Ouderling Dale G. Renlund: een gehoorzame dienstknecht
Links: foto in kantoor Tom Smart, Deseret News; foto met vrouw Joy Basso
Het leven kon er voor Dale en Ruth Renlund niet drukker op worden. Ze waren achter in de twintig en woonden in Baltimore (Maryland, VS). Dale had aan de University of Utah geneeskunde gestudeerd. Samen met Ruth was hij voor zijn veeleisende en prestigieuze klinische opleiding aan de Johns Hopkins School of Medicine naar de andere kant van het land gereisd. Ze hadden een prachtige jonge dochter, Ashley. Zijn lieve vrouw, Ruth, onderging kankerbehandelingen en Dale had zijn roeping als bisschop gewillig aanvaard.
Foto’s met dank aan de familie Renlund, behalve waar anders aangegeven; portret © Busath.com; achtergrond iStock/Thinkstock
Dale nam Ashley soms mee als hij de leden van de wijk ging bezoeken. Op een dag bezochten ze een minderactief lid. ‘Ik wist dat niemand het schattige meisje aan mijn zijde zou wegsturen’, zegt ouderling Renlund. Hij klopte aan bij een man die een raadgever van bisschop Renlund enige tijd daarvoor kwaad weggestuurd had.
De man deed open. Hij was zo groot dat hij de hele deuropening innam. Hij keek bisschop Renlund dreigend aan. De vierjarige Ashley flapte eruit: ‘Gaat u ons nog binnenlaten?’
De man zei verrassend genoeg: ‘Goed dan. Kom binnen.’
Toen ze binnen zaten, zei de man dat hij niet geloofde dat de kerk waar was; hij geloofde ook niet in Jezus Christus. Hij bleef kwaad praten terwijl Ashley met een stuk speelgoed speelde. Uiteindelijk stond ze op, plaatste haar hand tegen haar vaders oor en fluisterde hoorbaar: ‘Papa, vertel hem de waarheid.’
En dat deed hij. Bisschop Renlund getuigde tot de man. Hij herinnert zich: ‘Het hart van de man werd verzacht en de Geest kwam in zijn huis.’
Als lid van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft ouderling Renlund nu de gelegenheid om de hele wereld de waarheid te vertellen (zie LV 107:23). Ouderling Renlund zegt: ‘De grootste bron van vreugde is mensen bewust te maken van de verzoening van Christus. Ik denk dat deze roeping me de gelegenheid geeft om dat op een grotere schaal, op meer plekken als getuige van Christus tot de hele wereld, te doen.’
Scandinavische jeugd
Dale Gunnar Renlund is op 3 november 1952 in Salt Lake City (Utah, VS) geboren. Zijn ouders voedden hun kinderen in het Zweeds op. Hun moeder, Mariana Andersson, kwam uit Zweden, en hun vader, Mats Åke Renlund, was uit een Zweedstalig dorp in het westen van Finland afkomstig. Ze emigreerden in 1950 van Zweden naar Utah.
Dales ouders ontmoetten elkaar in de kerk in Stockholm. Toen ze besloten om te trouwen, wilden ze dat alleen in de tempel doen. Aangezien er in die tijd in Europa nog geen tempels waren (de Berntempel in Zwitserland is in 1955 ingewijd), reisden ze naar Utah om zich in de Salt Laketempel aan elkaar te laten verzegelen.
Linda C. Maurer, de zeven jaar jongere zus van ouderling Renlund, zegt dat de vier kinderen later beseften ‘dat hun ouders opmerkelijk waren en een groot geloof hadden. Ze trokken zonder enige kennis van het Engels en met weinig steun uit hun vertrouwde omgeving weg omwille van de zegeningen van het evangelie en een tempelhuwelijk.’
Toen Dale elf was, werd zijn vader, een vakkundig timmerman en huizenbouwer, voor drie jaar in Zweden op bouwzending geroepen. Het gezin woonde een tijd in Helsinki (Finland) en in Göteborg (Zweden). Ze behoorden er tot een kleine gemeente van de kerk en de kinderen gingen naar Zweedse openbare scholen. Dales zus Anita M. Renlund, die een jaar jonger is dan hij, weet nog hoe moeilijk die overgang was: ‘Het was in het begin een schok, want hoewel we thuis Zweeds spraken, wisten we niets van de grammatica of spelling.’
Als kind had Dale een getuigenisversterkende ervaring nadat hij het Boek van Mormon gelezen had. De zendingspresident in Zweden had de jongemannen van de Aäronische priesterschap aangespoord om het Boek van Mormon te lezen. Dales oudere broer, Gary, die toen twaalf was, nam de uitdaging aan. Ook de elfjarige Dale nam de uitdaging aan. Hij las het Boek van Mormon, bad en vroeg of het waar was. Ouderling Renlund herinnert zich: ‘Ik kreeg een duidelijke ingeving: Ik probeer je al een hele tijd duidelijk te maken dat het waar is. Dat was een geweldige ervaring.’
Dale en zijn broer en zussen — Gary, Anita en Linda — herinneren zich dat ze in het Zweeds bleven praten en bidden toen het gezin terug naar de Verenigde Staten verhuisde. Ze weten ook nog dat hun ouders Schriftuurlijke kennis beklemtoonden. Ze zeggen: ‘De beste manier om onze ouders iets duidelijk te maken, was aan de hand van de Schriften.’ Anita zegt lachend: ‘Kennis van de Schriften was in ons gezin een overlevingsvaardigheid, het was niet facultatief.’
Gary en Dale werden beiden als bij wonder tegelijkertijd naar de Zweedse Zending geroepen. Ze waren nooit elkaars collega, maar beiden kregen de gelegenheid om hun kennis van het Zweeds twee jaar als zendeling in dienst van de Heer te gebruiken. Ouderling Renlund zegt dat zijn zending een zware, maar mooie ervaring was: ‘Mijn zending heeft mijn leven veranderd op het gebied van toewijding, en de beslissing om te doen wat ik kon om een discipel van Christus te zijn.’
De geweldigste zegen
Nadat hij in 1974 van zending teruggekeerd was, ging Dale aan de University of Utah studeren. Hij was een uitmuntend student en behaalde zijn bachelorsdiploma in scheikunde. Zijn broer, zussen en goede vrienden herinneren zich zijn bekwaamheid, concentratie, harde werk en toewijding in alles wat hij ondernam — eigenschappen waarvan hij blijk blijft geven. Gary zegt: ‘Ik heb nog nooit iemand ontmoet die harder werkt dan hij.’
Dale leerde Ruth, een jonge vrouw in zijn wijk, kennen. Ze was de dochter van Merlin R. Lybbert, een lid van het ringpresidium, die later als zeventiger werkzaam was. Dale weet nog dat hij al zijn moed samenraapte en Ruth uitvroeg, maar ze zei nee. Toen hij het enkele maanden later nog eens probeerde, zei ze ja. Ruths versie van het verhaal is een tikkeltje anders. Ze zegt dat ze onder de indruk was toen ze hem in de avondmaalsdienst over zijn zending hoorde spreken. Ze leerden elkaar beter kennen, en ze was ontzettend blij toen hij haar uitvroeg, maar ze hield een feestje waardoor ze de uitnodiging moest afslaan. Ze ging maar wat graag met hem uit toen hij het opnieuw vroeg.
Links: foto’s Kristen Murphy, Deseret News; trouwfoto © Newman Photography
Dale en Ruth trouwden in 1977 in de Salt Laketempel. Hij volgde toen een opleiding geneeskunde aan de University of Utah en zij gaf les aan de South High School in Salt Lake City. ‘Naast de beslissing om een actief lid van de kerk te zijn, is mijn huwelijk met Ruth de geweldigste zegen van mijn leven’, aldus ouderling Renlund. Hun dochter, Ashley, werd één week nadat ouderling Renlund in 1980 zijn diploma geneeskunde behaald had, geboren.
Ouderling Renlund was erg blij dat hij in het Johns Hopkins Hospital, zijn eerste keus, zijn medische opleiding kon voortzetten. Het gezin verhuisde naar Baltimore (Maryland, VS) waar hij deel ging uitmaken van het ziekenhuispersoneel.
Groeien door beproevingen
In oktober 1981 werd bij zuster Renlund eierstokkanker vastgesteld. Ze onderging twee operaties en negen maanden chemotherapie. Ouderling Renlund vond het moeilijk om voor Ruth en hun dochter te zorgen. Hij zegt daarover: ‘Ik leed eronder, en het leek alsof mijn gebeden de hemel niet bereikten.’
Toen hij Ruth uit het ziekenhuis naar huis bracht, was ze zwak, maar ze wilden samen bidden. Hij vroeg zijn vrouw het gebed uit te spreken. ‘Haar eerste woorden waren: “Onze Vader in de hemel, wij danken U voor de macht van het priesterschap die ervoor zorgt dat we eeuwig samen kunnen zijn, wat er ook gebeurt.”’
Op dat moment voelde hij zich bijzonder nauw met zijn vrouw en met God verbonden. ‘Wat ik voordien met mijn verstand begreep over het eeuwig gezin, begreep ik toen met mijn hart’, aldus ouderling Renlund. ‘Ruths ziekte heeft ons leven veranderd.’
Zuster Renlund besloot rechten te gaan studeren, zodat ze niet de hele tijd aan haar ziekte dacht. ‘Ik dacht gewoon: we moeten er het beste van maken’, zegt zuster Renlund. ‘We hadden niet gedacht dat ik als jonge vrouw kanker zou krijgen en maar één kind zou kunnen krijgen. En we wisten niet zeker of ik de kanker zou overleven. Maar we hadden het gevoel dat het goed was om rechten te studeren.’
Ze studeerde zelfs terwijl ze behandelingen bleef ondergaan en haar man zijn opleiding voortzette.
Bisschop in de binnenstad van Baltimore
Toen ouderling Renlund drie jaar deel van het ziekenhuispersoneel uitgemaakt had en aan een opleiding cardiologie begon, werd hij als bisschop van de wijk Baltimore geroepen. Brent Petty, toenmalig eerste raadgever in het ringpresidium van de ring Baltimore, herinnert zich het gesprek nog erg goed. Ringpresident Stephen P. Shipley en hij voelden ‘de sterke invloed van de Heilige Geest’ toen ze met hem spraken.
Brother Petty zegt dat hij, ondanks zijn zware taken op zijn werk en in zijn gezin, ‘een uitmuntend bisschop was’. Volgens broeder Petty waren de leden van de wijk Baltimore en ouderling Renlunds voormalige collega’s in het ziekenhuis, onder wie de meesten geen lid van de kerk zijn, erg blij toen hij afgelopen jaar als lid van het Quorum der Twaalf Apostelen geroepen werd. Ze betuigden hun liefde voor hem en hun bewondering voor zijn werkzaamheden en uitzonderlijk deugdzame karakter.
Gerenommeerde loopbaan
In 1986, nadat zuster Renlund aan de University of Maryland School of Law afgestudeerd was en ouderling Renlund zijn klinische opleiding van drie jaar en de driejarige opleiding cardiologie afgerond had, keerden ze naar Utah terug. Zuster Renlund werkte voor het kantoor van de procureur-generaal in Utah en ouderling Renlund werd hoogleraar geneeskunde aan de University of Utah. Hij was achttien jaar medisch directeur van het Utah Transplantation Affiliated Hospitals Cardiac Transplant Program.
In 2000 werd hij ook directeur van het Heart Failure Prevention and Treatment Program van het Intermountain Health Center in Salt Lake City. Het programma omvatte implanteerbare hartpompen en het volledig kunstmatige hart. Dr. Donald B. Doty, internationaal erkend hartchirurg, was een van dr. Renlunds collega’s en vrienden in het LDS Hospital. Dr. Doty zegt: ‘Zijn opmerkelijke opleiding, diepgaande concentratie, goede bestuur en mededogen waren bijzonder.’
Dr. A. G. Kfoury, een praktiserend katholiek die vele jaren nauw met dr. Renlund samenwerkte, zegt dat dr. Renlund de meest ervaren transplantatiecardioloog in de regio was, ‘onovertroffen qua karakter, integriteit, nederigheid en mededogen’. Hij zegt dat dr. Renlund ‘het beste uit mensen haalde. Hij deed dat zonder veel ophef. Hij luisterde goed en gaf om ze, en hij was enorm geïnteresseerd in de successen van zijn collega’s.’ Dr. Renlund gaf het goede voorbeeld en was altijd begaan met de gezinnen van zijn collega’s.
Dr. Kfoury merkte in het bijzonder dr. Renlunds medeleven met zijn patiënten. Als een patiënt bijvoorbeeld geen vervoer had, reed dr. Renlund een aanzienlijke afstand naar het huis van de patiënt, zette hem of haar in zijn auto en bracht de patiënt naar het ziekenhuis. Dr. Kfoury zegt dat dat buitengewoon was.
Zeventiger
Nadat hij vijf jaar president van de ring Salt Lake University 1 geweest was, werd ouderling Renlund in 2000 als gebiedszeventiger in het gebied Utah geroepen. In april 2009 werd hij als algemene zeventiger geroepen. Hij was eerst werkzaam in het gebiedspresidium Afrika-Zuidoost, een gebied met kerkgemeenten in 25 landen.
Zuster Renlund vertelt hoe ze op de roeping reageerden: ‘Het was uiteraard een verrassing. En de mensen zeiden: “Jullie laten jullie loopbaan op een hoogtepunt achter.” En dat is waarschijnlijk zo. Maar als de Heer ons op dat moment in onze loopbaan nodig heeft, dan is het tijd om te gaan.’
Ouderling Renlund beschouwt zijn vrouw als zijn held en zegt: ‘Zij moest het grootste offer brengen.’ Zuster Renlund was het hoofd van haar advocatenkantoor en gaf haar functie in verschillende vooraanstaande raden op om samen met hem te dienen. ‘We werden naar Afrika gestuurd, waar we van de leden leerden wat écht belangrijk is’, aldus ouderling Renlund.
Op zekere zondag in Congo vroeg hij de leden welke beproevingen ze hadden, maar ze konden er geen bedenken. Hij herhaalde zijn vraag. Uiteindelijk ging een oude man achteraan staan en zei: ‘Ouderling Renlund, we kunnen toch geen beproevingen hebben? We hebben het evangelie van Jezus Christus.’ Ouderling Renlund zegt over die ervaring: ‘Ik wil zoals die Congolese heiligen zijn, die dagelijks om voedsel bidden, die dagelijks dankbaar zijn voor hun voedsel en voor hun gezin. Ze hebben niets, maar ze hebben alles.’
Ouderling Renlund was vijf jaar in het gebiedspresidium werkzaam en reisde duizenden kilometers door het enorme gebied Afrika-Zuidoost, waar hij de leden en de zendelingen bezocht. Hij leerde Frans omdat die taal in veel van die landen de voertaal is.
Ouderling Jeffrey R. Holland, die toen als lid van de Twaalf op het presidium van het gebied Afrika-Zuidoost toezicht hield, zegt over ouderling Renlund: ‘Ouderling Renlunds toewijding aan het gebied, de mensen en hun behoeften was ongeëvenaard. Hij zette zich onophoudelijk in om de mensen te leren kennen, van hun cultuur te houden en de heiligen op het pad naar het verlossende licht te zetten.’
Als bijzondere getuige geroepen
Op 29 september 2015 werd hij onverwachts door het kantoor van het Eerste Presidium opgebeld. In het bestuursgebouw van de kerk ‘werd ik hartelijk door president Thomas S. Monson en zijn twee raadgevers verwelkomd. Toen we eenmaal zaten, keek president Monson me aan en zei: “Broeder Renlund, wij roepen u als lid van het Quorum der Twaalf Apostelen.”’
Ouderling Renlund was met stomheid geslagen. Hij aanvaardde de roeping nederig. Hij zegt daarover: ‘Ik denk dat president Monson merkte dat de moed me in de schoenen gezonken was. Hij keek me aan en zei: “God heeft u geroepen; de Heer heeft het me laten weten.”’
Ouderling Renlund keerde terug naar zijn kantoor, sloot de deur en knielde neer in gebed. Toen hij zichzelf weer onder controle had, belde hij zijn vrouw op. ‘Ze was stomverbaasd,’ zegt hij, ‘maar ze is volledig aan de Heer, zijn kerk en mij toegewijd.’
Hun dochter, Ashley, bevestigt: ‘Mijn vader blinkt uit dankzij de zegen van de hemel en hij is door zijn dienstbare leven op deze roeping voorbereid. Hij heeft een groot hart vol liefde.’
Ook ouderling Renlunds broer, Gary, zegt dat ouderling Renlund ‘een hele tijd door beproevingen en dienstbaarheid op deze roeping voorbereid is. Dit maakt deel uit van een groter plan, en het is makkelijk voor me om hem te steunen.’
Links: foto in kantoor Tom Smart, Deseret News; foto met vrouw Joy Basso
Ouderling Renlund zegt over de omvang van zijn roeping: ‘Ik voel me niet bekwaam, maar ik weet wel dat Jezus Christus de Heiland van de wereld is. Ik kan getuigen dat Hij leeft, dat Hij mijn Heiland en uw Heiland is. Ik weet dat dat waar is.’