ผมอยากกลับบ้าน
ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์
ขณะดิฉันกับสามีกำลังรับประทานอาหารกลางวันที่ร้านแซนด์วิชแห่งหนึ่ง ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ดูมอซอ สับสน และงุนงง เมื่อเขาเดินมาถึงโต๊ะของเรา ดิฉันประหลาดใจที่เขาไม่ขอเงิน เขาแค่ถามทางไปเมืองแฟลกสแตฟฟ์ รัฐแอริโซนา ดิฉันกับสามีบอกทางเขา เขาขอบคุณแล้วเดินจากไป
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเรากำลังจะกลับบ้าน ทันใดนั้นดิฉันเห็นชายคนดังกล่าวเดินไปทางปั๊มน้ำมัน ดิฉันมีความรู้สึกแรงกล้าว่าต้องช่วยเหลือเขาและขอให้สามีขับรถเข้าไปในปั๊มน้ำมัน ดิฉันพบเขาและแนะนำตัว เขามีนัยน์ตาเศร้าและอิดโรย ใบหน้ามีริ้วรอยร่องลึกจากความยากลำบากของชีวิต
ดิฉันถามว่าเขาวางแผนจะไปแฟลกสแตฟฟ์อย่างไร เขาบอกว่าเขาจะเดินไป ดิฉันรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เนื่องจากแฟลกสแตฟฟ์อยู่ไกลกว่า 120 ไมล์ (193 กิโลเมตร) ดิฉันให้เงินเขาและบอกให้เขาไปกินอาหารที่ร้านอาหารจานด่วนแถวนั้นแล้วดิฉันจะกลับมารับเขาไปส่งที่สถานีรถโดยสารและซื้อตั๋วให้เขาไปแฟลกสแตฟฟ์
ดิฉันกลับไปที่รถกระบะและบอกสามีว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะปัญหาสุขภาพของสามี ดิฉันจึงโทรหาเพื่อนคนหนึ่งและขอให้เธอไปเป็นเพื่อน เธอตกลง เรารวบรวมเสบียง อาหาร และน้ำ จากนั้นจึงขับรถไปรับเขาที่ร้านอาหาร
ขณะมุ่งหน้าไปสถานีรถโดยสาร ชายที่น่าสงสารคนนี้เริ่มพูดซ้ำๆ ว่า “ผมอยากกลับบ้าน” ดิฉันถามว่าแฟลกสแตฟฟ์เป็นบ้านของเขาหรือเปล่า ไม่ใช่ แต่ลูกสาวที่เขาไม่ได้คุยกับเธอมานานหลายปีอาศัยอยู่ที่นั่น เขาอธิบายว่าเขาเพิ่งพ้นโทษและออกจากคุกเมื่อสองสัปดาห์ก่อน เจ้าหน้าที่มาส่งเขากับนักโทษอีกคนที่สถานีรถโดยสารและให้ตั๋วคนละใบ นักโทษอีกคนขโมยตั๋วของเขาและเงินอีกเล็กน้อยที่เขามี เขาจึงร่อนเร่ไปตามถนนนับแต่นั้น ไม่มีใครยอมช่วยเหลือเขา
“ผมอยากกลับบ้าน” เขาพูดอีกครั้ง
เรามาถึงสถานีรถโดยสาร ดิฉันซื้อตั๋วให้เขาและให้เงินเขาจำนวนหนึ่งพร้อมกับเสบียงที่เรารวบรวมไว้ เขาขอบคุณเราและนั่งลง ขณะขับรถจากมา คำพูดของชายคนนี้วนเวียนอยู่ในความคิดของดิฉัน “ผมอยากกลับบ้าน”
ไม่ใช่เราทุกคนหรอกหรือที่อยากกลับบ้าน เราทุกคนจากบ้านที่เรารักเมื่อเรามาแผ่นดินโลก เราทุกคนจะหลงทาง ด้วยเหตุนี้พระเยซูคริสต์จึงทรงแสดงเส้นทางให้เราเดินตามและทรงจ่ายราคาสูงสุดเป็นค่าไถ่บาปของเราผ่านการพลีพระชนม์ชีพเพื่อการชดใช้ของพระองค์ เช่นเดียวกับชายคนนี้ไม่สามารถกลับบ้านด้วยตนเองได้ เราเองก็ไม่สามารถกลับบ้านบนสวรรค์ได้หากปราศจากพระผู้ช่วยให้รอดของเรา