Unë Mund ta Luaj Atë
Ai Ësht’ Pran’
Me gjallëri [një notë një e katërt] = 72
1. Ndonj’her’ vetëm a ndihesh,
Sikur kodra që po ngjit,
Ësht’ e pjerrët shum’?
Ndonj’her’ a ke ndier trishtim,
Sikur shqetësimi yt
Ësht’ i thellë shum’?
Pastaj nga zemra të kujton një zë i qet’:
Refreni: Ai ësht’ pran’, më i fort’ se çdo problem.
Ai ësht’ pran’, lutjen po ta dëgjon,
Që t’forcohesh po t’ndihmon,
Që të pranon po të tregon.
Nuk je vetëm, se Ai ësht’ gjithnjë pran’.
2. A mendon ti ndonjëher’
Se çfar’ Ati Qiellor sheh
Kur të vështron ty?
Si një diell Ai buz’qesh
Kur fëmin’ e vet e sheh,
Ka veç një si ti!
Pra ngushëllohu kur t’kujton i qeti zë:
Refreni 2: Ai ësht’ pran’, ësht’ më i madh se çdo sfid’.
Ai ësht’ pran’, teksa rritesh të sheh,
Natën ngush’llim të dërgon,
Të zgjedhësh t’drejtën t’ndihmon.
Nuk je vetëm, se Ai ësht’ gjithnjë pran’.
Vazhdo t’provosh, të rritesh,
Të lutesh dhe ta dish:
Zoti të do dhe Ai ësht’ gjithnjë pran’.