendimi i secilit prej këtyre këshillave, në përputhje me urdhërimin që thotë:

78 Përsëri, në të vërtetë, unë ju them, puna më e rëndësishme e kishës dhe rastet më të vështira të kishës, për aq sa nuk shprehet kënaqësi për vendimin e peshkopit ose të gjykatësve, duhet t’i dorëzohen dhe t’i çohen këshillit të kishës, përpara Presidencisë së Priftërisë së Lartë.

79 Dhe Presidencia e këshillit të Priftërisë së Lartë duhet të ketë fuqi për të thirrur priftërinj të tjerë të lartë, madje dymbëdhjetë, për të ndihmuar si këshilltarë; dhe kështu Presidencia e Priftërisë së Lartë dhe këshilltarët e saj do të kenë fuqi për të vendosur, bazuar në dëshminë, sipas ligjeve të kishës.

80 Dhe pas këtij vendimi nuk duhet të mbahet më në kujtesë përpara Zotit; sepse ky është këshilli më i lartë i kishës së Perëndisë dhe një vendim përfundimtar mbi kundërshtimet në çështje shpirtërore.

81 Nuk ka asnjë njeri që i përket kishës, i cili bën përjashtim nga ky këshill i kishës.

82 Dhe për aq sa një President i Priftërisë së Lartë do të bëjë shkelje, ai do të mbahet në kujtesë përpara këshillit të përbashkët të kishës, i cili duhet të ndihmohet nga dymbëdhjetë këshilltarët e Priftërisë së Lartë;

83 Dhe vendimi i tyre mbi kokën e tij duhet të jetë një fund i kundërshtimit lidhur me të.

84 Kështu, askush nuk do të përjashtohet nga drejtësia dhe ligjet e Perëndisë, që të gjitha gjërat të mund të bëhen në rregull dhe në solemnitet përpara tij, në përputhje me të vërtetën dhe drejtësinë.

85 Dhe përsëri, në të vërtetë unë ju them, detyra e presidentit ndaj detyrës së një dhjaku është të kryesojë mbi të dymbëdhjetë dhjakët, të ulet në këshill me ta e t’u mësojë atyre detyrat e tyre, duke lartësuar njëri-tjetrin, sikurse jepet në përputhje me besëlidhjet.

86 Dhe gjithashtu detyra e presidentit ndaj detyrës së një mësuesi është të kryesojë mbi njëzet e katër mësues dhe të ulet në këshill me ta, duke u mësuar atyre detyrat e thirrjes së tyre, sikurse jepet në besëlidhjet.

87 Gjithashtu detyra e presidentit mbi Priftërinë e Aaronit është të kryesojë mbi dyzet e tetë priftërinj dhe të ulet në këshill me ta, për t’u mësuar atyre detyrat e thirrjes së tyre, sikurse jepen në besëlidhjet—

88 Ky president duhet të jetë një peshkop; sepse kjo është një nga detyrat e kësaj priftërie.

89 Përsëri, detyra e presidentit ndaj detyrës së pleqve është të kryesojë mbi nëntëdhjetë e gjashtë pleq dhe të ulet me ta në këshill e t’i mësojë ata sipas besëlidhjeve.

90 Kjo presidenci është e dallueshme nga ajo e të shtatëdhjetëve dhe caktohet për ata që nuk udhëtojnë nëpër gjithë botën.

91 Dhe përsëri, detyra e Presidentit të detyrës së Priftërisë së Lartë është të kryesojë mbi gjithë kishën dhe të jetë si Moisiu—

92 Vini re, këtu është urtësi; po, që të jetë një shikues, një zbulues, një përkthyes dhe një profet, duke patur të gjitha dhuratat e Perëndisë, të cilat ai i dhuron mbi kreun e kishës.

93 Dhe është sipas vegimit që tregon urdhërin e të Shtatëdhjetëve, që ata duhet të kenë shtatë presidentë për të kryesuar mbi ta, të zgjedhur nga numri i të shtatëdhjetëve;

94 Dhe presidenti i shtatë i këtyre presidentëve duhet të kryesojë mbi gjashtë të tjerët;

95 Dhe këta shtatë presidentë duhet të zgjedhin shtatëdhjetë të tjerë përveç shtatëdhjetë të parëve, të cilëve u përkasin, dhe duhet të kryesojnë mbi ta;

96 Dhe gjithashtu shtatëdhjetë të tjerë, deri shtatë herë shtatëdhjetë, në qoftë se puna në vresht patjetër e kërkon atë.

97 Dhe këta të shtatëdhjetë duhet të jenë shërbestarë udhëtues, tek Johebrenjtë fillimisht dhe gjithashtu tek Judenjtë.

98 Ndërsa, në të kundërt, drejtues të tjerë të kishës, të cilët nuk u përkasin të Dymbëdhjetëve, as të Shtatëdhjetëve, nuk janë nën përgjegjësinë e udhëtimit mes gjithë kombeve, por duhet të udhëtojnë siç do ta lejojnë rrethanat e tyre, pavarësisht nëse mund të mbajnë detyra po aq të larta dhe me përgjegjësi në kishë.

99 Si rrjedhim, tani çdo njeri duhet ta mësojë detyrën e tij dhe të veprojë në thirrjen që është caktuar, gjithë zell.

100 Ai që është i ngathët nuk do të llogaritet i denjë për të qëndruar dhe ai që nuk e mëson detyrën e tij dhe tregon se nuk e miraton, nuk do të llogaritet i denjë për të qëndruar. Madje kështu. Amen.