Lantawa ang Imo Iloy

Ni Elder Jeffrey R. Holland

Sang Korum sang Napulogduha ka Mga Apostoles

Wala sang pagpalangga nga mas malapit sa pagbulobanta sa putli nga pagpalangga ni JesuCristo sangsa di-makinaugalingon nga pagpalangga sang isa ka deboto nga iloy sa iya anak.

Luyag ko nga magbuylog sa inyo tanan sa pag-abiabi kanday Elder Ronald A. Rasband, Elder Gary E. Stevenson, kag Elder Dale G. Renlund kag sa ila mga asawa sa pinakamatam-is nga pag-updanay nga sarang nila mahunahunaan.

Nagapanagna parte sa Pagpasag-uli sang Manluluwas, si Isaiah nagsulat, “ginpas-an niya ang aton mga kalisug, kag gindala ang aton mga kasubo.”¹ Isa ka dakung palanan-awon ang nagpatalupangod nga si “[Jesus] nagkari sa kalibutan…agud magpas-an sang mga sala sang kalibutan.”² Angay ang dumaan kag modernong mga kasulatan nga nagasaksi nga “siya nagtubos sa ila, kag nagpas-an sa ila, kag nagdala sa ila sa tanan nga mga adlaw sang dumaan.”³ Ang isa ka naluyagan nga himno nagapangabay sa aton nga “magpamati sa tingog sang bantog nga Manughilway!”⁴

Magdala, magpas-an, magkarga, maghilway. Ini mga gamhanan, malaumon nga mga tinaga parte sa Messiah. Nagakahulogan sang tabang kag paglaum kay nagapasalig sang luwas nga paglakat sa aton ginhalinan pakadto sa aton kaladtoan—nga indi malab-ot, kon wala sang tabang. Ining mga tinaga nagapalanghid man sang palas-anon, kabudlay, kag kakapoy—mga tinaga nga nagakaigo gid sa paglaragway sang misyon Niya, nga sa di-masambit nga bayad, nagbangon sa aton sang kita napukan, nagkarga sa aton pasulong sang kita nangluya, kag naghilway sa aton sang luwas agud makapauli sa puluy-an, sang ang kaluwasan daw indi gid naton maangkon. “Ang Amay ko nagpadala sa akon,” siling Niya, “agud ako maalsa sa krus; … nga kasubong ako gin-alsa… sa amo man ang mga tawo maalsa … padulong sa … akon.”⁵

Apang mabatian bala ninyo sa sining hinambalan ang isa pa ka bahin sang pagpangabudlay sang tawo kon diin kita nagagamit sang mga tinaga subong sang magdala kag magpas-an,magkarga kag mag-alsa,magpangabudlay kag maghilway. Subong sa ginsiling ni Jesus kay John samtang ara mismo sa akto sang Pagpasag-uli, Siya nagasiling man sa aton tanan, “Lantawa ang imo iloy!”⁶

Karon nga adlaw ginapahayag ko sa sining pulpito ang ginhambal sang nagligad diri: wala sang pagpalangga nga mas malapit sa pagbulobanta sa putli nga pagpalangga ni JesuCristo sangsa di-makinaugalingon nga pagpalangga sang isa ka deboto nga iloy sa iya anak. Sang si Isaiah, naghambal parte sa Messiah, nga luyag magpahangop parte sa pagpalangga ni Jehovah, gingamit niya ang imahe sang isa ka iloy nga deboto. “Kay malimtan bala sang isa ka babayi ang iya bata nga nagasuso?” pamangkot niya. Daw ano ka di-matuod, pasanghid niya, bisan nga mas kapin nga di-matuod nga si Cristo makalimot gid sa aton.⁷

Ining sahi sang determinadong pagpalangga “nagaantus sing madugay, kag maluloy-on, … indi maiyaiyahon, … apang … nagabatas sang tanan nga butang, nagapati sang tanan nga butang, nagalaum sang tanan nga butang, ginaantus ang tanan nga butang.”⁸ Ang pinakamalaumon sa tanan, ang amo nga pagkahimpit “wala sang katapusan.”⁹ “Kay ang mga bukid madula kag ang mga pukatod halinon,” siling ni Jehovah, “apang ang akon kalooy sa imo magapadayon.”¹⁰ Amo man ang siling sang aton mga iloy.

Ti, indi lamang sila ang nagbusong sa aton, apang sila nagapadayon sa pagpasesya sa aton. Indi lamang ang pagkarga antes kita ginbun-ag apang ang bug-os kabuhi nga pagkarga amo ang nagahimo sa pagka-iloy nga isa ka tuman ka mabug-at nga buluhaton. Matuod, may tuman ka masubo nga mga di-kasubong, apang ang kalabanan sa mga iloy duna nga nakabalo nga ini isa ka sagradong pagsalig nga may pinakamataas nga andana. Ang kabug-at sinang pagkabalo, labi na sa abaga sang batan-on nga mga iloy, sarang nga tuman ka makakululba.

Isa ka but-anan kag batan-on nga iloy ang nagsulat sa akon: “Paano nga ang isa ka tawo makapalangga sa isa ka anak sing tuman ka madalom nga ikaw luyag magsikway sang dakung bahin sang imo kahilwayan para sa sini? Paano ang isa ka mortal nga pagpalangga mangin tuman ka mabakod nga ikaw boluntad nga nagapaidalom sa responsibilidad, pagkahuyang, kabalaka, kag kasakit kag nagapadayon sa pagbaton sang mga ini nga dugangan? Ano nga sahi sang pagpalangga sang tawo nga makapabatyag sa imo, kon ikaw may bata na, nga ang imo kabuhi indi na gid mangin imo bisan san-o pa man? Ang pagpalangga sang iloy pat-ud nga diosnon. Wala na sang iban pa nga pagpaathag parte sini. Ang buluhaton sang mga iloy importanteng bahin sang buluhaton ni Cristo. Ining ihibalo bastante na nga maghambal sa amon nga ang impluwensya sang amo nga pagpalangga ara halin sa di-mabatas tubtob sa langitnon, nga paliwatliwat, tubtob nga sa kaluwasan sang pinakaulihing bata sa kalibutan kami sarang [dayon] makasiling upod kay Jesus, ‘[Amay!] Natuman ko ang buluhaton nga gintugyan mo sa akon.¹¹ ”

Samtang ang katahom sinang sulat ara pa sa aton mga hunahuna, tugoti ako sa pagpaambit sang tatlo ka mga inagihan nga nagapakita sang harianon nga impluwensya sang mga iloy, nga nasaksihan ko sa nagligad nga pila ka simana:

Ang una nga istorya ko isa ka pagpaandam, nagapadumdom sa aton nga indi tanan nga pagtinguha sang iloy may maayo nga katapusan, kon sa gilayon lang naton lantawon. Ina nga pahanumdom naghalin sa paghambalanay namon sang isa ka palangga nga abyan sa kapin 50 anyos nga nagatagumatayon nga malayo sa sining Simbahan nga nabal-an niya nga matuod sa iya tagipusuon. Bisan daw ano ako nagtinguha sa pagpasulhay, daw wala sing kalinong ako nga nadulot sa iya. Sang ulihi, siya nagprangka sa akon. “Jeff,” siling niya, “Bisan daw ano kasakit para sa akon ang mag-atubang sa Dios, daw sa indi ko mabatas hunahunaon ang mag-atubang sa akon iloy. Ang ebanghelyo kag ang iya mga anak ang tanan sa iya. Nabal-an ko nga ginpakalisud ko ang iya tagipusuon, kag ang akon amo man.”

Karon, pat-od ako nga sa iya pagtaliwan, ang iya iloy nagbaton sa akon abyan nga may bukas kag nagapalangga nga mga butkon; ina ang ginahimo sang mga ginikanan. Apang ang pagpaandan nga bahin sining istorya amo nga ang mga anak sarang magpakalisud sang mga tagipusuon sang ila iloy. Diri man makita naton ang kahalimbawa sang langitnon. Indi kinahanglan nga padumdomon ko kita nga si Jesus napatay bangud sang nabuka nga tagipusuon, isa nga ginkapoy kag nalapyu sa pagdala sang mga sala sang kalibutan. Gani sa ano man nga higayon sang pagsulay, kabay nga kita “Makalantaw sa [aton] iloy” subong man sang aton Manluluwas kag angay nga luwason sila sa kasubo sang aton pagkasala.

Ikaduha, hambalan ko ang isa ka batan-on nga lalaki nga nagmisyon nga takos apang sa iya kagustohan nagpauli sang maaga bangud sa agi nga balatyagon kag sa di-maayo nga inagihan bangud sini. Takos gihapon siya, apang ang iya pagtuo ara sa ital-ital nga kahimtangan, ang iya palas-anon nangin tuman ka mabug-at, kag ang kasakit sa iya espiritu nangin mas madalom. Siya nag-antus, nagsalangisag, naakig, kag nagaisahanon.

Ang iya mission president, stake president, kag bishop naggamit sang di-maisip nga mga oras sa pagbulig sa iya agud mapabilin siya, apang ang iya samad tuman ka personal nga wala niya gintugot ang pila ka bahin sini nga malab-ot nila. Ang pinalangga nga amay sa sining istorya nagtinguha sing lubos sa pagbulig sa iya anak apang bangud sa sahi sang iya trabaho, ang iya asawa kag anak masami amo ang nag-atubang sang problema sa malawig kag madulom nga mga kagab-ihon. Ang anak kag iloy nag-updanay sa inadlaw, sinimana, binulan, kag tinuig sa pagtinguha nga masolbar ang problema. Nag-agi sa mga panahon sang kapait (laban iya sang anak kon kaisa sang iloy) kag nagapadayon nga kahadlok (laban iya sang iloy kag kon kaisa iya sang anak), ginpaambit sang iloy—ara naman inang matahom, kag may kabug-at nga tinaga—ginpaambit niya sa iya anak ang iya pagpamatuod parte sa gahum sang Dios, sang Iya Simbahan, apang labi sa tanan sang Iya pagpalangga sa sining anak. Sa amo man nga tion siya nagsaksi sang iya pagpalangga sa anak nga wala nagaduhaduha, kag nagapadayon. Agud himuon nga isa ang duha ka pinakaimportante kag kinahanglanon nga mga haligi sang iya kabuhi—ang ebanghelyo ni JesuCristo kag ang iya pamilya—padayon siya nga nagpangamuyo sang mabaskog. Siya nagpuasa kag nagtangis, siya nagtangis kag nagpuasa, kag dayon siya nagpamati sa iya anak nga wala matak-an samtang siya naghambal sa iya paliwat-liwat kon paano ka sakit ining inagihan. Gani ginkarga sang iloy ang anak—liwat—sa sining tion indi lamang sa siyam ka bulan. Kondi gin-isip niya nga ang kabudlay sa pagsolbar sining madalom nga problema mangin walay katapusan.

Apang sa grasya sang Dios, sa iya di-pag-untat, kag sa tabang sang madamo nga mga lider sa Simbahan, mga abyan, mga miyembro sang pamilya, kag mga propesyonal, ining nagapakitlooy nga iloy nakasaksi sa iya anak nga nagpauli sa ginsaad nga duta. Masubo nga nabal-an namon nga ang amo nga bugay wala pa mag-abot sa tanan nga mga ginikanan nga nagabatas sang kasakit bangud sa nanarisari nga mga problema sang ila mga anak, apang diri may paglaum. Kag, ako dapat magsiling, ang problema sining anak wala nagbag-o nga daw sa milagro—wala sang nagpaabot sini. Apang sa inanay ang iya tagipusuon nagbag-o.

Nagsugod siya sa pagsimba liwat. Siya nag-ambit sa sacramento nga handa kag takos. Nag-angkon siya liwat sang temple recommend kag nagbaton sang palangakuan agud magtudlo sang early-morning seminary, kon diin siya maayo nga madinalag-on. Kag karon, paglipas sang lima ka tuig sa iya kaugalingon nga pangabay, kag sa dakung bulig sang Simbahan, nagsulod liwat sa mission agud tapuson ang iya pag-alagad sa Ginuo. Nagluha ako sa pagdayaw sang kaisog, katampad, kag determinasyon sining batan-on kag sang iya pamilya nga solbahon ang iya problema kag buligan siya nga huptan ang iya pagtuo. Nabal-an niya nga siya may utang sa madamo, apang labaw sa tanan nabal-an niya nga ang pinakadaku nga utang niya ara sa duha nga nagdala kag nagkarga sa iya, nagtinguha upod sa iya kag naghilway sa iya—ang iya Manluluwas, kag ang iya determinado, nagatubos, kag matuod nga santos nga iloy.

Sa katapusan, ini halin sa pagdedikar liwat sang Mexico City Mexico Temple tatlo ka simana pa lang ang nagligad. Didto upod kay Presidente Henry B. Eyring nakit-an ko ang amon pinalangga nga abyan, si Lisa Tuttle Pieper nagatindog sa sinang matahom nga dedicatory service. Apang nabudlayan siya sa pagtindog bangud ang isa niya ka butkon nagasuporta sang iya pinalangga apang may dakung kasablagan nga anak nga babayi, si Dora, kag ang isa ka butkon nagbulig sa kamot ni Dora nga wala nagahulag agud ining bilidhon sa walay katubtoban nga anak sang Dios makawagayway sang puti nga panyo kag makaagunto nga siya lamang ang makahangop kag ang mga anghel sang langit, nagasinggit sang “Hosanna, hosanna, hosanna sa Dios kag sa Cordero.”¹²

Sa tanan namon nga mga iloy bisan diin, sa naglipas, karon, ukon sa palaaboton, ako nagasiling, “Salamat. Salamat sa pagbun-ag, sa pagporma sang mga kalag, sa pagtukod sang pagkatawo, kag sa pagpakita sang putli nga pagpalangga ni Cristo.” Sa kay Mother Eve, kay Sarah, Rebekah, kag Rachel, kay Mary sang Nazareth, kag sa isa ka Iloy sa Langit, ginasiling ko, “Salamat sa inyo importanteng papel sa pagtuman sang mga katuyoan sang walay katubtoban.” Sa tanan nga mga iloy bisan ano ang kahimtangan, kalakip yadtong ginabudlayan—kag ang tanan magaagi—ginasiling ko, “Mangin malinong. Magtuo sa Dios kag sa inyo kaugalingon.” Mas maayo kamo sangsa ginahunahuna ninyo. Sa pagkamatuod, kamo mga manluluwas sa Mount Zion,¹³ kag subong sa Agalon nga inyo ginasunod, ang inyo pagpalangga ‘wala sang katapusan.’¹⁴ ” Indi ako makahatag sang mas kapin nga pagdayaw bisan kay sin-o. Sa ngalan ni JesuCristo, amen.