Conferentiecentrum bestaat tien jaar
Met de aprilconferentie heeft het Conferentiecentrum de eerste periode van tien jaar afgesloten en is de tweede periode van tien jaar ingeluid. In die eerste tien jaar hebben miljoenen mensen de unieke kwaliteiten van het even unieke gebouw kunnen ervaren tijdens de ruim honderd bijeenkomsten van de algemene conferentie plus de 4500 evenementen, inclusief de uitzendingen daarvan.
De eerste bijeenkomst van de algemene conferentie in het Conferentiecentrum werd op 1 april 2000 gehouden. President Gordon B. Hinckley (1910– 2008) heeft bij die gelegenheid gezegd: ‘Het (Conferentiecentrum] zal een geweldige aanwinst voor deze stad blijken te zijn. Er zullen hier niet alleen algemene conferenties worden gehouden, en enkele andere godsdienstoefeningen, maar het zal ook dienen als cultureel centrum voor de allerbeste artistieke presentaties. Wij hopen dat hier ook mensen zullen komen die niet van ons geloof zijn, dat ze de ambiance van deze prachtige plek zullen ervaren, en dankbaar zullen zijn dat hij bestaat.’ (‘Als getuigenis in de hele wereld,’ Liahona, juli 2000, p. 4.)
Zes maanden later, op 8 oktober, heeft president Hinckley het gebouw ingewijd.
Sindsdien heeft het Conferentiecentrum bijna zeven miljoen bezoekers getrokken naar 4577 evenementen. Circa 4,8 miljoen bezoekers zijn in het gebouw rondgeleid en het centrum heeft meer dan 5500 hoogwaardigheidsbekleders verwelkomd. Tot de gehouden evenementen in het auditorium en het aangrenzende theater van het Conferentiecentrum worden gerekend: de algemene conferenties, tien algemene jongevrouwenbijeenkomsten, tien algemene ZHV-bijeenkomsten, drie herdenkingsbijeenkomsten (inclusief de uitvaartdienst van president Hinckley) en 125 muzikale uitvoeringen (Music and the Spoken Word van het Tabernakelkoor niet inbegrepen, dat nu al 186 keer in het Conferentiecentrum heeft plaatsgevonden).
Die aantallen lijken de woorden van president Hinckley in vervulling te doen gaan.
Brent Roberts, directeur faciliteiten hoofdzetel, heeft veel mensen in het gebouw hun dankbaarheid horen uiten voor de gevoelens die ze in het gebouw hadden. ‘Ze kwamen met tranen in hun ogen en de Geest in hun hart binnen’, zegt hij. ‘Dat komt echter niet alleen door het gebouw — dat komt door de Heer, door zijn werk en zijn Geest.’
Het centrum is op paasmorgen tijdens de algemene aprilconferentie van 1996 door president Gordon B. Hinckley aangekondigd.
Een overzicht van de bouwkundige uitdagingen die met de bouw van het Conferentiecentrum gepaard gingen, bevestigt het unieke karakter van het gebouw. Het auditorium met 21.000 zitplaatsen moest aflopend tussen Main Street en West Temple Street in Salt Lake City worden aangelegd. Drie grote bouwbedrijven werkten samen aan het project. Er mochten geen steunpilaren in het auditorium worden toegepast, om voor iedereen onbelemmerd zicht te waarborgen. De bouwers moesten dan ook gebruikmaken van 88 meter lange stalen spanten die een belasting van 17 tot 37 kilogram per vierkante centimeter konden verdragen. Dat ontwerp zou ook rekening houden met de landschapsarchitecturele plannen voor het dak. Tijdens het hele bouwproces waren er op een willekeurige werkdag wel zo’n duizend bouwlieden op het terrein te vinden.
Tijdens de constructie heeft het gebouw in 1999 een uiterst ongewone tornado doorstaan die over Salt Lake City raasde. Hoewel de giek van een grote hijskraan was afgeknapt, kon het werk doorgang vinden.
Het gebouw is op tijd opgeleverd en de bezoekers van het centrum plukken de vruchten van de geavanceerde apparatuur en faciliteiten. Voor televisiedoeleinden biedt het Conferentiecentrum een digitaal HD-signaal met hoge resolutie. De eerste live HD-uitzendingen in Utah kwamen uit het Conferentiecentrum tijdens de viering van de negentigste verjaardag van president Hinckley in juni 2000.
Technici hebben de geluidsinstallatie in het auditorium zo ontworpen dat er sprake is van een uitstekende akoestiek, zowel bij toespraken als muziekuitvoeringen. Op basis van zorgvuldige berekeningen is rekening gehouden met de materialen aan de muren en het plafond, het aantal mensen in de zaal en de vloerbedekking en bekleding.
President Hinckley heeft gezegd dat het gebouw ook een zekere elegantie uitstraalt. Die elegantie valt af te lezen van de bezoekers die zich in de gangen begeven, waar een beeldhouwwerk van de Heiland en borstbeelden van kerkpresidenten te zien zijn; aan de bezoekers die in de daktuinen wandelen tussen de bomen, bloemen, struiken en watervallen; van de bezoekers die omhoog blikken door de negen lichtkoepels boven in het gebouw, die voor uitvoeringen afgesloten kunnen worden; en van de bezoekers die de vele voor kerkleden bekende, en vrijwel allemaal oorspronkelijke, schilderijen in het gebouw bewonderen.
Het enorme gebouw wordt gekenmerkt door indrukwekkende cijfers. Het bestrijkt een oppervlakte van 4 hectare. De elektrische bedrading in het centrum kan twee keer de aarde omspannen. Elke minuut stroomt meer dan 22.330 liter water via fonteinen en waterlopen rond.
Het centrum wordt echter niet het meest gekenmerkt door de kilometerslange bedrading, het draagvermogen van het dak of enig ander indrukwekkend cijfer.
‘Het is geen museumstuk, ook al is de architectuur prachtig’, heeft president Hinckley gezegd. ‘Het is een plek die gebruikt dient te worden ter ere van de Almachtige en voor het bereiken van zijn eeuwige doeleinden.’ (‘Dit geweldige jaar 2000’, Liahona, januari 2001, p. 80.)