Hoe ik weet dat de profeet door God geroepen en geleid wordt

Anne Vadly Louis

Mijn getuigenis van levende profeten veranderde op de dag dat een apostel een bezoek aan Haïti bracht.

De auteur woont in Haïti.

Opgroeien in de kerk betekende een voortdurende worsteling om ware leerstellingen te leren en mijn getuigenis sterk te houden. Ik herinner me dat onze seminarieleerkracht ons op een donderdagochtend over profeten en apostelen vertelde. Hij zei iets dat in mijn geheugen gegrift is: ‘President Thomas Spencer Monson [die destijds de profeet was] is een profeet van God. En wie wil weten of dit waar is, kan oprecht om een antwoord bidden.’ Zijn woorden raakten mij.

Toen ik die dag thuiskwam, knielde ik neer en vroeg ik mijn hemelse Vader of president Monson door Hem als profeet was geroepen. Ik kreeg toen een heel sterk gevoel van vreugde dat ik niet verklaren kon. Sinds die dag heb ik geweten dat dit warme gevoel van God kwam, en het bevestigde mijn geloof in de profeet. Mijn liefde nam toe en ik wist dat ik de leiding van de profeet nodig had. Ik kon het niet zonder doen. Ik wilde altijd naar zijn woorden op de algemene conferentie luisteren, en die gehoorzamen. Toen ik enkele jaren later hoorde dat president Monson was overleden, was ik erg verdrietig, want ik had hem zo lief.

Toen president Russell M. Nelson als de nieuwe profeet werd gesteund, vroeg ik mij af hoe ik ooit zo veel liefde voor hem zou kunnen opbrengen als ik voor president Monson had gehad! Maar mijn hemelse Vader kende het verlangen van mijn hart, dat ik voor ieder van de mannen die hij geroepen heeft om zijn kerk te leiden evenveel liefde wil krijgen. En ik geloof dat Hij me dingen mee wilde laten maken die mij daartoe in staat zouden stellen.

Kort nadat president Nelson was geroepen, stuurde hij ouderling Dale G. Renlund van het Quorum der Twaalf Apostelen naar Haïti voor een ontmoeting met de plaatselijke jongeren. Ik was blij dat ik hem zou ontmoeten. Ik wilde zeker weten dat hij echt door God geroepen was.

Op zoek naar de waarheid

Na een lange reis kwam ik in de hoofdstad van mijn land aan en ging ik naar mijn zitplaats in het gebouw waar we ouderling Renlund zouden ontmoeten. Toen hij binnenkwam, werd ik helemaal warm van binnen. Aan het begin van zijn toespraak zei hij dat president Russell M. Nelson hem gestuurd had. Op dat moment wist ik dat God inzag dat wij de liefde en steun van de nieuwe profeet moesten voelen, en dat Hij ons daarom deze kans had gegeven.

Toen ouderling Renlund vroeg of een vrijwilliger de inleiding tot het Boek van Mormon wilde voorlezen, voelde ik de Geest zo sterk dat ik zonder na te denken opstond. Ik ging naar het podium en stond dicht bij de apostel om het stuk voor te lezen. Mijn hart begon meteen sneller te kloppen en ik kan niet onder woorden brengen hoe sterk ik de Geest voelde. Het was alsof God daar aanwezig was, en het was een geweldige ervaring. Op dat moment verdwenen al mijn vragen en twijfels als sneeuw voor de zon. Ik wist dat ouderling Renlund werkelijk als apostel door God geroepen was. Ik had een sterk gevoel van liefde voor hem – en voor de profeet die hem had gestuurd om tot ons te spreken.

Onze hemelse Vader houdt zoveel van ons dat Hij ons door zijn geweldige leiders leiding geeft. Ik getuig dat de profeet en de apostelen door God geroepen zijn, dat president Nelson Gods aanbevelingen en openbaringen volgt, en dat hij ons altijd op het juiste pad zal leiden. De herstelling van het evangelie is met Joseph Smith begonnen en gaat in deze tijd nog steeds voort. Als wij ons best doen om de raad van onze profeten te volgen, en anderen over de waarheid te vertellen, kunnen ook wij deelnemen aan de lopende herstelling.