ภาพ อนาจาร
“ฉันจะยึดมั่นความจริง ฉันจะยึดมั่นสิ่งดี พระเจ้าทรงวางใจฉันได้” (Children’s Songbook, 162)
“เฮ้ ดูนี่สิ” แจ็คดึงกระดาษที่พับไว้ออกจากกระเป๋ากางเกง “ฉันเจอนี่ในนิตยสารเมื่อเช้า” เขาคลี่กระดาษและยื่นให้ทารานดู
แต่ทารานเห็นได้ทันทีว่าเป็นภาพที่เขาไม่อยากดู เขาหันหลังให้และพูดว่า “ฉันไม่อยากดู”
แจ็คยักไหล่และเก็บกระดาษใส่กระเป๋าดังเดิม “อ่อน”
ทารานไม่สนใจ
เมื่อทารานกลับถึงบ้าน เขาช่วยแม่ทำขนมปังแบนเป็นอาหารค่ำ เขาลากเก้าอี้ตัวหนึ่งมาที่เคาน์เตอร์ และแม่ผูกผ้ากันเปื้อนให้เขา
“แม่ครับ” เขาพูด “ตอนที่ผมอยู่บ้านเอียน เพื่อนของเขาพยายามเอาภาพอนาจารให้เราดู ผมหันหลังให้และเดินหนี”
แม่วางชามแป้งและกอดทาราน “นั่นเป็นการเลือกที่ดีมากๆ ขอบใจที่เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง”
“ในคืนครอบครัวแม่บอกให้ทำอย่างนั้น” ทารานพูดขณะเอามือตบแป้งเบาๆ และยกแป้งที่ผสมแล้ววางบนเคาน์เตอร์
“แม่ดีใจที่ลูกจำได้ นั่นเป็นครั้งแรกที่มีคนให้ลูกดูภาพอนาจารหรือเปล่า”
ทารานพยักหน้า
“แม่ดีใจมากที่ลูกบอกแม่ ลูกรู้ใช่ไหมว่าลูกถามแม่หรือบอกแม่ได้ทุกเรื่อง ถึงแม้ลูกจะเลือกทำไม่ดี แต่แม่ก็ยังอยากให้รู้ว่าแม่ช่วยได้ แม่จะไม่โมโห” เธอป้ายแป้งบนจมูกของเขานิดหน่อย
ทารานยิ้มและย่นจมูกที่มีแป้งติด “ครับ ผมรู้”
หลังอาหารค่ำคืนนั้น พ่อพูดว่า “วันนี้มีคนพยายามนำเอาภาพอนาจารมาให้ทารานดู แบบที่เราคุยกันในคืนครอบครัว”
รีนารีบยกมือ “หนูจำได้ว่าคุยกันเรื่องนั้น!” ดารายังไม่โตพอจะจำได้มากนัก แต่เธอพยักหน้าตาม
“แล้วพี่ทำยังไง” โซเนียถามทาราน
“พี่ไม่ได้ดู แล้วก็เดินหนี” ทารานตอบ
แม่พยักหน้า “เรามีความสุขจริงๆ ที่ทารานเลือกทำดี เราภูมิใจที่เขาบอกให้แม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”
พ่อเอื้อมมือข้ามโต๊ะมาไฮไฟฟ์กับทาราน “เยี่ยมไปเลย หนุ่มน้อย” รีนากับดาราปรบมือ และโซเนียยิ้มให้ทาราน
“งั้นต้องฉลอง เรามีของพิเศษเลี้ยง!” พ่อบอก นั่นทำให้ ทุกคน ดีใจ
แม่ลุกขึ้นไปหยิบไอศกรีมออกจากช่องแช่แข็ง ทารานกับโซเนียวิ่งไปหยิบถ้วยกับช้อน
“โอเค หนุ่มน้อย” พ่อพูดพลางใช้ช้อนตักไอศกรีมชี้ไปที่ทาราน “ลูกอยากกินรสไหน”
ขณะที่ทุกคนตักไอศกรีมเข้าปาก แม่พูดว่า “พ่อกับแม่แค่อยากให้ลูกจำไว้ว่าถ้าลูกกังวลหรือมีคำถาม ลูกมาคุยกับเราได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าเรื่องอะไร นั่นทำให้เรามีความสุข”
“และเราก็ได้กินไอศกรีมใช่ไหมคะ” โซเนียถามขณะชูช็อกโกแลตเต็มช้อน
แม่หัวเราะ “บางครั้งจ้ะ แต่นั่นมักจะทำให้เรามีความสุข แค่นั้นก็พอแล้ว”
ทารานพยักหน้าขณะที่เขากินไอศกรีมคำสุดท้าย การบอกแม่ทำให้เขามีความสุขเช่นกัน