Ik was niet zenuwachtig meer

Boris Antúnez (Chili)

We zouden als activiteit voor de jeugdconferentie brochures uitdelen om verwijzingen voor de zendelingen te vinden. Ik had in Voor de kracht van de jeugd zitten lezen. Toen de activiteit begon, had ik het teruggegooid op de tafel waar ik het gevonden had. Maar ik bedacht ineens dat ik het mee moest nemen. En dus pakte ik het op en stak het in mijn Schriften.

We waren allemaal zenuwachtig om met vreemden over het evangelie te praten, maar toen we met een vrouw praatten die op haar erf was ophing, was ze erg vriendelijk en nam ze een van onze brochures aan. In het gesprek vertelde ze ons enkele zorgen met betrekking tot haar kinderen. Vooral een van haar zoons had het te kwaad met drugs en andere problemen. We deden ons best om haar te troosten en gingen verder.

Enkele minuten later deed ik mijn Schriften open. Toen ik Voor de kracht van de jeugd zag, dacht ik aan de vrouw die over haar zoon had verteld, en had ik het gevoel dat ik terug moest gaan. Ik was niet zenuwachtig meer.

We vonden de vrouw nog buiten. Ik zei dat ik iets voor haar had. Ik legde de normen uit waar onze jongeren zich aan houden en gaf haar de brochure om met haar zoon te lezen. Ik kon zien dat ze er blij mee was. Ze riep haar zoon naar buiten en we maakten een afspraak met ze om de zendelingen te spreken.

Ik voelde me net een zendeling! Het was fantastisch om de kans te hebben deze jongeman iets te leren en misschien wel te helpen. Ik weet dat het de Heilige Geest was die me ingaf om die brochure mee te nemen.