Glimlachen
‘Houdt moed en vreest niet, want Ik, de Heer, ben met u en zal u bijstaan’ (LV 68:6).
‘Wat hebben jullie vandaag in het jeugdwerk geleerd, Sasja?’ vroeg moeder toen ze van de kerk naar huis reden.
‘Zuster Duffy heeft ons over bijzondere gaven verteld die talenten worden genoemd’, zei Sasja. ‘Ze zei dat onze hemelse Vader ons talenten heeft gegeven om anderen te helpen. Ze zei dat we mensen gelukkig kunnen maken als we onze talenten gebruiken.’
‘Dat klopt’, zei moeder. ‘Jezus heeft gezegd dat we onze talenten moeten gebruiken om anderen te helpen.’
Sasja zei even niets en keek door het raam naar buiten. ‘Maar mama, hoe zit dat met Lauren?’ vroeg ze.
‘Wat bedoel je’, vroeg moeder.
‘Nou, ze kan niet praten en zit in een rolstoel. Wat voor talenten heeft zij om anderen te helpen?’
‘Wat zie je als eerste als je naar Lauren kijkt?’ vroeg moeder.
Sasja dacht even na en zei toen: ‘Haar glimlach. Lauren glimlacht altijd.’
‘Dat klopt’, zei moeder. ‘Wat nog meer?’
‘Ze lacht altijd. Vooral als we zingen of als ze de piano hoort. Ze is altijd zo blij. En ze geeft graag blaaskusjes.’
‘Wat voor gevoel heb je als je bij Lauren bent?’ vroeg moeder.
‘Blij. Ik voel me altijd blij als ik bij Lauren ben’, zei Sasja.
‘Ik ook’, zei moeder. ‘Dat is een van Laurens talenten. Ze straalt liefde en blijheid uit naar iedereen om haar heen. Dat is een van de allerbeste talenten.’ ●
Illustraties Natalie Malan