Grootmoeder leren kennen
Reuben Wadsworth, Utah (VS)
Illustratie Allen Garns
Ik heb nog steeds spijt dat ik de tijd niet genomen heb om met mijn grootmoeder aan vaderskant over haar leven te praten en haar herinneringen voor mijn nakomelingen op te schrijven. Na haar dood zeiden mijn vader en mijn ooms dat ze een laag gevoel van eigenwaarde had en soms zelfs vroeg: ‘Waarom zou iemand iets over mij willen weten?’
Toen mijn gezin wegens financiële moeilijkheden in grootmoeders oude huis moest gaan wonen, kreeg ik een heleboel fijne herinneringen, maar keerde ook de spijt terug. Na de verhuizing bladerde ik op een avond door een aantal van oma’s oude fotoalbums en snuffelde ik in een doos met aandenkens, waaronder oude brieven van mijn oom, verlopen tempelaanbevelingen en zelfs het programma van opa’s uitvaartdienst. Toen ik die memorabilia bekeken had, vroeg ik me af of er meer was.
Ik kreeg de ingeving om op zolder te gaan kijken en vond al gauw een zak met een oude blauwe map die eruitzag alsof hij beter de vuilnisbak in kon. In die map ontdekte ik het begin van het levensverhaal dat mijn grootmoeder dertig jaar eerder opgeschreven had. Later kwam ik te weten dat niemand in onze familie van het bestaan van die map afwist. Mijn vader en ooms hadden gelijk: grootmoeder had zo’n slecht zelfbeeld dat ze niemand verteld had dat ze aan haar levensverhaal begonnen was.
Die avond las ik elk woord op die acht pagina’s en terwijl ik dat deed, kwam ik veel over oma te weten: hoe ze de middelbare school ervaren had, hoe ze opa had leren kennen, en hoe moeilijk het geweest was om de bioscoop die ze met opa uitgebaat had te sluiten.
Ik voelde haar aanwezigheid toen ik die bladzijden las. Ze leek me te zeggen dat ik me geen zorgen meer moest maken over de mondelinge geschiedenis die ik had willen opschrijven. Lezen over het leven van mijn grootmoeder in haar eigen handschrift was erg fijn en verminderde de spijt die ik zo lang gevoeld had. Het was een bevestiging van de tedere barmhartigheden van de Heer en een getuigenis dat familiegeschiedenis niet alleen draait om het vinden van voorouders die we nooit gekend hebben. Familiegeschiedenis draait ook om meer te weten komen over onze dierbaren met wie we hier op aarde tijd doorgebracht hebben.
Als ik met andere familieleden praat om hun levensverhaal op te schrijven en ze vragen me waarom iemand dat zou willen weten, zal ik ze geruststellen en zeggen dat hun verhaal het vertellen waard is en dat hun nageslacht er dankbaar voor zal zijn, net zoals ik mijn grootmoeder dankbaar ben voor haar verhaal, dat van onschatbare waarde is.