Apan Gigutom Ko!
Isadora Marques Garcia
São Paulo, Brazil
Paghulagway pinaagi ni Allen Garns
Sa ulanon nga adlaw sa akong misyon sa Colombia, ang akong kompanyon ug ako adunay usa na lang ka oras sa dili pa kami mopauli. Gigutom mi ug gikapoy sa paglakaw-lakaw sa tibuok adlaw. Wala mi makakita og bisan kinsa nga katudloan.
Wala usab mi kwarta nga dala, ug wala pa mi makapamalit og grocery. Nasayud mi nga makauli na mi ug walay makaon. Naningkamot ko sa pagsalikway sa negatibo nga mga hunahuna ug motutok sa trabaho.
“Tan-awa unsay akong nakit-an!” Ang akong kompanyon kalit nga mituaw.
Nakakita siya og pipila ka kwarta sa yuta. Gikan sa makita sa iyang nawong, makasulti ko nga siya naghunahuna unsay akong gihunahuna. Makapalit mi og pagkaon!
Apan pagkataud-taod, ang akong kompanyon miingon, “Dili, kini nga kwarta dili atoa!”
“Apan gigutom ko!” Naghunahuna ko.
“Kinsa may tag-iya niini, dili na nato sila makit-an niining orasa sa kagabhion,” giingnan nako siya.
Misugyot siya nga mag-ampo kami. Nasayud ko nga kadto sakto, apan ang kabahin nako naghunahuna nga binuang man ni. Nagtrabaho mi pag-ayo sa tibuok adlaw. Gigutom mi. Tingali ang pagkakita sa kwarta usa ka panalangin sa among pagserbisyo.
Dayon akong nahinumduman ang akong inahan. Sa gamay pa ko, gitudloan niya ang akong igsoong mga babaye ug ako nga magmatinuoron kanunay. Siya usa ka ehemplo ngari kanamo ug nag-ampo nga kami makabaton og kaisug nga magmatinuoron. Nasayud ko nga kon didto pa siya, maguol siya kon ako dili mohimo og sakto nga desisyon.
Mao nga nag-ampo mi. Mihangyo mi sa Langitnong Amahan sa pagtabang namo nga makit-an ang tag-iya. Paglabay sa pipila ka minuto, usa ka batan-ong lalaki miabut, dunay gipangita. Nagluha ang iyang mga mata ug nabalaka. Ang akong kompanyon ug ako miduol ngadto kaniya ug nakahibalo nga ania namo ang unsay iyang gipangita.
Among giuli ang iyang kwarta ngadto kaniya, ug balik-balik siyang nagpasalamat. Miingon siya nga gikinahanglan niya nga ibayad sa kolehiyo. Kon wala kini, dili siya makapa-enrol. Ang akong mga mata napuno sa mga luha, ug ako naghinulsol sa akong miagi nga mga tinguha sa paggasto sa kwarta. Gikuha namo ang iyang impormasyon sa pagkontak, ug nakahimo kami sa pagtudlo kaniya ug laing lima ka tawo. Nianang gabhiona nagpasalamat ko sa akong kompanyon sa iyang maayong ehemplo.
Nasayud ko nga ang Dios mopanalangin namo kon kami magmatinuoron. Kami walay makaon nianang gahiona, apan wala ko makahinumdom nga natulog nga gigutom. Ang pagkakita sa kwarta usa ka panalangin, human sa tanan.