អារម្មណ៍ ដ៏កក់ក្ដៅ មួយ
អ្នកនិពន្ធរស់នៅទីក្រុងហ្គាតេម៉ាឡា ប្រទេសហ្គាតេម៉ាឡា ។
« ហើយយើងនឹងឱបក្រសោបអ្នកដោយពាហុនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៦:២០ ) ។
វាជាថ្ងៃដ៏ស្រស់ស្អាត ព្រឹកដ៏ស្រឡះ នៅក្នុងក្រុង សេន ហូសេ ភីនូឡា ជាក្រុងដ៏តូចមួយក្បែរទីក្រុងហ្គាតេម៉ាឡា ។ « ខ្ញុំពុំអាចរង់ចាំបានទេ ! » យ៉ូស្វេបានប្រាប់ប្អូនស្រីរបស់គាត់ ។ ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ !
បន្ទាប់ពីក្រុមគ្រួសារបានមកដល់ព្រះវិហារ យ៉ូស្វេ និងប៉ាប៉ាបានស្លៀកសំលៀកបំពាក់ពណ៌ស ។ ពីដំបូង យ៉ូស្វេមានអារម្មណ៍ភ័យបន្តិច ។ ប៉ុន្តែប៉ាប៉ាបានកាន់ដៃគាត់ ពេលពួកគេបានដើរចុះតាមជណ្ដើរទៅក្នុងអាងជ្រមុជទឹក ហើយគាត់មិនមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាំងទៀតទេ ។ ពេលយ៉ូស្វេបានងើបចេញពីទឹកមក គាត់ញញឹមពព្រាយ ។
យ៉ូស្វេ និងប៉ាប៉ាបានផ្លាស់សំលៀកបំពាក់ ។ បន្ទាប់មក ប៉ាប៉ា និងពូៗ ព្រមទាំងលោកតារបស់យ៉ូស្វេ បានដាក់ដៃពួកគាត់លើក្បាលយ៉ូស្វេ ។ ពួកគាត់បានធ្វើវិធីបញ្ជាក់គាត់ជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ យ៉ូស្វេបានឮប៉ាប៉ានិយាយថា « ចូរទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ » ។
គាត់បាននិយាយថា « កូនសប្បាយចិត្តណាស់ ! » ពេលគាត់បានឱបប៉ាប៉ាយ៉ាងណែន ។
ប៉ាប៉ាបាននិយាយថា « ចូរចងចាំពីការសន្យាទាំងឡាយដែលកូនបានធ្វើនៅថ្ងៃនេះ » ។ « បើកូនចងចាំ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចគង់នៅជាមួយកូនជានិច្ច ។ កូននឹងមិនដែលនៅតែឯងឡើយ » ។
ពីរបីខែក្រោយមក នៅព្រឹកមួយ យ៉ូស្វេបានយំពេលភ្ញាក់ឡើយ ។ គាត់ឈឺពោះខ្លាំងណាស់ ! « ម៉ាម៉ា ! » យ៉ូស្វេបានស្រែកពីគ្រែរបស់គាត់ ។ « ពោះកូនឈឺខ្លាំងណាស់ ! »
ពោះគាត់កាន់តែឈឺឡើងៗ ។ គាត់មិនអាចដើរបានទេ ។ ប៉ាប៉ាបានផ្ដល់ពរជ័យបព្វជិតភាពដល់យ៉ូស្វេ បន្ទាប់មកប៉ាប៉ា និងម៉ាម៉ាបានយកគាត់ទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិត ។
វេជ្ជបណ្ឌិតបាននិយាយថា យ៉ូស្វេត្រូវទទួលការវះកាត់ជាបន្ទាន់ ។ ស្ដាប់ទៅគួរឲ្យខ្លាច ។
វេជ្ជបណ្ឌិតបាននិយាយថា « យើងនឹងយកក្មួយទៅបន្ទប់ពិសេសមួយដើម្បីធ្វើការវះកាត់ » ។ « ក្មួយនឹងមិនមានអារម្មណ៍អ្វីទាំងអស់ ដោយសារក្មួយនឹងគេងលក់ ។ ហើយប៉ាម៉ាក់ក្មួយនឹងរង់ចាំក្មួយនៅខាងក្រៅ » ។
យ៉ូស្វេមានអារម្មណ៍កាន់តែភ័យ ។ ហេតុអ្វីប៉ាម៉ាក់គាត់មិនអាចនៅខាងក្នុងបន្ទប់ជាមួយគាត់បាន ? គាត់មិនអាចឈប់យំបានទេ ។
ម៉ាម៉ាបាននិយាយដោយទន់ភ្លន់ ។ គាត់បាននិយាយថា « តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយកូនឲ្យមានអារម្មណ៍ប្រសើរឡើង ? »
យ៉ូស្វេបាននិយាយថា « ខ្ញុំដឹងអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ » ។ « សូមច្រៀង ‹ ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ › ជាមួយកូន ។ បន្ទាប់មក សូមយើងអធិស្ឋានម្ដងទៀត » ។
កាលដែលពួកគេច្រៀងតិចៗ នោះយ៉ូស្វេបានចងចាំពីការច្រៀងបទនោះនៅបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ។ ហើយកាលដែលពួកគេបានអធិស្ឋាន នោះគាត់បានគិតអំពីអ្វីដែលប៉ាប៉ាបាននិយាយនៅថ្ងៃបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ៖ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចគង់នៅជាមួយកូនជានិច្ច ។ កូននឹងមិនដែលនៅម្នាក់ឯងឡើយ » ។
យ៉ូស្វេនៅតែមានអារម្មណ៍ភ័យ ពេលគិលានុបដ្ឋាយិកាបានយកគាត់ទៅបន្ទប់វះកាត់ ។ គាត់មិនអាចមើលឃើញមុខរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត និងគិលានុបដ្ឋាយិកាទេ ដោយសារពួកគេពាក់ម៉ាស់ ។ ប៉ុន្តែពេលគាត់សម្លឹងមើលទៅភ្នែករបស់ពួកគេ គាត់បានដឹងថាពួកគេជាមិត្តរបស់គាត់ ហើយនឹងថែទាំគាត់ឲ្យបានល្អ ។
បន្ទាប់ពីការវះកាត វេជ្ជបណ្ឌិតបាននិយាយថា យ៉ូស្វេនឹងត្រូវសម្រាក ។ គាត់នៅតែអស់កម្លាំង ហើយឈឺ ប៉ុន្តែការឈឺចាប់ក្នុងពោះគាត់បានប្រសើរឡើង ។ គាត់មិនមានអារម្មណ៍ចង់យំទៀតទេ ។ គាត់បានដឹងថា គាត់នឹងមិនថ្វីទេ ។
យ៉ូស្វេបានប្រាប់ម៉ាម៉ា និងប៉ាប៉ាថា « ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អ្វីមួយនៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ » ។ « វាគឺជាអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្ដៅមួយ » ។
ម៉ាម៉ាបាននិយាយថា « នោះជារបៀបមួយដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ » ។
យ៉ូស្វេបានងក់ក្បាល ។ គាត់សប្បាយចិត្តដែលគាត់មានអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ដោយសារតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះគាត់មិនដែលនៅតែឯងនោះទេ ។
រចនារូបភាពដោយ គ្វិន ហាម៉ុន