Akong Bahin, Imong Bahin
“Pagkaayo ug pagkaanindot kon magkahiusa pagpuyo ang [managsoong babaye] ingon nga mga igsoon!” (Salmo 133:1).
“Megan! Ang imong sapatos naa sa akong bahin sa kwarto!” Miingon si Mia nga nasagmuyo.
“Aw, ang imong mga kasulatan naa man pod sa akong bahin,” miingon si Megan.
Milili si mama sa kwarto. “Mga anak, wala kaayo koy nadungog bahin sa pagpanglimpyo dinhi. Dili mo makaadto sa parke hangtod nga malimpyo ang inyong kwarto.”
“Apan si Megan man ang nagkatag-katag niini!” Miingon si Mia. “Dili patas nga akoy molimpyo niini.”
“Dili ni akoa tanan!” Miingon si Megan.
“Oy.” Si Mia nangiyugpos sa iyang mga bukton. “Maayo unta kon naa koy kaugalingong kwarto. Nganong kinahanglan man nga kaming duha ni Megan? Si Michael dunay iyang kaugalingong kwarto!”
Nanghupaw si Mama. “Ikaw nasayod nga wala kitay laing kwarto. Dako na si Michael. Mao nga duna na siyay iyang kaugalingon.”
“Aw, basta ipalayo lang niya ang iyang mga butang sa akong bahin.” Si Mia mihimo og dili makita nga linya sa tunga sa kwarto gamit ang iyang tudlo. “Nakita nimo? Kana ang imong bahin, Megan. Kini ang akong bahin.”
“Hmm,” miingon si Mama. “Butangan tingali nato og kurtina sa pagbahin sa kwarto. Makatabang ba kana ninyong duha aron magkasinabot?”
Mingisi si Mia. “Oo!”
Pagkasunod adlaw, nagtahi si Mama og panapton aron himoong kurtina. Kolor nga purpura [purple] kini nga checkered ang disenyo niini. Gani gitahian niya og laso nga adunay nagbitay nga mga beads sa ubos. Sa wala madugay si Mia ug si Megan mitabang ni Papa nga mataod ang kurtina gamit ang alambre. Naabot niini ang isigka kilid sa kwarto.
Si Mia nakapakpak sa iyang mga kamot tungod sa kahinam. “Sa kataposan! Mora na og naa koy kaugalingong kwarto!”
Gikuha niya ang iyang mga krayola sa pagkolor og usa ka hulagway. Apan human sa pipila ka minuto, gilaay siya. Naghunahuna siya kon unsa kaha ang gibuhat ni Megan sa pikas nga bahin sa kurtina. Kasagaran silang duha ang magkolor. Gibati niya nga morag nag-inusara sa paghimo niini nga siya ra.
Nianang gabhiona si Mia miluhod aron mag-ampo sa dili pa matulog. Nagpasalamat siya sa Langitnong Amahan alang sa iyang panimalay ug sa iyang pamilya. Medyo nakapaguol niya kana. Ganahan siya nga naay iyang kaugalingong luna, apan gimingaw siya sa pagpakigdula ni Megan.
Si Mia mikatkat sa higdaanan. Apan dili siya makatulog. Mitakilid siya paingon sa iyang bahin. Makita niya ang ulo ni Megan agi sa gamayng kal-ang tali sa kurtina ug sa bongbong.
“Megan?” mihunghong siya. “Nagmata pa ka?”
“Oo,” si Megan mibawos og hunghong.
“Unsa kaha kon maghimo kita og usa ka gamayng sudlanan sa sulat?” Nangutana si Mia. “Aron butangan og mga sulat alang sa usag usa.”
“Maayo nga ideya,” miingon si Megan. “Mahimo bang buhaton nato kini ugma?”
“Sige.” Gipiyong ni Mia ang iyang mga mata nga nagpahiyom. “Good night, Megan.”
“Good night, Mia.”
Pagkasunod adlaw, si Mia nakakita og usa ka gamay nga kahon. Gibutang niya kini sa tunga sa ilang duha ka bahin sa kwarto. Dayon mihimo siya og mubo nga sulat ug gisulod kini: Megan, ganahan kang magdula sa akong dulaan nga mga hayop? Nagmahal, Mia.
Gikuha ni Megan ang mubo nga sulat ug gibasa kini. “Ganahan kaayo ko!”
Sa tibuok semana, si Mia ug si Megan magbutang og mubo nga mga sulat alang sa usag usa diha sa ilang sudlanan sa sulat. Ug sila nakigdula sa usag usa matag adlaw. Usahay adto sila magdula sa bahin ni Mia. Usahay adto sila magdula sa bahin ni Megan. Apan lingaw kaayo silang duha kanunay.
“Kahibalo ka,” miingon si Mia ni Megan usa ka adlaw, “dili ko sigurado kon kinahanglanon pa ba nato kining kurtina.”
“Bitaw,” miingon si Megan. “Morag makaali man kini sa agianan.”
Si Papa mitabang nila sa paghipos sa kurtina.
“Nalipay ko nga nagkasinabot na kamo,” miingon siya.
Mipahiyom si Mia ni Megan. “Ako usab.”
Paghulagway pinaagi ni Katherine Blackmore