หลักคำสอนเด่น
อย่าทำการข่มเหง
ชาวสะมาเรียผู้ใจดี โดยวอลเตอร์ เรน
“ข้าพเจ้ามองเห็นความร้ายกาจของอคติและการเหยียดผิวซึ่งผู้ตกเป็นเป้าโจมตีต้องประสบเพราะเชื้อชาติหรือชาติพันธุ์ของพวกเขาในประเทศต่างๆ ทั่วโลก
“การข่มเหงเกิดขึ้นหลายรูปแบบ อาทิ การหัวเราะเยาะ การคุกคาม การกลั่นแกล้ง การกีดกัน และการแยกให้อยู่โดดเดี่ยว หรือความเกลียดชังกัน เราต้องระวังความใจแคบที่แผดเสียงน่าชิงชังใส่ผู้ที่มีความเห็นต่าง ความใจแคบประจักษ์ชัดบางส่วนเมื่อไม่ยอมให้เสรีภาพเท่าเทียมกันในการแสดงออก ทุกคน รวมทั้งคนเลื่อมใสศาสนา ล้วนมีสิทธิ์แสดงความเห็นของตนในที่สาธารณะ แต่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เกลียดชังผู้อื่นขณะพวกเขาแสดงความเห็นเหล่านั้น
“…พระผู้ช่วยให้รอดทรงสอนว่า ‘จงปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างที่พวกท่านต้องการให้พวกเขาปฏิบัติต่อท่าน’ [มัทธิว 7:12] เพื่อให้ผู้อื่นเคารพเรา เราต้องเคารพผู้อื่น นอกจากนี้ การเปลี่ยนใจเลื่อมใสของเราต้องทำให้เกิด ‘ความอ่อนโยนและความนอบน้อมแห่งใจ’ ซึ่งอัญเชิญ ‘พระวิญญาณบริสุทธิ์ [และทำให้เราเปี่ยมด้วย] ความรักอันบริบูรณ์’ [โมโรไน 8:26] และ ‘รัก [ผู้อื่น] ด้วยน้ำใสใจจริง’ [1 เปโตร 1:22]”