Van vriend tot vriend
Kracht om de Heer te volgen
Uit een interview met ouderling Claudio D. Zivic van de Zeventig, momenteel werkzaam in het presidium van het gebied Zuid-Amerika-Zuid; door Sarah Cutler.
‘Ik, de Heer, (…) schep er behagen in hen te eren die Mij in gerechtigheid en waarheid dienen tot het einde’ (LV 76:5).
Hardlopen was een van mijn lievelingssporten toen ik jong was. Ik deed atletiek en mijn specialiteit was de 800 meter sprint. Dat betekende dat ik twee rondjes rende.
Ik droomde dat ik naar de Olympische Spelen zou gaan. Mijn trainer had aan de Olympische Spelen deelgenomen. Hij vond dat ik genoeg talent had om naar de Olympische Spelen te gaan. Maar dan moest ik wel hard trainen.
Ik trainde veel en deed aan veel wedstrijden mee. Toen ik vijftien was, was ik de een na snelste in het hele land Argentinië. Ik hoopte dat als ik goed bleef trainen, ik naar de Olympische Spelen zou kunnen gaan.
Maar er was een probleem. De wedstrijden waren vaak op zondag. Ik kwam er al snel achter dat ik daar niet aan kon meedoen. Dus stopte ik met hardlopen.
Dat was een moeilijke keuze. Ik moest mijn droom opgeven om naar de Olympische Spelen te gaan. Mijn trainer begreep niet waarom ik ermee ophield. Maar ik wist dat ik een goede beslissing had genomen. Hoewel sport goed is, is gehoorzaamheid aan de Heer en zijn kerk beter.
Toen ik later in militaire dienst was, werd ik naar een plek bij het Andesgebergte gestuurd. Toen ik die opdracht kreeg, had ik het gevoel dat de Heer iets bijzonders van me verwachtte. Ik bad veel en vroeg: ‘Wat is mijn doel hier?’
Toen ik daar drie maanden was, zei onze officier: ‘Ik wil dat je een vereniging voor de soldaten organiseert.’ Hij wilde dat we een plek hadden waar we konden lezen, naar muziek konden luisteren, spelletjes konden doen, brieven konden schrijven en konden uitrusten. De Heilige Geest liet me weten dat de Heer dit van mij verwachtte. Ik werd gevraagd om voorzitter van die vereniging te worden. Het was veel werk om alles klaar te maken. We schilderden en meubileerden een gebouw waarin we bij elkaar konden komen.
Ik werd gevraagd om tijdens de openingsceremonie de officieren en soldaten toe te spreken. Ik had de kans om veel soldaten die de normen van het evangelie niet naleefden mijn getuigenis van het evangelie te geven en iets over de kerk te vertellen. Ze kenden me allemaal als de ‘mormoonse jongen’ die zijn normen naleefde. Ik leefde anders dan zij, maar ze hadden respect voor me. De officieren hadden ook respect voor me. Een van hen zei een keer: ‘Ik bewonder je dat je je normen zo goed naleeft.’
Wees nooit bang om mensen te vertellen wat je gelooft en wat je normen zijn. Je hoeft niet te verbergen wie je bent. Ik weet dat de Heer je zal zegenen als je voldoende moed hebt om Hem te volgen. ●
Linksboven: foto Craig Dimond; andere foto’s ter beschikking gesteld door ouderling Zivic.
Op negenjarige leeftijd.
Rechts: Ouderling Zivic en zijn gezin in 2007.
Onder: Op vijftienjarige leeftijd rent hij over de finishlijn van de achthonderd meter in Buenos Aires (Argentinië).