Maar wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden

Ouderling Claudio D. Zivic

van de Zeventig

Laten we trouw blijven aan wat we geloven en weten.

Geliefde broeders en zusters, ik ben dankbaar dat ik mijn gevoelens onder woorden kan brengen.

Enkele jaren geleden woonden mijn vrouw en ik de openingsceremonie van de interactieve kindertentoonstelling in het Museum voor kerkgeschiedenis in Salt Lake City bij. Na de ceremonie kwam president Thomas S. Monson naar ons toe. Toen hij ons de hand schudde, zei hij: ‘Als u volhardt, zult u zegevieren.’ Dat is een diepzinnige leerstelling die we allemaal kunnen onderschrijven.

Jezus Christus heeft ons verzekerd dat ‘wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.’¹

Volharden betekent ‘standvastig blijven in de toezegging om trouw te blijven aan Gods geboden, ondanks verzoeking, tegenwerkingen en tegenspoed.’²

Zelfs mensen die krachtige geestelijke ervaringen hebben gehad en trouw hebben gediend, kunnen op een dag afdwalen of inactief worden als ze niet tot het einde volharden. Mogen wij altijd nadrukkelijk deze woorden in ons hart en verstand bewaren: ‘Dat zal mij niet gebeuren.’

Toen Jezus Christus in Kapernaüm predikte, ‘trokken velen van zijn discipelen zich terug en gingen niet meer met Hem mee.

‘Jezus dan zei tegen de twaalf: Wilt u ook niet weggaan?’³

Volgens mij vraagt Jezus Christus aan alle mensen die heilige verbonden met Hem gesloten hebben: ‘Wilt u ook niet weggaan?’

Ik bid dat wij allen, door goed na te denken over wat de eeuwigheid voor ons in petto heeft, net als Simon Petrus zullen antwoorden: ‘Heere, naar wie zullen wij heengaan? U hebt woorden van eeuwig leven.’⁴

Laten we trouw blijven aan wat we geloven en weten. Als we niet leven naar wat we over het evangelie weten, laten we dat dan veranderen. Zondaars die in hun zonden volharden, zinken steeds dieper weg in verdorvenheid, totdat Satan ze volledig opeist. Dan wordt het steeds moeilijker om zich te bekeren, vergeving te ontvangen en met alle zegeningen van de eeuwigheid gezegend te worden.

Ik heb veel excuses gehoord van mensen die niet meer actief in de kerk zijn en de juiste visie op het doel van hun aardse leven zijn kwijtgeraakt. Ik moedig hen aan om zich te bezinnen en terug te keren. Niemand kan volgens mij met excuses bij onze Heer Jezus Christus aankomen.

Bij de doop hebben we verbonden gesloten – niet met een mens, maar met de Heiland. We hebben beloofd ‘de naam van Jezus Christus op [ons] te nemen, met het vaste voornemen Hem tot het einde te dienen.’⁵

De avondmaalsdienst bijwonen is een belangrijke manier waarop we niet alleen ons voornemen om Hem te dienen kunnen evalueren, maar ook onze geestelijke standvastigheid en de ontwikkeling van ons geloof in Jezus Christus.

Deelname aan het avondmaal is het belangrijkste wat we op de sabbat kunnen doen. De Heer heeft deze verordening vlak voor zijn dood aan zijn apostelen uitgelegd. En Hij heeft hetzelfde op het Amerikaanse continent gedaan. Hij zegt dat als wij aan deze verordening deelnemen, dat een getuigenis tot de Vader zal zijn dat wij Hem altijd indachtig zijn. En Hij belooft ons dat we zijn Geest altijd bij ons mogen hebben.⁶

In de leringen van Alma de jonge aan zijn zoon Shiblon vinden we verstandige raad en waarschuwingen die wij kunnen gebruiken om trouw aan onze verbonden te blijven:

‘Zie toe dat je je niet in hoogmoed verheft; ja, zie toe dat je niet op je eigen wijsheid noch op je grote kracht roemt.

‘Gebruik vrijmoedigheid, maar geen aanmatiging; en zie ook toe dat je al je hartstochten beteugelt, opdat je met liefde zult zijn vervuld; zie toe dat je luiheid nalaat.’⁷

Toen ik een paar jaar geleden op vakantie was, wilde ik voor het eerst in mijn leven gaan kajakken. Ik huurde een kajak en ging heel enthousiast de zee op.

Kort daarna sloeg de kajak door een golf om. Na een enorme krachtsinspanning, de peddel in de ene hand en de kajak in de andere, kreeg ik weer vaste grond onder de voeten.

Ik probeerde opnieuw te peddelen, maar niet lang daarna sloeg de kajak weer om. Ik bleef het koppig proberen, maar zonder resultaat. Iemand die meer verstand van kajakken had, zei dat er ergens een lek in de kajak moest zitten en dat hij daarom steeds volliep. Daardoor was de kajak instabiel en onmogelijk onder controle te houden. Ik sleepte de kajak naar de kant en haalde de stop eruit. Er kwam een grote hoeveelheid water uit.

Ik denk dat we soms met bepaalde zonden door het leven gaan, net als het lek in mijn kajak, waardoor onze geestelijke vooruitgang wordt belemmerd.

Als we in onze zonden volharden, vergeten we de verbonden die we met de Heer hebben gesloten. Dan blijven we omslaan vanwege de instabiliteit die door die zonden veroorzaakt wordt.

Net als het lek in mijn kajak, moet er iets aan het lek in ons leven gedaan worden. Van sommige zonden kunnen we ons gemakkelijker bekeren dan van andere.

Daarom moeten we onszelf afvragen: Hoe staan we tegenover de Heiland en zijn werk? Zullen we Jezus Christus net als Petrus verloochenen? Of hebben we dezelfde instelling en vastberadenheid als hij toen hij zijn grote opdracht van de Heiland had ontvangen?⁸

We moeten ons best doen om alle geboden te onderhouden, en het hardste werken aan de geboden die het moeilijkst voor ons zijn. De Heer zal ons bijstaan, Hij zal ons in tijden van nood en zwakheid helpen. Als we een oprecht verlangen hebben en ons best doen, zal Hij ervoor zorgen ‘dat zwakke dingen sterk voor [ons] worden.’⁹

Door gehoorzaamheid krijgen we de kracht om zonden te overwinnen. We moeten ook begrijpen dat de beproeving van ons geloof vereist dat we gehoorzaam zijn, ook als we niet weten wat het resultaat zal zijn.

Ik wil u graag een formule geven om tot het einde te kunnen volharden:

Bid en lees de Schriften dagelijks.
Neem wekelijks aan het avondmaal deel, met een gebroken hart en een verslagen geest.
Betaal maandelijks tiende en vastengaven.
Vernieuw elke twee jaar – elk jaar voor jongeren – uw tempelaanbeveling.
Dien uw hele leven in het werk van de Heer.

Mogen de grote waarheden van het evangelie rust in uw leven brengen. Ik bid dat u uw leven zult vrijwaren van een mogelijk lek dat uw veilige levensreis zal belemmeren.

Succes op de weg die de Heer heeft uitgestippeld heeft een prijs. De enige manier om dat succes te bereiken, is die prijs te betalen.

Ik ben zo dankbaar dat onze Heiland tot het einde toe heeft volhard en zijn grote zoenoffer tot stand heeft gebracht.

Hij heeft voor onze zonden, pijnen, depressies, smarten, ziekten en angsten geleden. Daarom weet Hij hoe Hij ons kan helpen, inspireren, troosten en sterken. Wij kunnen volharden en de kroon ontvangen die is voorbehouden aan hen die niet zijn verslagen.

Ieders leven is anders. We hebben allemaal momenten van beproeving, momenten van geluk, momenten waarop we beslissingen moeten nemen, momenten waarop we obstakels moeten overwinnen en momenten waarop we bepaalde kansen moeten aangrijpen.

Wat onze situatie ook is, ik getuig dat onze hemelse Vader voortdurend zegt: ‘Ik heb je lief. Ik steun je. Ik ben met je. Geef niet op. Bekeer je en volhard op het pad dat Ik je heb getoond. Ik beloof je dat we elkaar dan in ons celestiale thuis zullen weerzien.’ In de naam van Jezus Christus. Amen.