Nawala didto sa Akwariyum
Ang tagsulat nagpuyo sa British Columbia, Canada.
Si Krista gusto sa Stanley Park. Gusto niya ang baybayon. Ang mga playground. Ang zoo nga makahikap og makadula sa mga hayop. Ang pagsakay sa tren.
Apan labaw sa tanan, gusto niya ang akwariyum! Kini aduna sa tanang matang sa mga hayop sa dagat. Gitan-aw niya ang kapehon nga leon sa dagat nga naglibut-libot og langoy.
Apan niana nakadungog siya og usa ka butang. Usa ka batang babaye naghilak! Walay usa nga mihunong aron sa pagtabang kaniya.
Gibira ni Krista ang bukton sa sinina ni Mama. “Tan-awa. Kanang bata nga babaye naghilak!”
Mitan-aw si Mama. Gigunitan niya ang kamot ni Krista ug giduol ang batang babaye.
“Hoy,” miingon si Mama. “Makatabang mi nimo?”
“Dili nako makit-an ang akong mama.” Ang batang babaye mihingos.
“Dali lingkod tupad kanamo,” miingon si Mama. “Kami maghulat uban kanimo.”
Si Krista ug si Mama milingkod uban sa batang babaye. Ang iyang ngalan mao si Sarah.
“Kon ikaw mawala, ang labing maayong butang nga buhaton mao ang pagpabilin kon hain ka,” miingon si Mama. “Niana ang imong mama makahibalo kon asa ka pangitaa.”
Naguol ug nahadlok kaayo ang hitsura ni Sarah. Si Krista nangandoy nga siya makatabang. Siya nag-ampo og mubo diha sa iyang hunahuna. Langitnong Amahan, palihug panalangini nga ang mama ni Sarah mobalik.
Si Krista naningkamot sa paghimo ni Sarah nga mas maayo ang pagbati. Nangutana siya kaniya. Iyang gisultihan siya og nindot nga mga kamatuoran mahitungod sa mga leon sa dagat. Gani siya mihatag kaniya og usa ka nindot nga bayanan sa kinhason nga iyang nakaplagan didto sa baybayon.
Pagkataud-taud, usa ka babaye midagan padulong kanila. Mama kini ni Sarah! Gigakos niya pag-ayo si Sarah. Silang duha nagpasalamat ni Krista ug ni Mama.
Si Krista nalipay nga siya nakatabang og usa ka tawo!
Paghulagway ni Mitch Miller