Mga Hulagway sa Hugot nga Pagtuo
Phan Phon
Phnom Penh, Cambodia
Sa dihang nasunog ang balay ni Phan, ang iyang tulo ka apo mao ra ang iyang naluwas. Ang tanan nangasunog. Si Phan nasuko sa silingan nga nakaingon sa sunog. Sa dihang ang iyang kasuko mikaylap ngadto sa iyang pamilya ug mga silingan, si Phan nasayud nga siya kinahanglan nga mopasaylo.
Leslie Nilsson, litratista
Sa unang higayon nga nakadungog ko sa pagbuto, nangutana ko sa akong asawa, “Unsa kana nga tingog?”
Miingon siya, “Tingali ang silingan dunay gisunog.”
Dayon nakadungog ko sa ikaduhang pagbuto. Ang usa ka tawo sa tupad nga balay miingon nako, “Nasunog ang balay nga anaa sa luyo sa inyong balay!”
Nagkuha mi og tubig, apan dili namo mapalong ang kalayo. Ang kalayo mitabok ngadto sa akong balay. Midagan ko ngadto sa balay aron kuhaon ang akong tulo ka apo. Ang aso migawas gikan sa mga bintana, apan wala na koy laing gihunahuna gawas sa akong mga apo. Sila ang labing importanting butang kanako. Gibiyaan nako ang tanan sa sulod.
Nanggawas kami ug ang tanan namong nabuhat mao ra ang pagtan-aw sa balay nga nasunog. Ang mga bombero wala moabut sa saktong oras tungod kay ang dalan padulong sa among balay gamay kaayo. Daan na ang akong balay, ug dali ra kining nasunog. Nagbarug ko uban sa akong asawa ug mga apo ug nagtan-aw niini nga nasunog.
Human maugdaw ang balay, gibati nako nga wala nay paglaum. Wala ko kahibalo unsay paabuton. Wala ko kahibalo unsay buhaton sa pagpangita og bag-ong dapit nga kapuy-an. Sa adlaw human sa sunog, nangluhod kami aron mag-ampo ug nanghangyo sa Ginoo sa pagpakita namo sa paagi ug sa pagpanalangin namo nga makakita og bag-ong balay. Naghilak ko samtang nag-ampo sa Ginoo, apan misalig nga Siya motabang kanako.
Sa sinugdanan, nasuko ko sa silingan nga nakaingon sa sunog. Gusto nako siyang pabayron sa unsay nahitabo. Ang akong pamilya ug mga silingan nga naapektuhan sa sunog nasuko usab ug gusto nga mopadala og sulat ngadto sa gobyerno aron ang tawo nga nakaingon sa sunog adunay legal nga responsibilidad sa unsay nahitabo. Mihangyo sila nako sa pagpirma sa sulat, apan dili ko gusto.
Nakaamgo ko nga ang akong silingan pobre sama kanako. Wala niya tuyoa nga masunog. Kon pabayron nako siya, magkaproblema siya ug ako mobati gihapon nga nasilag. Nakahinumdom ko sa pulong sa Ginoo nga kinahanglan nga atong higugmaon ang atong silingan. Akong gibati nga kinahanglan kong mopasaylo.
Sa dihang nakahukom ko nga mopasaylo, gibati nako ang kalinaw.
Gisultihan nako ang tanan nga naapektuhan sa sunog nga gusto ko nga mopasaylo. Gawas sa usa ka pamilya, ang tanan nakahukom nga mobuhat sa samang butang. Dili nila himoon siya nga responsable sa unsay nahitabo.
Ang akong silingan nalipay nga ako mipasaylo kaniya. Ang akong pamilya mas nalipay usab. Sa dihang nakita nako kini, nalipay usab ako.
Ang mga miyembro ug mga silingan nag-amot-amot unsay ilang mahimo sa pagtabang sa akong pamilya. Nakadawat ko og daghang bugas humay ug naghatag ko niini sa uban. Nangutana sila nako ngano nga ako nanghatag nga ako anaa man sa malisud nga sitwasyon. Gisultihan nako sila nga kon ako moserbisyo sa uban, ako nagserbisyo sa Ginoo. Gusto nakong ihatag ngadto Kaniya tungod kay Siya mihimo og daghang mga milagro nga nahitabo sa akong kinabuhi. Kami adunay maanindot nga balay, mas nindot kay sa nasunog.