Ωσαννά στον Ύψιστο Θεό

Από τον Πρεσβύτερο Ρόναλντ Ράσμπαντ

Της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων

Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ και τα γεγονότα της εβδομάδας που ακολούθησαν αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα διδαχής που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας σήμερα.

Σήμερα, όπως έχει ειπωθεί, συμμετέχουμε με χριστιανούς σε όλον τον κόσμο για να τιμήσουμε τον Ιησού Χριστό αυτήν την Κυριακή των Βαΐων. Σχεδόν 2.000 χρόνια πριν, η Κυριακή των Βαΐων σηματοδότησε την αρχή της τελευταίας εβδομάδας της θνητής διακονίας του Ιησού Χριστού. Υπήρξε η πιο σημαντική εβδομάδα στην ανθρώπινη ιστορία.

Αυτό που ξεκίνησε με την αναγγελία του Ιησού ως του υπεσχημένου Μεσσία στη θριαμβευτική Του είσοδο στην Ιερουσαλήμ έκλεισε με τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του¹. Με θείο σχεδιασμό, η εξιλεωτική θυσία Του ολοκλήρωσε τη θνητή διακονία Του, καθιστώντας δυνατόν να ζήσουμε με τον Επουράνιο Πατέρα μας για την αιωνιότητα.

Οι γραφές μάς λένε ότι η εβδομάδα άρχισε με πλήθος να στέκεται στις πύλες της πόλης για να δει «[τον] Ιησού [τον] προφήτη, από τη Nαζαρέτ τής Γαλιλαίας»². «Πήραν τα κλαδιά από τις φοινικιές, και βγήκαν σε προϋπάντησή του και έκραζαν: Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου, ο βασιλιάς τού Ισραήλ»³.

Αυτή η βιβλική αφήγηση πριν από τόσο καιρό μού θυμίζει τότε που βρισκόμουν σε μία ανάθεση της Εκκλησίας στο Τακοράντι της Γκάνας. Κατά τρόπο αξιοσημείωτο, ήμουν εκεί την Κυριακή των Βαΐων.

Έπρεπε να χωρίσω τον πάσσαλο Τακοράντι της Γκάνας για να δημιουργήσω τον πάσσαλο Μπιντσίν της Γκάνας. Σήμερα, υπάρχουν πάνω από 100.000 μέλη της Εκκλησίας στην Γκάνα⁴. (Καλωσορίζουμε τον Γα Μάντσε, την αυτού Μεγαλειότητά Του βασιλιά Νι Τάκι Τείκο Τσούρου II από την Άκκρα της Γκάνας, που είναι μαζί μας σήμερα.) Συναντώντας αυτούς τους Αγίους, αισθάνθηκα τη βαθιά αγάπη και αφοσίωσή τους στον Κύριο. Εξέφρασα τη μεγάλη μου αγάπη γι’ αυτούς και ότι ο Πρόεδρος της Εκκλησίας τους αγαπούσε. Αναφέρθηκα στα λόγια του Σωτήρος που καταγράφηκαν από τον Ιωάννη: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα»⁵. Το θεώρησαν ως «συνέλευση της αγάπης»⁶.

Καθώς κοίταζα πάνω-κάτω τις σειρές αυτών των αγαπητών αδελφών και των οικογενειών τους στην εκκλησία, έβλεπα στα πρόσωπά τους τη λάμψη της μαρτυρίας και της πίστης στον Ιησού Χριστό. Ένιωσα την επιθυμία τους να καταμετρηθούν ως μέρος της εκτεταμένης Εκκλησίας Του. Και όταν η χορωδία τραγουδούσε, τραγουδούσαν σαν άγγελοι.

Όπως την Κυριακή των Βαΐων της αρχαίας εποχής, αυτοί ήταν μαθητές του Ιησού Χριστού συγκεντρωμένοι για να αποτίσουν φόρο τιμής σε Εκείνον όπως και εκείνοι στις πύλες της Ιερουσαλήμ οι οποίοι, με τους φοίνικες στα χέρια τους, ανεφώνουν: «Ωσαννά… Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου»⁷.

Ακόμα και οι ενορίτες σε μία εκκλησία εκεί κοντά τιμούσαν την Κυριακή των Βαΐων. Καθώς μιλούσα από άμβωνος, παρατήρησα έξω από το παράθυρο ότι περπατούσαν περιχαρώς στον δρόμο ανεμίζοντας φοίνικες στα χέρια τους, σαν εκείνους σε αυτήν τη φωτογραφία. Ήταν ένα θέαμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ – όλοι μας εκείνη την ημέρα να λατρεύουμε τον Βασιλέα των βασιλέων.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας έχει νουθετήσει να κάνουμε την Κυριακή των Βαΐων «αληθινά αγία, ενθυμούμενοι, όχι μόνον τους φοίνικες που ανέμιζαν για να τιμήσουν την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, αλλά με το να θυμόμαστε τις παλάμες των χεριών Του». Στη συνέχεια ο Πρόεδρος Νέλσον αναφέρθηκε στον Ησαΐα, ο οποίος μίλησε για την υπόσχεση του Σωτήρος: «Δεν θα σε λησμονήσω ποτέ», με αυτά τα λόγια: «Δες, σε έχω ζωγραφίσει επάνω στις παλάμες των χεριών μου»⁸.

Ο Κύριος γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η θνητότητα είναι δύσκολη. Οι πληγές Του μάς υπενθυμίζουν ότι «κατέβηκε κάτω από τα πάντα»⁹ για να μπορεί να μας συμπαρίσταται, όταν υποφέρουμε και να αποτελούμε το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο θα «κρατι[όμαστε] στον δρόμο σου»^10,, τον δρόμο Του, ώστε «ο Θεός θα είναι μαζί [μας] στους αιώνες των αιώνων»¹¹.

Η Κυριακή των Βαΐων δεν ήταν απλώς ένα γεγονός, μία άλλη σελίδα στην ιστορία με ημερομηνία, χρόνο και τόπο. Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ και τα γεγονότα της εβδομάδας που ακολούθησαν αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα διδαχής που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας σήμερα.

Ας δούμε μερικές από τις αιώνιες διδαχές που υφαίνονται μέσω της διακονίας Του που ολοκληρώνεται στην Ιερουσαλήμ.

Πρώτον, η προφητεία. Για παράδειγμα, ο προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης Ζαχαρίας προφήτευσε για τη θριαμβευτική είσοδο του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ, περιγράφοντας μάλιστα ότι θα καθόταν επάνω σε ένα γαϊδουράκι¹². Ο Ιησούς προέβλεψε την Ανάστασή Του καθώς προετοιμαζόταν να εισέλθει στην πόλη, λέγοντας:

«Προσέξτε, ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα, και ο Υιός τού ανθρώπου θα παραδοθεί στους αρχιερείς και τους γραμματείς, και θα τον καταδικάσουν σε θάνατο·

»και θα τον παραδώσουν στα έθνη για να τον εμπαίξουν και να τον μαστιγώσουν και να τον σταυρώσουν· και κατά την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί»¹³.

Δεύτερον, η συντροφιά του Αγίου Πνεύματος. Ο Τζόζεφ Σμιθ δίδαξε: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος, αλλά μέσω του Αγίου Πνεύματος»¹⁴. Ο Σωτήρας υποσχέθηκε στους μαθητές Του¹⁵ στον Μυστικό Δείπνο¹⁶ στο άνω δώμα¹⁷: «Δεν θα σας αφήσω ορφανούς»¹⁸. Δεν θα ήταν μόνοι τους για να μεταφέρουν τις αλήθειες του Ευαγγελίου, αλλά θα είχαν την απόλυτη δωρεά του Αγίου Πνεύματος να τους καθοδηγεί. «Eιρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω εγώ. Aς μη ταράζεται η καρδιά σας μήτε να δειλιάζει»¹⁹. Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος έχουμε την ίδια διαβεβαίωση – ώστε «να έχου[με] πάντοτε το Πνεύμα Του μαζί [μας]»²⁰ και «με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μπορείτε να γνωρίσετε την αλήθεια των πάντων»²¹.

Τρίτον, η ιδιότητα του μαθητού. Η αληθινή ιδιότητα του μαθητού είναι αδιάσειστη δέσμευση, υπακοή στους αιώνιους νόμους και αγάπη για τον Θεό, πρωτίστως. Χωρίς να είναι καθόλου ακλόνητη. Το πλήθος που απέτιε φόρο τιμής με φοίνικες Τον χαιρέτησε ως τον Μεσσία. Αυτός ακριβώς ήταν. Τους είλκυε Εκείνος, τα θαύματά Του και οι διδασκαλίες Του. Όμως ο υπέρμετρος θαυμασμός για πολλούς δεν διήρκεσε. Κάποιοι που είχαν νωρίτερα φωνάξει: «Ωσαννά»²² σύντομα στράφηκαν και φώναξαν: «Σταύρωσέ τον»²³.

Τέταρτον, η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού²⁴. Στις τελευταίες ημέρες Του, μετά την Κυριακή των Βαΐων, πραγματοποίησε την αξιοσημείωτη Εξιλέωσή Του, από την αγωνία της Γεσθημανή έως την χλεύη της δίκης Του, το μαρτύριό Του επάνω στον σταυρό και την ταφή Του σε έναν δανεικό τάφο. Όμως δεν σταμάτησε εκεί. Με το μεγαλείο της κλήσης Του ως Λυτρωτή όλων των τέκνων του Επουράνιου Πατέρα, τρεις ημέρες αργότερα βγήκε από εκείνον τον τάφο, ανεστημένος²⁵ όπως είχε προφητεύσει.

Είμαστε συνεχώς ευγνώμονες για την ασύγκριτη Εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Αισθανόμαστε την εξαγνιστική δύναμη της, αυτή τη στιγμή; Γι’ αυτό ο Ιησούς Χριστός, ο Αρχηγός και Τελειωτής της Σωτηρίας μας, πήγε στην Ιερουσαλήμ για να μας σώσει όλους. Μήπως τα λόγια του Άλμα αγγίζουν μία ευαίσθητη χορδή; «Αν έχετε βιώσει μία αλλαγή στην καρδιά σας, και αν έχετε νιώσει ότι θέλατε να ψάλλετε το τραγούδι της λυτρωτικής αγάπης, θα σας ρωτήσω, μπορείτε να νιώσετε το ίδιο τώρα;»²⁶ Μπορώ πραγματικά να πω, η χορωδία στο Τακοράντι εκείνη την Κυριακή των Βαΐων τραγούδησε το «τραγούδι της λυτρωτικής αγάπης».

Εκείνη την τελευταία μοιραία εβδομάδα της θνητής διακονίας Του, ο Ιησούς Χριστός έδωσε την παραβολή των δέκα παρθένων²⁷. Δίδασκε για την επιστροφή Του σε εκείνους που ήταν προετοιμασμένοι να Τον δεχθούν, όχι με φοίνικες στα χέρια τους αλλά με το φως του Ευαγγελίου μέσα τους. Χρησιμοποίησε την εικόνα των λυχναριών που ήταν αναμμένα και έκαιγαν, με επιπλέον λάδι για να τροφοδοτήσει τη φλόγα, ως περιγραφή της προθυμίας να ζούμε με τον τρόπο Του, να δεχόμαστε τις αλήθειες Του και να διαδίδουμε το φως Του.

Ξέρετε την ιστορία. Οι δέκα παρθένες αντιπροσωπεύουν τα μέλη της Εκκλησίας και ο νυμφίος αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό.

Οι δέκα παρθένες πήραν τα λυχνάρια τους και «βγήκαν σε συνάντηση του νυμφίου»²⁸. Οι πέντε ήταν φρόνιμες, προετοιμασμένες με λάδι στα λυχνάρια τους και αρκετό να τους περισσεύει και οι άλλες πέντε ήταν μωρές με λάμπες σκοτεινές, χωρίς λάδι σε απόθεμα. Όταν ήλθε η κλήση: «Να! ο νυμφίος έρχεται· βγείτε έξω σε συνάντησή του»²⁹, οι πέντε που ήταν «σοφές και [είχαν] δεχτεί την αλήθεια, και [είχαν] δεχθεί το Άγιο Πνεύμα για οδηγό τους»³⁰ ήταν έτοιμες για «[τον] βασιλιά τους και [τον] νομοθέτη τους»³¹ ότι «η δόξα Του θα είναι επάνω τους»³². Οι άλλες πέντε προσπαθούσαν μανιωδώς να βρουν λάδι. Όμως ήταν πολύ αργά. Η πομπή προχώρησε χωρίς αυτές. Όταν χτύπησαν και ικέτευσαν για είσοδο, ο Κύριος απάντησε: «Δεν σας γνωρίζω»³³.

Πώς θα αισθανόμασταν, αν μας έλεγε: «Δεν σας γνωρίζω!»

Εμείς, όπως οι δέκα παρθένες, έχουμε λυχνάρια. Όμως έχουμε λάδι; Φοβάμαι ότι υπάρχουν κάποιοι που μόλις τα βγάζουν πέρα με μικρή ποσότητα λαδιού, πολύ απασχολημένοι με τις εγκόσμιες πιέσεις για να προετοιμαστούν καταλλήλως. Το λάδι προέρχεται από την πίστη και την ενέργεια επί της προφητείας και των λόγων των ζώντων προφητών, συγκεκριμένα του Προέδρου Νέλσον, των Συμβούλων του και των Δώδεκα Αποστόλων. Το λάδι γεμίζει την ψυχή μας, όταν ακούμε και αισθανόμαστε το Άγιο Πνεύμα και ενεργούμε επ’ αυτής της θείας καθοδήγησης. Το λάδι χύνεται στην καρδιά μας, όταν οι επιλογές μας δείχνουν ότι αγαπούμε τον Κύριο και αγαπούμε ό,τι Εκείνος αγαπά. Το λάδι προέρχεται από τη μετάνοια και την αναζήτηση της θεραπείας από την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού.

Αν κάποιοι από εσάς ψάχνετε να εκτελέσετε αυτό που ορισμένοι αποκαλούν «κατάλογο με αυτά που πρέπει να κάνετε», αυτό είναι: γεμίστε τον κάδο σας με λάδι με τη μορφή του ζωντανού νερού του Ιησού³⁴, το οποίο αντιπροσωπεύει τη ζωή και τις διδασκαλίες Του. Αντιθέτως, ο έλεγχος ενός μακρινού μέρους ή ενός θεαματικού γεγονότος δεν θα αφήσει ποτέ την ψυχή σας να αισθάνεται ολοκληρωμένη ή ικανοποιημένη. Αν ζείτε τη διδαχή που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός, αυτό θα το κάνει. Ανέφερα παραδείγματα νωρίτερα: ασπαζόμαστε την προφητεία και τις προφητικές διδασκαλίες, ενεργούμε επί των προτροπών του Αγίου Πνεύματος, γινόμαστε αληθινοί μαθητές και επιζητούμε τη θεραπευτική δύναμη της Εξιλέωσης του Κυρίου μας. Αυτός ο κατάλογος με αυτά που πρέπει να κάνετε θα σας πάει κάπου που θέλετε να πάτε – πίσω στον Πατέρα σας στους Ουρανούς.

Εκείνη η Κυριακή των Βαΐων στο Τακοράντι ήταν μία πολύ ξεχωριστή εμπειρία για εμένα, επειδή την μοιράστηκα με ένα πιστό εκκλησίασμα αδελφών. Έτσι έγινε σε ηπείρους και νήσους σε όλον τον κόσμο. Η καρδιά και η ψυχή μου, όπως η δική σας, λαχταρούν να φωνάξουν: «Ωσαννά στον Ύψιστο Θεό»³⁵.

Αν και δεν στεκόμαστε στις πύλες της Ιερουσαλήμ σήμερα με φοίνικες στα χέρια μας, θα έλθει ο καιρός που, όπως προφητεύθηκε στην Αποκάλυψη, «ένα μεγάλο πλήθος, το οποίο κανένας δεν μπορούσε να απαριθμήσει, από κάθε έθνος και φυλές και λαούς και γλώσσες, οι οποίοι στέκονταν μπροστά στον θρόνο και μπροστά στο Aρνίο, ντυμένοι με λευκές στολές και έχοντας στα χέρια τους φοίνικες»³⁶.

Σας αφήνω την ευλογία μου ως Απόστολος του Ιησού Χριστού ότι θα προσπαθήσετε επιμελώς να ζείτε εναρέτως και να είστε ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι, με φοίνικες στα χέρια τους, θα προαναγγείλουν τον Υιό του Θεού, τον μέγα Λυτρωτή όλων μας. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.

Σημειώσεις

1. Και τα τέσσερα Ευαγγέλια –Κατά Ματθαίον 21-28, Κατά Μάρκον 11-16, Κατά Λουκάν 19-24 και Κατά Ιωάννην 12-21– περιγράφουν τις τελευταίες ημέρες της διακονίας του Ιησού Χριστού στη θνητότητα, η οποία είχε θεϊκά σχεδιασθεί να κάνει τις ευλογίες της σωτηρίας και της υπερύψωσης διαθέσιμες σε όλα τα τέκνα του Θεού. Μερικές φορές οι συγγραφείς διαφέρουν σε αυτά που περιλαμβάνουν, αλλά όχι στις διδασκαλίες και τις πράξεις του Σωτήρος.

2. Βλ. Κατά Ματθαίον 21:10-11.

3. Κατά Ιωάννην 12:13.

4. Σύμφωνα με τα αρχεία μελών και τα στατιστικά αρχεία, υπάρχουν 102.592 μέλη στην Γκάνα.

5. Κατά Ιωάννην 15:12.

6. Κάθε φορά που μιλούσα με μέλη, μου έλεγαν: «Πρεσβύτερε Ράσμπαντ, αγαπημένε μας Απόστολε, σας αγαπούμε». Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο πλήρεις Πνεύματος και αγάπης του Θεού, που μοιράζονται αυτήν την αγάπη εύκολα.

7. Κατά Ματθαίον 21:9.

8. Βλ. Ράσσελ Μ. Νέλσον, “The Peace and Hope of Easter” (βίντεο), Απρ 2021, ChurchofJesusChrist.org/media. Ησαΐας 49:16.

9. Διδαχή και Διαθήκες 122:8. Τον Δεκέμβριο του 1838 ο Προφήτης Τζόζεφ και μερικοί άλλοι ηγέτες της Εκκλησίας είχαν αδίκως φυλακισθεί στη φυλακή Λίμπερτυ. Οι συνθήκες ήταν φρικτές. Μετά από μήνες σε άθλιες συνθήκες, έγραψε στα μέλη τον Μάρτιο του 1839, συμπεριλαμβάνοντας προσευχές στις οποίες είχε αιτηθεί από τον Κύριο να δείξει συμπόνια για την κατάστασή του και τους «αγίους που υπέφεραν». Ανέφερε επίσης την απάντηση του Κυρίου σε εκείνες τις προσευχές, όπως καταγράφονται στα Διδαχή και Διαθήκες 121-23.

10. Διδαχή και Διαθήκες 122:9. Η ενθάρρυνση του Κυρίου προς τον Τζόζεφ Σμιθ στη φυλακή Λίμπερτυ τού έφερε παρηγοριά και πνευματική κατανόηση ότι η αντιξοότητα και οι δοκιμασίες μπορούν να μας ενδυναμώσουν, να μας διδάξουν υπομονή και να ενισχύσουν την αυτοκυριαρχία. Ο Κύριος τον κάλεσε να «κρατη[θεί] στον δρόμο [του]», ο οποίος ήταν ο δρόμος του Κυρίου, υπομένοντας άδικη συμπεριφορά όπως «ο Υιός του [Θεού, ο οποίος] τα υπέστη όλα αυτά. Είσαι εσύ ανώτερος από αυτόν;» (Διδαχή και Διαθήκες 122:8).

11. Διδαχή και Διαθήκες 122:9. Η υπόσχεση ότι ο Θεός «θα παραμείνει μαζί σου» είναι μία σίγουρη υπόσχεση για εκείνους που κρατιούνται γερά από την πίστη και την εμπιστοσύνη τους στον Κύριο.

12. Βλ. Ζαχαρίας 9:9.

13. Κατά Ματθαίον 20:18-19. Ο Τζέιμς Ε. Τάλματζ γράφει στο Ιησούς ο Χριστός: «Είναι… εκπληκτικό γεγονός ότι οι Δώδεκα απέτυχαν να κατανοήσουν το νόημά Του… Για αυτούς υπήρχε κάποια φοβερή ανακολουθία, κάποια τρομερή ασυνέπεια ή ανεξήγητη αντίφαση στα λόγια του αγαπημένου τους Διδασκάλου. Ήξεραν ότι ήταν ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού. Και πώς θα μπορούσε αυτός ο Ένας να υποτάσσεται και να θανατώνεται;» ([1916], 502-3).

14. Ο Τζόζεφ Σμιθ έκανε αυτήν τη δήλωση στη Γυναικεία Εταιρεία Αρωγής της Ναβού, στις 28 Απριλίου 1842, όπως παρατέθηκε στο “History of Joseph Smith”, Deseret News, 19 Σεπ 1855, 218. Αναφερόμενος στο δωδέκατο κεφάλαιο της Προς Κορινθίους Α΄, διευκρίνισε το τρίτο εδάφιο: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος, αλλά μόνο μέσω του Αγίου Πνεύματος», αναθεωρώντας το για να πει: «Κανένας δεν μπορεί να ξέρει ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος παρά μόνο μέσω του Αγίου Πνεύματος». (Βλ. Τα πρώτα πενήντα χρόνια της Ανακουφιστικής Εταιρείας: Έγγραφα-Κλειδιά στην Ιστορία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών [2016], 2.2, churchhistorianspress.org.)

15. Ο Ιησούς μοίρασε τον Μυστικό Δείπνο στους μαθητές Του (βλ. Κατά Μάρκον 14:12-18). Οι Δώδεκα περιελάμβαναν τον Πέτρο, τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο, τον Ιωάννη, τον Ματθαίο, τον Φίλιππο, τον Θωμά, τον Βαρθολομαίο, τον Ιάκωβο (γιο του Αλφαίου), τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, τον Ιούδα (αδελφό του Ιακώβου) και τον Σίμωνα (βλ. Κατά Λουκάν 6:13-16).

16. Ο Ιησούς καθιέρωσε τη μετάληψη με τους μαθητές Του στον Μυστικό Δείπνο (βλ. Κατά Ματθαίον 26:26-29, Κατά Μάρκον 14:22-25, Κατά Λουκάν 22:19-20).

17. Η συγκεκριμένη ημέρα/νύκτα κατά την οποία ο Ιησούς καθιέρωσε τη μετάληψη στο «άνω δώμα» αμφισβητείται στην πραγματικότητα εξαιτίας των φαινομενικών διαφωνιών μεταξύ του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς προτείνουν ότι ο Μυστικός Δείπνος έλαβε χώρα την «πρώτη ημέρα τής γιορτής των αζύμων» ή το γεύμα τού Πάσχα (βλ. Κατά Ματθαίον 26:17, Κατά Μάρκον 14:12, Κατά Λουκάν 22:1, 7). Ο Ιωάννης, ωστόσο, προτείνει ότι ο Ιησούς συνελήφθη πριν από το γεύμα του εβραϊκού Πάσχα (βλ. Κατά Ιωάννην 18:28), πράγμα που σημαίνει ότι ο Μυστικός Δείπνος θα είχε λάβει χώρα μία ημέρα νωρίτερα από το γεύμα του εβραϊκού Πάσχα. Το υλικό του προγράμματος μαθημάτων της Εκκλησίας και οι ακαδημαϊκές γνώσεις των Αγίων των Τελευταίων Ημερών φαίνεται ότι συμφωνούν στο ότι ο Ιησούς είχε τον Μυστικό Δείπνο με τους μαθητές Του στο άνω δώμα το βράδυ πριν σταυρωθεί. Οι χριστιανοί που εορτάζουν τη Μεγάλη Εβδομάδα αναγνωρίζουν την Πέμπτη ως την ημέρα του Μυστικού Δείπνου, την Παρασκευή ως την ημέρα της Σταύρωσης και την Κυριακή ως την ημέρα της Ανάστασης – σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

18. Κατά Ιωάννην 14:18.

19. Κατά Ιωάννην 14:27.

20. Διδαχή και Διαθήκες 20:77.

21. Μορόνι 10:5.

22. Το Bible Dictionary εξηγεί: ωσαννά σημαίνει «σώσε τώρα». Η λέξη προέρχεται από το Ψαλμοί 118:25. «Η ψαλμωδία αυτού του ψαλμού συνδέθηκε στην εορτή της Σκηνοπηγίας με τον κυματισμό των κλάδων φοινίκων. Εξ ου και η χρήση της λέξης από τα πλήθη στη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου μας στην Ιερουσαλήμ» (Bible Dictionary, “Hosanna”). (Βλ. Κατά Ματθαίον 21:9, 15, Κατά Μάρκον 11:9-10, Κατά Ιωάννην 12:13.)

23. Κατά Μάρκον 15:14, Κατά Λουκάν 23:21.

24. Το επίκεντρο του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα μας περί σωτηρίας ήταν μία απέραντη Εξιλέωση που θα διασφάλιζε την αθανασία για όλα τα τέκνα Του και υπερύψωση για εκείνους που ήταν άξιοι να λάβουν αυτήν την ευλογία. Όταν ο Πατέρας είπε: «Ποιον να στείλω;» Ο Ιησούς Χριστός έκανε ένα βήμα εμπρός: «Nα ’μαι, εγώ, απόστειλέ με» (Αβραάμ 3:27). Ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον έχει διδάξει: «Η αποστολή [του Ιησού Χριστού] ήταν η Εξιλέωση. Αυτή η αποστολή ήταν μοναδικά δική Του. Γεννηθείς από θνητή μητέρα και αθάνατο πατέρα, ήταν ο μόνος που θα μπορούσε εθελουσίως να θυσιάσει τη ζωή Του και να την πάρει ξανά (βλ. Κατά Ιωάννην 10:14-18). Οι ένδοξες συνέπειες τής εξιλεώσεώς Του ήσαν τεράστιες και αιώνιες. Αφήρεσε το κεντρί του θανάτου και κατέστησε παροδική τη θλίψη του τάφου (βλ. Προς Κορινθίους Α΄ 15:54-55). Η ευθύνη Του για την Εξιλέωση ήταν γνωστή ακόμη και πριν από τη Δημιουργία και την Πτώση. Όχι μόνο έπρεπε να παράσχει την ανάσταση και την αθανασία όλης τής ανθρωπότητος, αλλά έπρεπε επίσης να μας καταστήσει ικανούς να συγχωρηθούμε για τις αμαρτίες μας—επάνω σε όρους που Εκείνος καθιέρωσε. Έτσι η Εξιλέωσή Του άνοιξε τον δρόμο με τον οποίο θα μπορούσαμε να είμαστε ενωμένοι με Εκείνον και με την οικογένειά μας αιωνίως» («Η αποστολή και η διακονία του Ιησού Χριστού», Λιαχόνα, Απρ 2013, 20).

25. Η Ανάσταση συνίσταται από την επανένωση του σώματος και του πνεύματος σε αθάνατη κατάσταση, με το σώμα και το πνεύμα να είναι αδιαχώριστα και να μην υπόκεινται πλέον σε ασθένειες της θνητότητος ή θάνατο (βλ. Άλμα 11:45, 40:23).

26. Άλμα 5:26, Βλ., επίσης, Άλμα 5:14.

27. Η παραβολή των δέκα παρθένων βρίσκεται στο Κατά Ματθαίον 25:1-12, Διδαχή και Διαθήκες 45:56-59. Τα γύρω κεφάλαια στο Κατά Ματθαίον 25 προτείνουν ότι ο Ιησούς δίδαξε αυτήν την παραβολή κατά τη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας Του, αφού εισήλθε στην Ιερουσαλήμ στο Κατά Ματθαίον 21 και λίγο πριν από τον Μυστικό Δείπνο και τη σύλληψή Του στο Κατά Ματθαίον 26. Εκτός από την παραβολή των δέκα παρθένων που δόθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, ο Ιησούς έδωσε την παραβολή της συκιάς (βλ. Κατά Ματθαίον 21:17-21, 24:32-33), την παραβολή των δύο γυιων (βλ. Κατά Ματθαίον 21:28-32) και την παραβολή του κακού γεωργού (βλ. Κατά Ματθαίον 21:33-46).

28. Κατά Ματθαίον 25:1.

29. Κατά Ματθαίον 25:6.

30. Διδαχή και Διαθήκες 45:57.

31. Διδαχή και Διαθήκες 45:59.

32. Διδαχή και Διαθήκες 45:59.

33. Κατά Ματθαίον 25:12. Στην Επί του Όρους Ομιλία, ο Κύριος αναφέρεται σε εκείνους που υποθέτουν ότι έχουν κάνει «πολλά θαύματα» λέγοντας, όπως προτείνεται στην αφήγηση για τις πέντε μωρές παρθένες «ποτέ δεν σας γνώρισα» (βλ. Κατά Ματθαίον 7:22-23).

34. Ακριβώς όπως το νερό είναι ζωτικής σημασίας για τη θνητή ζωή, ο Ιησούς Χριστός και οι διδασκαλίες Του (ζωντανό νερό) είναι ζωτικής σημασίας για την αιώνια ζωή (βλ. Guide to the Scriptures, “Living Water”, scriptures.ChurchofJesusChrist.org, βλ., επίσης, Ησαΐας 12:3. Ιερεμίας 2:13. Κατά Ιωάννην 4:6-15. 7:37. Νεφί Α΄ 11:25. Διδαχή και Διαθήκες 10:66. 63:23).

35. Νεφί Γ΄ 4:32.

36. Αποκάλυψη 7:9.