Ang mga Panalangin sa Templo
Ni Presidente Thomas S. Monson
Kon motambong kita sa templo, dunay moabut nato nga matang sa pagkaespirituhanon ug usa ka pagbati sa kalinaw.
Minahal kong mga kaigsoonan, mapasalamaton kaayo ko nga makig-uban ninyo niining matahum nga kabuntagon sa Pasko sa Pagkabanhaw samtang maghunahuna kita sa Manluluwas sa kalibutan. Akong ipaabut ang akong gugma ug pagtimbaya sa matag usa kaninyo ug mag-ampo nga ang atong Langitnong Amahan modasig sa akong mga pulong.
Kini nga komperensya nagtimaan sa pito ka tuig sukad ako gipaluyohan isip Presidente sa Simbahan. Busy kining mga tuiga, puno sa dili lamang pipila ka mga hagit apan usab sa dili maihap nga mga panalangin. Apil sa labing makalingaw ug sagrado niini nga mga panalangin mao ang akong oportunidad sa pagpahinungod ug pagpahinungod pag-usab sa mga templo.
Ang labing bag-o, niining miaging Nobyembre akong pribelihiyo ang pagpahinungod sa maanindot nga bag-ong Phoenix Arizona Temple. Uban kanako sila si Presidente Dieter F. Uchtdorf, Elder Dallin H. Oaks, Elder Richard J. Maynes, Elder Lynn G. Robbins, ug Elder Kent F. Richards. Sa gabii sa wala pa ang pagpahinungod, usa ka talagsaong selebrasyon sa kultura ang gihimo diin sobra sa 4,000 ka kabatan-onan gikan sa temple district ang maanindot nga mipasundayag. Pagkasunod adlaw ang templo gipahinungod sa tulo ka sagrado ug makadasig nga mga sesyon.
Ang pagtukod sa mga templo usa ka klaro nga timailhan sa pagtubo sa Simbahan. Karon duna tay 144 ka mga templo nga gigamit sa tibuok kalibutan, ang lima giayo ug adunay 13 nga gitukod pa. Dugang pa, ang 13 ka mga templo nga gipahibalo kaniadto anaa sa lain-laing mga bahin sa pagpangandam sa dili pa sugdan ang pagtukod. Karong tuiga nagpaabut kita sa pagpahinungod pag-usab og 2 ka templo ug mopahinungod og 5 ka bag-ong mga templo nga nakaiskedyul nga mahuman.
Sa milabayng duha ka tuig, samtang atong gitutok ang atong mga paningkamot sa pagkompleto sa gipahibalo na nga mga templo, gipugngan usa nato ang mga plano sa dugang nga mga templo. Niining buntaga, hinoon, malipayon kaayo ko nga mopahibalo sa tulo ka bag-ong mga templo nga pagatukuron sa mosunod nga mga dapit: Abidjan, Ivory Coast; Port-au-Prince, Haiti; ug Bangkok, Thailand. Pagka-talagsaon sa mga panalangin nga giandam alang sa atong matinud-anong mga miyembro niini nga mga dapit ug, sa pagkatinuod, bisan asa sa tibuok kalibutan nga adunay mga templo.
Ang proseso sa pagdeterminar sa mga panginahanglan ug pagpangita og mga dapit alang sa dugang nga mga templo nagpadayon, kay nagtinguha kita nga daghang mga miyembro kutob sa mahimo dunay oportunidad sa pagsulod sa templo nga dili kaayo magsakripisyo sa oras ug kwarta. Sama kaniadto, pahibaloon namo kamo sa mga desisyon nga mahimo bahin niini.
Samtang maghunahuna ko sa mga templo, makahunahuna ko sa daghang mga panalangin nga atong madawat diha niini. Sa atong pagsulod sa mga pultahan sa templo, atong gibiyaan ang mga problema ug kalibug sa kalibutan. Sulod niining sagrado nga balay, makita nato ang katahum ug kahusay. Adunay kapahulayan sa atong mga kalag ug kahupayan gikan sa mga problema sa atong kinabuhi.
Kon motambong kita sa templo, dunay moabut nato nga matang sa pagkaespirituhanon ug pagbati sa kalinaw nga molabaw pa sa bisan unsang pagbati nga moabut sa kasingkasing sa tawo. Masabtan nato ang tinuod nga kahulugan sa mga pulong sa Manluluwas sa dihang Siya miingon: “Kaninyo ibilin ko ang kalinaw, kaninyo ihatag ko ang akong kalinaw: … Kinahanglan dili magkaguol ang inyong kasingkasing, ni magtalaw.”1
Ang maong kalinaw makasulod sa bisan unsang kasingkasing—mga kasingkasing nga nabalaka, mga kasingkasing nga naguol, mga kasingkasing nga naglibug, mga kasingkasing nga nangayo og panabang.
Nakahibalo ko karong bag-o sa usa ka batan-ong lalaki nga mitambong sa templo nga ang kasingkasing nangayo og panabang. Daghang mga bulan sa sayo pa iyang nadawat ang iyang tawag nga moserbisyo sa usa ka misyon sa South America. Bisan pa niana, ang iyang visa dugay kaayong miabut nga gibalhin na lang siya sa usa ka misyon sa Estados Unidos. Bisan og nasagmuyo nga dili siya makaserbisyo sa dapit sa iyang orihinal nga tawag, mitrabaho gihapon siya pag-ayo sa iyang bag-ong assignment, determinado nga moserbisyo sa labing maayo niyang mahimo. Hinoon, nahigawad siya tungod sa negatibo nga mga kasinatian uban sa mga misyonaryo kinsa mas interesado nga maglingaw-lingaw kay sa pagpakigbahin sa ebanghelyo.
Paglabay sa pipila ka bulan kining batan-ong lalaki nag-antus og seryoso kaayo nga sakit nga parsyal nga nakaparalisado niya, ug mao nga siya gipapauli tungod sa medikal nga rason.
Paglabay sa pipila ka bulan ang batan-ong lalaki naayo sa hingpit, ug ang iyang pagka-paralisado nawala. Gipahibalo siya nga makahimo pa siya sa pagserbisyo isip misyonaryo, panalangin nga iyang giampo kada adlaw. Ang bugtong makapahigawad nga balita mao nga siya mobalik sa samang misyon nga iyang gibiyaan, diin iyang gibati nga ang mga kinaiya ug batasan sa pipila ka mga misyonaryo ubos ra kay sa unsay angay.
Miadto siya sa templo aron mangayo og kahupayan ug kumpirmasyon nga makabaton unta siya og maayong kasinatian isip misyonaryo. Ang iyang mga ginikanan usab nag-ampo nga kining pagbisita sa templo makahatag sa tabang nga gikinahanglan sa ilang anak.
Sa pagsulod sa batan-ong lalaki sa celestial room human sa sesyon, milingkod siya ug nagsugod sa pag-ampo alang sa giya gikan sa iyang Langitnong Amahan.
Sa wala madugay dunay laing misulod sa celestial room nga usa ka batan-ong lalaki nga ang ngalan mao si Landon. Sa iyang paglakaw diha sa kwarto, iyang nakit-an dayon ang batan-ong lalaki nga naglingkod, nagpiyong ang mga mata ug klaro nga nag-ampo. Nakadawat si Landon og dili masaypan nga pag-aghat nga kinahanglan siyang makigsulti sa batan-ong lalaki. Nagduha-duha nga makabalda, nakahukom siya nga maghulat. Milabay ang pipila ka minuto, ang batan-ong lalaki nag-ampo gihapon. Nasayud si Landon nga dili na niya malangay ang pag-aghat. Giduol niya ang batan-ong lalaki ug hinay nga gihikap ang abaga. Gibuka sa batan-ong lalaki ang iyang mga mata, nakalitan nga gidisturbo siya. Hinay nga misulti si Landon, “Gibati nako nga kinahanglan kong makigsulti nimo, bisan og wala ko kasiguro kon ngano.”
Sa dihang nag-istorya na sila, ang batan-ong lalaki mipahungaw ngadto ni Landon, nagpasabut sa iyang kahimtang ug nagtinguha nga makadawat og kahupayan ug pag-awhag bahin sa iyang misyon. Si Landon, nga miuli gikan sa malampusong misyon nga usa ka tuig pa lang, misulti sa iyang kaugalingong mga kasinatian sa misyon, sa mga hagit ug mga problema nga iyang giatubang, ang paagi nga iyang gihimo aron mangayo og tabang sa Ginoo, ug ang mga panalangin nga iyang nadawat. Ang iyang mga pulong makahupay ug makahatag og kasiguroan, ug ang iyang kadasig alang sa iyang misyon makatakod. Sa katapusan, sa nawala na ang kahadlok sa batan-ong lalaki, ang kalinaw miabut kaniya. Mibati siya og dakong pasalamat sa dihang naamgohan niya nga ang iyang pag-ampo natubag.
Ang duha ka batan-ong lalaki nagdungan sa pag-ampo, ug dayon nangandam na nga mobiya si Landon, malipayon nga naminaw siya sa inspirasyon nga miabut kaniya. Sa iyang pagbarug, ang batan-ong lalaki nangutana ni Landon, “Diin ka nagserbisyo sa imong misyon?” Niining puntoha, walay usa nila ang nakahisgot sa ngalan sa misyon nga ilang naserbisyuhan. Sa dihang mitubag si Landon sa ngalan sa iyang misyon, milugmaw ang mga luha sa mga mata sa batan-ong lalaki. Si Landon nagserbisyo sa misyon nga maoy balikan sa batan-ong lalaki!
Sa bag-o nga sulat ngari nako, si Landon misulti sa mga pulong sa batan-ong lalaki ngadto niya: “Duna koy pagtuo nga ang Langitnong Amahan mopanalangin nako, apan wala gyud ko magtuo nga Siya mopadala og tawo sa pagtabang nako kinsa nakaserbisyo sa akong kaugalingong misyon. Nasayud na ako karon nga mamaayo ra ang tanan.”2 Ang mapainubsanong pag-ampo sa sinsero nga kasingkasing gidungog ug gitubag.
Mga kaigsoonan, sa atong mga kinabuhi makabaton kita og mga tintasyon, mga pagsulay ug mga hagit. Sa atong pag-adto sa templo, sa atong paghinumdom sa mga pakigsaad nga atong gihimo didto, mas makabuntog kita niadto nga mga tintasyon ug makalahutay sa atong mga pagsulay. Sa templo makakaplag kita og kalinaw.
Ang mga panalangin sa templo bililhon kaayo. Usa niini diin ako mapasalamaton kada adlaw sa akong kinabuhi mao ang nadawat nako ug sa akong asawa, nga si Frances, samtang nagluhod kami sa sagradong altar ug naghimo og mga pakigsaad nga nagbugkos namo sa kahangturan. Walay panalangin nga mas bililhon ngari nako kay sa kalinaw ug kahupayan nga akong nadawat gikan sa akong kahibalo nga siya ug ako magkauban pag-usab.
Hinaut nga ang atong Langitnong Amahan mopanalangin nato nga kita makabaton sa espiritu sa pagsimba sa templo, nga kita magmasulundon sa Iyang mga sugo, ug nga kita magmaampingon nga mosunod sa mga lakang sa atong Ginoo ug Manluluwas, nga si Jesukristo. Mopamatuod ko nga Siya atong Manunubos. Siya ang Anak sa Dios. Siya kadtong mibangon gikan sa lubnganan niadtong unang kabuntagon sa Pasko sa Pagkabanhaw, Iyang gidala ang gasa sa walay katapusan nga kinabuhi alang sa tanang mga anak sa Dios. Niining matahum nga adlaw, sa atong pagsaulog nianang importanting hitabo, hinaut nga mohalad kita og mga pag-ampo sa pasalamat alang sa Iyang mahinungdanon ug katingalahang mga gasa ngari nato. Nga unta mahimo kini, ako mapainubsanong nag-ampo pinaagi sa Iyang balaang pangalan, amen.