Wat één persoon kan doen
Deze jongeman uit Suriname doet geen grootse dingen. Maar de simpele dingen die hij doet, zijn wel van grote betekenis.
Yves Verwey is bescheiden, zelfs een tikkeltje verlegen. Maar dat weerhoudt hem er niet van dingen te zien en aan te pakken die gedaan moeten worden.
Makers van muziek
Zo bemerkte de achttienjarige Yves, die lid is van de gemeente Tamenga in het district Paramaribo (Suriname), bij het spelen op het keyboard tijdens vergaderingen en activiteiten in de kerk dat veel mensen belangstelling hadden om ook te leren spelen. Hij is dan ook begonnen gratis lessen te geven aan kinderen, tieners en volwassenen.
De lessen worden in diverse gemeenten gegeven en staan open voor iedereen die wil komen. De avonden waarop Yves lesgeeft, zijn er doorgaans wel vijf of meer leerlingen aanwezig, zowel heiligen der laatste dagen als niet-leden die over de lessen hebben gehoord. Hij geeft ook fluitles als iemand daarvoor belangstelling heeft. Hij leidt het gemeentekoor en is dirigent geweest bij een speciaal optreden van het districtkoor. Hij zegt dat zijn muzikale betrokkenheid een manier is om zijn dankbaarheid te tonen voor het zendingsechtpaar dat hem noten heeft leren lezen en musiceren.
Lezers van de Schriften
Yves heeft ook een manier gevonden om vrienden te helpen die met elkaar wilden uitwisselen wat ze zoal uit de Schriften leerden. Zij gingen naar de kerk en naar seminarie of instituut, gaven desgevraagd toespraken en deden actief mee in de les. Maar toch wilden ze er als jongeren ook met elkaar over spreken. Ze begonnen elke week ongeveer een half uur gezamenlijk in het Boek van Mormon te lezen. Ze nodigden gaandeweg ook anderen uit om mee te doen, met name enkele jongeren die minderactief waren. Nu zijn ze al ettelijke maanden samen aan het lezen, soms bij de één, dan weer bij een ander thuis.
‘Het begon met mijn vrienden Larry Roseval, uit de gemeente Wanica, en Saffira Zeegelaar bij mij uit de gemeente. Maar nu zijn we met zijn achten’, zegt Yves. ‘We lezen een hoofdstuk, praten erover, geven ons getuigenis erover en vertellen iets wat we in de afgelopen week hebben geleerd.’
Deze lezers van de Schriften hebben elkaar ook op andere manieren aangemoedigd. Zo namen ze zichzelf voor om de vastenzondag zinvoller te maken door met een doel te vasten. ‘De vorige vastenzondag hadden we bepaalde mensen in onze geachten die minderactief zijn, en hebben we gevast en gebeden dat ze weer actief zouden worden in de kerk’, legt Yves uit.
Vrienden van de zendelingen
Voltijdzendelingen hebben de hulp van leden nodig, en ook op dat gebied draagt Yves zijn steentje bij. Hij gaat zo vaak hij kan met de zendelingen mee als ze iemand lesgeven. ‘Ik vind het heerlijk om met de zendelingen mee te gaan’, zegt hij. ‘Het geeft me een blij en positief gevoel.’
De zendelingen lijken zich net zo te voelen als ze met hem op stap gaan. Yves zorgt altijd voor een opgewekte sfeer, en ze weten dat hij gewillig is zijn getuigenis van de waarheid te geven aan anderen. Yves is bijna negentien, en kijkt ernaar uit om zelf een voltijdzending te vervullen.
‘Vanaf mijn tijd in het jeugdwerk’, zegt Yves, ‘heb ik 1 Nephi 3:7 steeds weer aangehaald, en het liedje over hetzelfde onderwerp gezongen: “Ik zal heengaan en doen wat de Heer mij heeft geboden”, zodat er geen twijfel is of ik wel of niet op zending ga.’1
Tellers van zegeningen
Yves kwam voor het eerst in aanraking met de kerk toen zijn moeder lid werd. Hij was toen zeven jaar oud en werd een jaar later gedoopt en bevestigd. Hij is altijd actief gebleven, ook in moeilijke tijden zoals de scheiding van zijn ouders en de verkoop van het huis waarin zijn familie woonde om hun schulden af te lossen. Hij heeft het gehoon van mensen ondergaan toen hij zondags in zijn pak en met een stropdas om naar de kerk liep. ‘Ik weet waarom ik zo gekleed ben om naar de kerk te gaan, dus trek ik me er niet veel van aan’, zegt hij. Hij heeft nooit meegedaan als anderen hem probeerden over te halen om te roken of te drinken. ‘Ik heb nooit moeite gehad om nee te zeggen. Het woord van wijsheid navolgen geeft me lichamelijke en geestelijke kracht. Hebben ze mij iets beters te bieden dan dat?’
Met dat alles probeert Yves altijd zijn zegeningen te tellen. Hij moedigt anderen aan om hun zegeningen ook te tellen.
‘Als je leert over het evangelie en hoe je de geboden dient te gehoorzamen’, zegt hij, ‘begrijp je steeds beter dat onze hemelse Vader ons allemaal wil zegenen. Gelukkig zijn komt niet door cool te zijn, maar door normen te hebben en je daaraan te houden. Gelukkig zijn komt door God en anderen dankbaar te zijn voor alle goede dingen in het leven.’
Een dergelijke houding is gewoon nog iets wat in de ogen van Yves nodig is. En dus zorgt hij daarvoor, en moedigt hij anderen aan dat ook te doen.
Foto’s Richard M. Romney
ZUID-AMERIKA
Atlantische Oceaan
Venezuela
Guyana
SURINAME
PARAMARIBO
Frans-Guyana
Brazilië
Mountain High Maps © 1993 Digital Wisdom, Inc.
Net als de ster op de vlag van Suriname laat Yves zijn licht schijnen voor anderen. Hij geeft keyboardles aan belangstellende heiligen der laatste dagen en anderen in de gemeenschap. Hij komt ook regelmatig samen met vrienden om het Boek van Mormon te bestuderen.
Yves is enthousiast om zendingswerk te doen, en haalt met zijn moeder herinneringen op aan zijn doop en bereidt zich voor op zijn eigen voltijdzending. Hij vindt het fijn om met leden te praten tijdens bijeenkomsten en om het historische district in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, te bezoeken.