“Një Përgjigje për Oliverin”, Për Forcën e Rinisë, janar 2021, f. 12–13.
Eja, Më Ndiq
Një Përgjigje për Oliverin
Oliver Kaudëri erdhi që të qëndronte në shtëpinë e Jozef Plakut dhe Lusi Mek Smithit, ndërkohë që jepte mësim në shkollë pranë fermës së tyre.
Oliveri dëgjoi për birin e tyre, Jozefin, dhe fletët prej ari. Ai dëshironte të dinte më shumë.
Oliveri u mahnit kur mësoi se si Perëndia i dha fuqi Jozefit për të përkthyer fletët prej ari.
Dua të ndihmoj për përkthimin.
Sapo të mbarojë shkolla, do të shkoj e do ta ndihmoj Jozefin.
Ti duhet të lutesh dhe ta pyesësh Zotin nëse kjo është e drejtë për ty.
Atë natë Oliveri u lut dhe e pyeti Zotin se çfarë duhej të bënte.
Oliveri ndjeu paqe kur u lut që ta ndihmonte Jozefin të përkthente.
Shpejt Oliveri u nis për të takuar Jozef Smithin. Ai udhëtoi me vëllanë e Jozefit, Samuelin.
Jozef, jam këtu për të të ndihmuar. Mund të jem shkruesi yt.
Faleminderit! Jam mirënjohës për ndihmën tënde.
Jozefi dhe Oliveri filluan të përkthenin. Kjo përvojë e emocionoi Oliverin, por ai ende kishte pyetje.
Një ditë, Jozefi mori një zbulesë për Oliverin që i kujtonte atij përgjigjen ndaj lutjes së tij.
“Në të vërtetë, në të vërtetë, unë të them: Në qoftë se ti dëshiron dëshmi të mëtejshme, sill ndër mend natën kur më bërtite në zemrën tënde, që të mund të dije lidhur me të vërtetën e këtyre gjërave.
A nuk i fola paqe mendjes tënde lidhur me çështjen? Ç’dëshmi më të madhe mund të kesh sesa nga Perëndia?”1
Unë u luta të dija nëse duhet të vija e të të ndihmoja dhe ndjeva paqe. Askush nuk mund ta kishte ditur këtë përveç Perëndisë.
Oliveri e dinte me siguri që vepra ishte e vërtetë. Ai dhe Jozefi e përfunduan përkthimin, i cili u bë Libri i Mormonit.