ข้าพเจ้ามี เรือ ให้ ต่อ

โดย เอ็ลเดอร์ฮวน ปาโบล วิยาร์

แห่งโควรัมสาวกเจ็ดสิบ

ประสบการณ์ของนีไฟช่วยให้ข้าพเจ้าเห็นวิธีรับมือกับความท้าทายในชีวิตข้าพเจ้าเอง

ภาพประกอบโดย อเล็กซ์ แรงเกล

เมื่อข้าพเจ้าบอกคุณพ่อคุณแม่ว่าข้าพเจ้าต้องการรับใช้งานเผยแผ่ พวกท่านไม่มีความสุข มีข้าพเจ้ากับอีแวนพี่ชายเท่านั้นที่เป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายในครอบครัวเรา ข้าพเจ้าเข้าร่วมเมื่ออายุ 18 ปี และหนึ่งปีต่อมาข้าพเจ้าตัดสินใจรับใช้เต็มเวลา ถึงแม้สุดท้ายแล้วคุณพ่อคุณแม่ยอมให้ข้าพเจ้าไป แต่คุณพ่อเตือนว่าเมื่อข้าพเจ้ากลับมา ท่านไม่รับประกันว่าจะจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยให้ข้าพเจ้าต่อไปได้

แต่ข้าพเจ้ารู้ว่าถ้าข้าพเจ้ารับใช้ พระเจ้าจะทรงช่วยเหลือข้าพเจ้า

ตลอดงานเผยแผ่ ข้าพเจ้าปลื้มปีติที่ได้เห็นผู้คนน้อมรับพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์และเจริญก้าวหน้าสู่ความรอด เมื่อกลับบ้าน ข้าพเจ้าเริ่มเรียนอีกครั้ง แต่ไม่นานคุณพ่อก็พูดเหมือนที่ท่านเคยเตือนว่า “พ่อจ่ายไม่ไหวแล้ว”

นี่เกิดขึ้นได้อย่างไร ข้าพเจ้าคิด ข้าพเจ้ารับใช้งานเผยแผ่ ข้าพเจ้าทำสิ่งที่พระเจ้าทรงต้องการให้ทำ ทำไมเกิดเรื่องเช่นนี้กับข้าพเจ้า

ศึกษาและทำงาน

แต่แล้วข้าพเจ้าก็นึกถึงเรื่องที่อ่านในพระคัมภีร์มอรมอน นีไฟผู้รักษาพระบัญญัติทั้งหมดได้รับบัญชาให้ต่อเรือ ซึ่งเป็นงานที่ท่านไม่เคยทำมาก่อน (ดู 1 นีไฟ 17:8, 49–51) ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนมี “เรือ” ให้ต่อ นั่นเป็นปัญหาใหญ่ที่ข้าพเจ้าไม่ทราบวิธีแก้ ข้าพเจ้าจึงสวดอ้อนวอนขอการดลใจ

ไม่นานอีแวนก็คุยกับข้าพเจ้า “ฮวน ปาโบล พี่ได้ยินว่าพ่อจะไม่จ่ายค่าเล่าเรียนให้น้อง

“ใช่ครับ” ข้าพเจ้าตอบ “ผมคิดว่าทุกอย่างจบแล้วสำหรับผม!”

คำตอบของอีแวนเรียบง่าย แต่ทำให้ข้าพเจ้าเกิดแรงบันดาลใจ “รู้หรือเปล่าว่าน้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยได้” เขาบอก “วิธีนั้นจะทำให้น้องสามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของตัวเองได้” นั่นเป็นครั้งแรกที่ข้าพเจ้าคิดได้ว่าข้าพเจ้าสามารถทำทั้งสองอย่างได้! ไม่นานข้าพเจ้าก็พบงานนอกเวลาที่เปิดทางให้เรียนต่อ

ข้าพเจ้านึกถึงนีไฟและเรืออีกครั้ง “บัดนี้ข้าพเจ้า, นีไฟ, ไม่ได้ … ต่อเรือตามวิธีของมนุษย์; แต่ข้าพเจ้าต่อเรือตามวิธีที่พระเจ้าทรงแสดงแก่ข้าพเจ้า” (1 นีไฟ 18:2)

ถ้าข้าพเจ้าฟังตนเอง ข้าพเจ้าคงเลิกล้มเรื่องเรียนไปแล้ว แต่พระเจ้าทรงดลใจข้าพเจ้าผ่านคำพูดของพี่ชายให้เรียนต่อไป บางครั้งเมื่อเรามีความท้าทายในชีวิต เราคิดว่าพระเจ้าไม่ประทานพรเรา แต่ตอนนี้ข้าพเจ้าเห็นชัดว่าพระองค์ประทานพรข้าพเจ้าให้มีโอกาสพัฒนาและเติบโต

อย่าเลิกกลางคัน!

ข้าพเจ้าแต่งงานขณะเป็นนักศึกษาด้วย หลังจากนั้น เมื่อใกล้จบปริญญา ข้าพเจ้ารู้ตัวว่าไม่ชอบสิ่งที่เรียนอยู่ ข้าพเจ้าอยากเลิกเรียน แต่ภรรยาพูดว่า “คุณจะเลิกกลางคันไม่ได้ คุณไม่รู้หรอกว่าพระเจ้าทรงเตรียมอะไรไว้ให้คุณ เพราะฉะนั้นคุณต้องเรียนให้จบ”

ข้าพเจ้านึกถึงนีไฟอีกครั้ง แม้พี่ๆ ของนีไฟจะปฏิบัติไม่ดีต่อท่าน แต่ท่านไม่เลิกกลางคัน ท่านมองไปที่พระผู้เป็นเจ้าและสรรเสริญพระองค์ “ข้าพเจ้าไม่ได้พร่ำบ่นต่อต้านพระเจ้าเพราะความทุกข์ของข้าพเจ้า” ท่านกล่าว ในที่สุดท่านก็เป็นอิสระ และ “เหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือข้าพเจ้า, นีไฟ, บังคับเรือไป, เพื่อเราจะแล่นต่อไปยังแผ่นดินที่สัญญาไว้.

“และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือหลังจากเราแล่นเรือต่อเนื่องไปเป็นเวลาหลายวันเรามาถึงแผ่นดินที่สัญญาไว้” (1 นีไฟ 18:16, 22–23)

ข้าพเจ้าฟังคำแนะนำของภรรยาและเรียนจนจบปริญญาตรี แต่เริ่มทำงานในสาขาอาชีพต่างจากที่เรียนมา

สองปีต่อมา ข้าพเจ้ามีความรู้สึกแรงกล้าว่าต้องปรับปรุงการศึกษาของตน และรู้สึกว่าควรเรียนต่อปริญญาโท เมื่อข้าพเจ้าเริ่มขั้นตอนการสมัคร ข้อแรกๆ ที่ถามคือข้าพเจ้าจบปริญญาตรีหรือไม่ ขณะนั้นเองคำพูดของภรรยาเข้ามาทันที “คุณไม่รู้หรอกว่าพระเจ้าทรงเตรียมอะไรไว้ให้คุณ เพราะฉะนั้นคุณต้องเรียนให้จบ” ถ้าข้าพเจ้าไม่จบปริญญาตรี ข้าพเจ้าคงไม่ได้ปริญญาโท

ศาสดาพยากรณ์นำทางเรา

ทุกครั้งที่ข้าพเจ้าอ่านพระคัมภีร์มอรมอน ข้าพเจ้าถามตนเองว่า ศาสดาพยากรณ์ท่านนี้จากหลายพันปีก่อนต้องการให้ข้าพเจ้ารู้และประยุกต์ใช้อะไรในชีวิตข้าพเจ้าและในชีวิตครอบครัวข้าพเจ้า ตัวอย่างเช่น นีไฟสอนข้าพเจ้าว่าเราต้องพร้อมเมื่อพระเจ้าทรงเรียกเรา วางใจพระองค์ และรับใช้พระองค์อย่างซื่อสัตย์

ข้าพเจ้ารู้โดยไม่สงสัยว่าเมื่อพระเจ้าทรงเรียกท่าน พระองค์จะทรงเตรียมทาง เช่นเดียวกับที่ทรงเตรียมทางให้นีไฟ (ดู 1 นีไฟ 3:7)