Luister naar de stem van een profeet

Geef nooit op

President Thomas S. Monson

Eerste raadgever in het Eerste Presidium

Net als enkelen van jullie weet ik hoe het voelt om als tiener teleurgesteld en vernederd te worden. Ik speelde softbal tijdens het basisonderwijs en het voortgezet onderwijs. Er werden twee aanvoerders gekozen, en zij mochten om de beurt een speler voor hun team kiezen. Uiteraard werden de beste spelers eerst gekozen, dan de tweede en de derde. Zelfs om als vierde of vijfde gekozen te worden was nog niet zo slecht. Maar om als laatste gekozen te worden en dan ver weg in het achterveld gezet te worden, was gewoon afschuwelijk. Ik kan het weten. Ik heb het meegemaakt.

Wat hoopte ik dat de bal nooit mijn kant op zou worden geslagen, want ik zou hem zeker laten vallen. Dan zou het andere team scoren en zou ik door mijn teamgenoten worden uitgelachen.

Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren toen dat alles in mijn leven veranderde. De wedstrijd begon zoals ik eerder heb beschreven: ik werd als laatste gekozen. Ik was teleurgesteld dat ik ver weg in het achterveld werd gezet en moest toekijken hoe het andere team de honken bezette. Twee slagmannen werden uitgegooid. Plotseling raakte de volgende slagman de bal keihard. Ik hoorde hem zelfs zeggen: ‘Dat wordt een homerun.’ Het was vernederend om zoiets te horen, aangezien de bal mijn kant op kwam. Was hij buiten mijn bereik? Ik rende naar de plek waar ik dacht dat hij zou neerkomen, sprak tijdens het rennen een stil gebed uit en strekte mijn handen uit. Tot mijn eigen verbazing ving ik de bal! Mijn team won de wedstrijd.

Door die ene ervaring werd mijn zelfvertrouwen gesterkt, mijn verlangen om te oefenen aangewakkerd en ontwikkelde ik mij van de laatst gekozen speler tot iemand die een bijdrage aan het team kon leveren.

Ook wij kunnen zo’n scheut zelfvertrouwen krijgen. Wij kunnen trots zijn op onze prestatie. Een formule van drie woorden kan ons helpen: Geef nooit op.

Naar een toespraak gehouden tijdens de algemene oktoberconferentie van 2005.

Om over na te denken

1. Waarom speelde president Monson beter nadat hij de bal had gevangen? Had hij plotseling meer talent? Had hij datzelfde gevoel gehad als hij die bal niet had gevangen?

2. Maar als je niet die bal vangt als je als laatste gekozen bent, of als je in een wedstrijd als laatste eindigt? Hoe kun je dan weten dat je een geweldige, waardevolle persoon bent?

3. Welke dingen zijn echt belangrijk in het leven die je nooit mag opgeven?

4. Wat voor invloed heeft dit verhaal op jou als jij een keer aan de beurt bent om een team samen te stellen?