Mijn sabbat redden
De auteur woont in Utah (VS).
Ik was laat! Ik trok snel een nette jurk aan, pakte een haarband, reed naar de kerk en haastte me naar binnen. Zucht! Ik vond een plekje op het podium terwijl de bisschop net opstond om de avondmaalsdienst te openen.
Ik moest die zondag een toespraak houden, dus keek ik mijn aantekeningen nog even snel door om te zien of ik niets vergeten was. De avondmaalsdienst leek in een mum van tijd voorbij, waarna de zondagsschool begon. Het avondmaal was weer een succes!
Maar was dat wel zo?
De daaropvolgende week begon ik me dat af te vragen. De volgende zondag diende zich weer aan en ik zat in de avondmaalsdienst te mijmeren wat het avondmaal voor mij betekende. De volgende gedachte kwam in me op: Ik beloof elke week om Jezus Christus altijd indachtig te zijn, maar hoe serieus deed ik dat?
Ik wilde dat veranderen, dus stelde ik een weekplan op.
-
Gedurende de week zou ik mijn gedrag onder de loep nemen en om vergeving van mijn zonden vragen. Ik zou er ook voor zorgen dat ik vroeg in de kerk was zodat ik naar het preludium kon luisteren en de Geest voelen.
-
Tijdens het avondmaal zou ik Jezus Christus en zijn verzoening indachtig zijn. Ik zou onder gebed nagaan wat ik goed en wat ik verkeerd gedaan had. Ik zou mezelf de vraag stellen: ‘Wat ontbreekt mij nog?’ (Zie Mattheüs 19:20.)
-
Elke dag na het avondmaal zou ik om hulp bidden zodat ik Christus beter indachtig kon zijn.
Ik hield me aan mijn plan en ging echt van het avondmaal houden! Ik bad graag tot mijn hemelse Vader om met Hem over mijn leven te spreken. Ongeacht mijn gedrag de afgelopen week, was ik altijd dankbaar voor de verzoening van Jezus Christus en de kans om ten goede te veranderen. Nu zie ik in dat het avondmaal niet alleen voor de zondag is, maar voor elke dag.