Oliver ang Maisug
Ang tagsulat nagpuyo sa California, USA.
“Ahhhh!” Misinggit si Oliver. Siya milukso ngadto sa katre ni Mama ug Papa. “Usa ka mangtas naggukod kanako!”
“Nagdamgo ka og ngil-ad,” miingon si Mama. “Ang mangtas dili tinuod.” Iyang gigakos siya. Nagsikit sila pag-ayo.
Si Oliver mikurog. “Kini taas gyud. Kini adunay dalag nga mga mata ug berde nga ngipon,” miingon siya. “Militok ako og pag-ampo. Apan ako gihapon kining makita nga nagpaduol!”
“Nalipay ako nga ikaw mihangyo sa Langitnong Amahan alang sa tabang,” miingon si Papa. “Unsa pay imong mabuhat?”
“Unsay buot nimong ipasabut?” Miingon si Oliver.
“Nahinumdom ka nga mihatag og pakigpulong sa Primary? Nag-ampo ka alang sa tabang. Apan mao ra ba ang tanan nga imong gibuhat?”
“Mipraktis ako,” miingon si Oliver. “Mibarug ako atubangan sa salamin. Akong gibalik-balik og sulti ang akong pakigpulong.”
“Ug mihatag ka og usa ka nindot kaayo nga pakigpulong!” Miingon si Papa.
“Ug nahinumdom ka sa dihang nawala ang imong dulaan nga awto?” Miingon si Mama. “Ikaw nag-ampo aron makit-an kini. Unya nagpabilin ka bang nagluhod lamang?”
“Wala. Akong gisigihan og pangita. Akong gitan-aw ang ilawom sa akong katre. Dayon gitan-aw ko ang luyo sa sopa.”
“Ug didto kini!” Miingon si Mama.
“Busa,” miingon si Papa, “unsaon nimo sa pagpapahawa sa mangtas?”
Gihanduraw ni Oliver ang iyang kaugalingon nga nagsul-ob og taming.
“Una,” miingon siya, “pag-ampo.”
“Maayo. Ug dayon?”
“Ako makahimo og pipila ka lawom nga pagginhawa. Ug dayon ako makakanta sa ‘Ako Anak sa Dios.’”
“Nindot kaayo kana nga ideya!” Miingon si Mama. “Karon balik ngadto sa katre.”
Pagkasunod buntag si Oliver midagan aron makigsulti ni Mama ug Papa.
“Ako dihay lain nga damgo mahitungod sa mangtas,” miingon siya. “Apan nag-ampo ako ug gisunod ang akong plano. Ug ang mangtas mipahawa!”
“Ako nalipay kaayo nga ang mangtas mipahawa,” miingon si Papa. “Ang Langitnong Amahan sa tinud-anay maminaw sa atong mga pag-ampo.”