Een straatroof, een boek en een getuigenis
Ik woon in Chili en ben al sinds mijn achtste jaar lid van de kerk. Ik wist wel dat ik lid van de ware kerk was, en ik dacht dat ik een getuigenis van het Boek van Mormon had, maar het was een geleend getuigenis. Hoewel ik het wel wilde, had ik het Boek van Mormon nooit helemaal gelezen. Ik was nooit verder dan 1 Nephi gekomen.
Op 4 juli 2002 waren mijn vriendin en ik naar onze instituutsklas over het Boek van Mormon geweest. We hadden wat nagepraat en zagen toen dat het al laat was. Rond kwart over tien begonnen we naar huis te lopen. Toen we op de plek kwamen waar we allebei een andere kant op moesten, bleven we nog even staan praten.
Er kwamen twee mannen voorbij die ons vroegen hoe laat het was, maar wij waren zo diep in gesprek dat we ze nauwelijks hoorden. Plotseling kwamen ze terug. Een van hen sloeg zijn armen om mij heen en zette een mes op mijn keel. Toen liet hij me los en bedreigde mijn vriendin. De andere man vroeg om ons geld, en toen we zeiden dat we geen geld bij ons hadden, werden ze woedend. Zij zeiden dat ze onze jassen en onze rugzakken wilden hebben.
Ik had heel lang voor die jas gespaard en had een maand daarvoor eindelijk genoeg geld gehad. En mijn rugzak had ik van mijn oudere broer gekregen. Mijn vriendin had in haar rugzak huiswerk dat ze moest inleveren. Ik was heel bang — ik stond aan de grond genageld. Het was de eerste keer dat ik werd beroofd.
Zonder te aarzelen gaven we ze wat ze wilden hebben. Maar plotseling zei ik: ‘Wacht! Laat me alsjeblieft mijn Boek van Mormon eruit halen. Dat is een boek waar ik veel waarde aan hecht.’ De dief keek me vreemd aan, maar liet me het boek eruit halen. Toen renden ze weg.
Ik hield het boek stevig vast en alle andere spullen konden me niks schelen. Ik voelde me vredig omdat ik het boek uit de handen van die twee misdadigers had kunnen redden.
Die avond besloot ik meer waardering voor dat waardevolle boek te tonen, en voor alle offers die de mensen hadden gebracht om het te schrijven en te vertalen. Toen ik het begon te lezen, kreeg ik een onbeschrijfelijk vredig en gelukkig gevoel. Plotseling was het boek me zoveel meer waard. Ik heb het toen in twee maanden uitgelezen, en uiteindelijk kreeg ik mijn eigen getuigenis van het boek.
Ik weet nog steeds niet waar ik de moed vandaag had gehaald om mijn boek terug te vragen, maar ik zal er nooit spijt van hebben. Ik heb geen kwade gevoelens ten opzichte van die mannen omdat ik door die ervaring het getuigenis heb gekregen waar ik zo naar verlangd had.
Dat getuigenis heeft me er mede toe aangezet om op zending te gaan. Ik ben nu weer thuis van mijn zending in Argentinië, waar ik mensen over het Boek van Mormon kon vertellen en met hen over dit geweldige werk kon praten.