Ռահվիրաներ ամեն երկրում
Վիկի Թադիչ
Վաղ նորադարձները Բոսնիա և Հերցեգովինայում
«Արդյո՞ք դա Սուրբ Հոգին էր»: Հարցրեց Վիկին։
«Եկե՛ք»: Կանչեց Վիկիի եղբայրը: «Եկեք գնանք խաղանք Ռոուների հետ»:
Ռոուները նրանց նոր հարևաններն էին: Նրանք ԱՄՆ-ից տեղափոխվել էին Բոսնիա և Հերցեգովինա։ Նա նույն տարիքին էին՝ ինչպես Վիկին և նրա եղբայրներն ու քույրերը։ Բայց նրանք չէին խոսում բոսներեն: Վիկին միակն էր իր ընտանիքում, ով խոսում էր անգլերեն: Նա թարգմանում էր, ուստի նրանք կարող էին խաղալ միասին:
Վիկին և տիկին Ռոուն նստած էին շքամուտքում, մինչ մյուս երեխաները խաղում էին:
«Ձեր ընտանիքը, կարծես, տարբերվում է մյուսներից», - ասաց Վիկին: «Լավ ձևով»:
Տիկին Ռոուն ժպտաց: «Կցանկանայի՞ր մեզ հետ գալ եկեղեցի»: Դա կօգնի քեզ տեսնել, թե մենք ինչու ենք տարբերվում մյուսներից: Մեր եկեղեցին շենք չունի այստեղ՝ Բոսնիայում, ուստի մենք եկեղեցին կազմակերպում ենք մեր տանը՝ մեր ընտանիքով»:
Վիկին շատ հետաքրքրված էր, երբ կիրակի օրը եկավ Ռոուների տուն: Սկզբում նրանք մի երգ երգեցին։ Երեխաներից մեկը աղոթեց: Հետո պարոն Ռոուն աղոթեց և հացն ու ջուրը փոխանցեց յուրաքանչյուրին: Նրանք ասացին, որ դա կոչվում է հաղորդություն: Դրանից հետո նրանց դուստրը՝ Ջեսսին, ելույթ ունեցավ:
«Երկնային Հայրը սիրում է մեզ: Նա խոսում է Սուրբ Հոգու միջոցով»,- ասաց Ջեսսին։ «Երբեմն Սուրբ Հոգին մեզ խաղաղության զգացում է հաղորդում»: Կամ, երբեմն նա մեզ մի միտք է տալիս:
Հաջորդ օրը Վիկին գնաց խանութ հաց գնելու: Իր տան ճանապարհին նա պետք է անցներ աղբամանների կողքով, երբ մի ձայն նրա մտքում կանգնեցրեց նրան:։ Հեռու մնա,, ասաց ձայնը:
Վիկին անշարժ կանգնեց: Հանկարծ մի մեքենա պտտվելով դուրս եկավ անկյունից:ՀԱՐՎԱ՛Ծ: Մեքենան բախվեց աղբամաններին:
Վիկին խորը շունչ քաշեց: Նա այնքան ուրախ էր, որ ականջալուր եղավ ձայնին:
Ավելի ուշ Վիկին պատմեց տիկին Ռոուին այդ պատմությունը: «Արդյո՞ք դա Սուրբ Հոգին էր»:
«Հենց Նա է: Երբեմն Սուրբ Հոգին նախազգուշացնում է մեզ վտանգի մասին»:
«Աստված պահպանեց ինձ», - ասաց Վիկին: «Ես միշտ կլսեմ Սուրբ Հոգուն»։
Վիկին շարունակեց ամեն կիրակի գնալ Ռոուների տուն եկեղեցու համար: Հետո Վիկին իր մայրիկին պատմեց Մորմոնի Գրքի մասին: Շուտով նրա ողջ ընտանիքը Ռոուներից սովորում էր ավետարանի մասին: Վիկին թարգմանում էր բոլորի համար:
Մի օր պարոն Ռոուն մի հարց տվեց Վիկիի ընտանիքին: Վիկին կրկնեց այն բոսներեն: «Դուք կհետևե՞ք Հիսուս Քրիստոսի օրինակին և կմկրտվեք»:
Վիկին սպասեց: Նա ցանկանում էր մկրտվել։ Բայց նա անհանգստանում էր, թե ինչ կասեր իր ընտանիքը:
Ի վերջո, Վիկիի հայրը խոսեց: «Այո»:
«Այո»,- ասաց նրա ընտանիքը:
Վիկին այնքան երջանիկ էր, որ նրան թվում էր, թե սիրտը շուտով կպայթի: «Այո»,- ասաց նա պարոն Ռոուին: «Այո, մենք կմկրտվենք»:
Մի շաբաթ անց Վիկին և նրա ընտանիքը հինգ ժամ մեքենայով գնացին դեպի մոտակա Եկեղեցու շենքը: Աստծո բոլոր զավակները պետք է հնարավորություն ունենան մկրտվելու: Նա ավելի երջանիկ էր, երբ հաստատվեց Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու անդամ:
Այժմ նա Սուրբ Հոգին միշտ իր հետ կունենար: