Bag-ong mga Amigo
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Si Brigit dili kahibalo mosulti og Kinatsila. Unsaon niya sa pakighimamat ni bisan kinsa?
“Dili ninyo ako kaila apan inyo akong gidawat sa inyong mga balay” (Mateo 25:35).
Si Brigit mitambo sa bintana sa sakyanan samtang ang iyang pamilya nagbiyahe sa pig-ot nga kadalanan sa Caracas, Venezuela. Adunay hayag og kolor nga mga panimalay ug dagkong lunhaw nga kabukiran. Nindot kadto nga lugar. Si Mama ug si Papa miingon nga ang pagpuyo dinhi usa ka bag-ong panimpalad.
Apan nabalaka gihapon si Brigit. Karon ang ilang unang higayon nga moadto sa simbahan sa ilang bag-ong nasod.
Milingi si Mama kang Brigit. “OK ra ka pangga?” nangutana siya. “Morag dili maayo ang imong gibati.”
Gilubag ni Brigit ang iyang mga kamot. “Nahadlok ko. Dili ko makasulti og Kinatsila. Unsaon nako sa pagpakighigala?”
Si Mama mikab-ot aron gunitan ang kamot ni Brigit. “Kahibalo ko nga nabalaka ka. Pero OK ra lagi. Ginhawa og lawom.”
Mitan-aw si Brigit sa iyang mga kamot. Namugnaw kini, bisan kon init sa gawas. Ang pinitik sa iyang kasingkasing paspas kaayo, ug naglain ang iyang tiyan sa paghunong sa sakyanan ngadto sa parkinganan sa Simbahan. Unsa kaha ang simbahan? Duna kaha siyay masabtan bisan unsa?
Naglakaw pasulod sa chapel, si Brigit mibati nga ingon og usa ka estranghero. Mitan-aw siya sa ubang mga pamilya sa palibot, ang tanan Kinatsila ang sinultihan. Dayon iyang nakita ang duha ka babaye nga morag kaedad ra niya.
Pagkakita gayod sa mga babaye ni Brigit, sila midali-dali og duol niya. Paspas silang misulti sa malipayong mga tingog, uban sa dagkong mga pahiyom.
Apan dili siya makasabot sa bisan unsa nga ilang gisulti. Mopalayo ba kaha ni sila kon mahibalo nga dili ko makasulti og Kinatsila? naghunahuna siya.
Miginhawa og lawom si Brigit. “No hablo español,” miingon siya, nga milingo-lingo sa iyang ulo. “Dili ko makasulti og Kinatsila.” Ang mga luha milugmaw sa iyang mga mata.
Ang mga babaye mikibo lang sa ilang mga abaga ug gani mas mipahiyom pa. Ang usa ka babaye mitudlo sa iyang kaugalingon ug miingon, “Dayana.” Dayon siya mitudlo sa laing babaye ug miingon, “Andrea.”
Ang mga kabalaka ni Brigit nag-anam og kawala. Siya mipahiyom sa mga babaye ug mitudlo sa iyang kaugalingon. “Brigit.”
Si Dayana ug si Andrea milingkod tupad ni Brigit. Sila mitudlo kaniya unsaon sa paglitok sa “mga kasulatan” sa Kinatsila ug pipila ka laing mga pulong. Sa dihang nagsugod na ang panagtigum sa sakramento, ang kasingkasing ni Brigit mibati nga mainiton ug malinawon.
Human sa Primary, si Brigit ug ang iyang bag-ong mga higala milingkod sa sagbot sa gawas sa simbahan samtang nag-istoryahanay ang ilang mga ginikanan. Si Dayana ug si Andrea mitudlo ni Brigit og daghan pang mga pulong nga Kinatsila. Dayon si Dayana mitudlo ngadto sa usa ka kahoy ug nangutana, “¿Inglés?”
Si Brigit mipahiyom ug mitudlo usab ngadto. “Tree,” miingon siya. Nalipay kaayo siya ug mitudlo sa ubang mga butang, nga misulti sa mga pulong sa Iningles. Si Dayana ug si Andrea mibalik-balik sa Iningles nga mga pulong. Dayon gitudloan nila si Brigit unsaon sa pagsulti niini sa Kinatsila. Si Brigit nakakat-on sa tanang matang sa makatabang nga mga pulong, sama sa libro (basahon), casa (balay) ug coche (sakyanan). Labaw sa tanan, sila mitudlo kaniya unsaon sa pagsulti og amigos (mga higala).
Sa wala madugay oras na sa pagpauli. Si Brigit nanamilit ni Dayana ug ni Andrea.
“Kumusta ang imong unang adlaw sa simbahan sa Venezuela?” Nangutana si Papa.
Mipahiyom si Brigit. “Nindot kaayo! Aduna koy nahimong mga higala. Ug gitudloan ko nila og Kinatsila!”
“Nindot kana! Nalipay kaayo ko nga maayo ang imong adlaw.”
Si Brigit naghunahuna kon giunsa siya sa paghangop ni Dayana ug ni Andrea. Wala na siya mobati nga usa ka estranghero. Nasayod siya nga ang Langitnong Amahan mitabang niya nga makighigala. Ug dili na siya makahulat nga makita unsa pa kaha ang mahitabo sa nahabilin niyang panahon sa Caracas!
Mga paghulagway pinaagi ni Julia Castaño