Pagkakaplag sa Pagpamatuod ni Sabrina
Ang tagsulat nagpuyo sa Amihanang Carolina, USA.
Si Sabrina dili sigurado kon siya aduna bay pagpamatuod.
“Pinaagi niini nga butang kami nahibalo nga adunay Dios sa langit” (Doktrina ug mga Pakigsaad 20:17).
Si Sabrina ug si Mama mipakli sa mga pahina sa basahon sa bunyag ni Sabrina. Si Sabrina mao pa lamang ang pagka-otso anyos, ug ang iyang bunyag duha ka semana ang gilay-on. Siya naghinam-hinam—ug gikulbaan og gamay—nga magpabunyag.
“Tan-awa unsa na ka daghan sa atong nahimo!” Miingon si Mama. Gipakli niya ang mga pahina. Ang basahon mao ang pagtabang ni Sabrina nga maandam alang sa bunyag. Nasulatan nila ang mga pahina sa iyang paborito nga mga butang ug sa laing pahina mahitungod sa iyang pamilya. Dayon miabut sila sa usa ka pahina nga may mga pulong nga “Akong Pagpamatuod” diha sa ibabaw.
“Ako dili gusto nga mosulat nianang usa,” miingon si Sabrina.
“OK,” miingon si Mama, nga nagpakli sa pahina. “Ato ra unya nang masulatan puhon.”
“Morag ako dili gusto nga mosulat gyud diha,” miingon si Sabrina.
“Nganong dili man?” Si Mama nangutana.
“Tungod kay wala ako mahibalo kon unsa ang pagpamatuod.” Si Sabrina mibati nga ang iyang nawong namula ug nanginit.
Mihunong sa makadiyut si Mama. “Kini nagkahulugan og pagkahibalo nga ang Langitnong Amahan nahigugma kanimo.”
“Apan ang Langitnong Amahan wala motubag sa akong mga pag-ampo.” Ang mga mata ni Sabrina nasakitan sa mga luha. “Kanunay akong nag-ampo sulod sa usa ka bulan nga makit-an ang akong habol, apan wala gihapon nako makaplagi kini!”
Gimahal ni Sabrina ang iyang habol. Humok ug rosas kini. Gihimo kini sa iyang lola alang kaniya sa dihang siya natawo. Natulog siya kauban niini kada gabii sa wala pa kini mawala.
Gigakos ni Mama si Sabrina. “Usahay ang Langitnong Amahan dili motubag sa atong mga pag-ampo dihadiha dayon. Ug usahay ang Iyang tubag dili. Apan kana wala magkahulugan nga Siya wala maminaw sa atong mga pag-ampo o nga Siya wala mahigugma kanato.”
Mihingos si Sabrina. “Tingali.”
Sa pagka-Dominggo, gibasa sa titser ni Sabrina sa Primary, si Sister Lee, ang usa ka istorya gikan sa Higala. Kini mahitungod sa usa ka batang lalaki kinsa gilainan tungod kay siya nakadungog og ngil-ad nga mga pulong diha sa bus. Nag-ampo siya mahitungod sa iyang problema. Dayon siya dihay hunahuna nga siya makapaminaw sa iyang mga headphone diha sa bus. Kana nga hunahuna mao ang tubag sa iyang pag-ampo.
“Uy! Mao ra kadtong tanan?” Si Sabrina nangutana. “Kaingon ko og ang mga tubag sa mga pag-ampo mas labaw ka dako kay sa niana! Sama sa makadungog og tingog o makakita og usa ka anghel.”
“Usahay kana tinuod,” miingon si Sister Lee. “Apan sa kasagaran, ang Espiritu Santo nagtubag sa atong mga pag-ampo sa hilum nga mga paagi. Sama pinaagi sa usa ka ideya o sa usa ka malipayon nga pagbati.”
Si Sabrina mitan-aw sa hulagway sa batang lalaki diha sa bus. Naghunahuna siya mahitungod sa kahayag, malipayong pagbati nga siya aduna mahitungod sa pagpabunyag. Tingali mao kadto ang Espiritu Santo nga nagsulti kaniya nga kana usa ka maayo nga pagpili.
Tingali siya gayud adunay usa ka pagpamatuod.
Ang adlaw sa pagbunyag ni Sabrina miabut. Gigunitan sa iyang papa ang iyang kamot, ug siya nanaog ngadto sa init nga tubig. Sa dihang siya migawas gikan sa tubig, gibati niya ang kalipay. Ug sa dihang si Papa mipandong sa iyang mga kamot diha sa iyang [Sabrina] ulo aron sa paghatag kaniya sa gasa sa Espiritu Santo, gibati niya ang kanindot sa tanan.
Ang sunod nga Dominggo usa ka tingpuasa nga Dominggo. Ang mga tawo mibarug sa pagpakigbahin sa ilang mga pagpamatuod. Si Sabrina dali nga migawas gikan sa iyang lingkuranan ug milakaw ngadto sa atubangan sa chapel. Miginhawa siya og lawom og mipahiyom. Nasayud siya kon unsa ang iyang isulti karon. Ug siya nasayud kon unsay iyang isulat unya didto nianang blangko nga pahina sa iyang basahon sa bunyag.
Wala pa niya makit-i ang iyang habol, apan nakaplagan niya ang iyang pagpamatuod.
Mga paghulagway ni Amanda Smith