Een betere dag door muziek
Elizabeth schopte op het stoffige pad tegen een lege kokosnoot. Ze fronste terwijl die wegrolde. Vandaag was een slechte dag.
Een heel slechte!
Lagi had op school iets gemeens tegen haar gezegd. En even later hadden haar klasgenootjes haar uitgelachen toen ze op het bord een fout had gemaakt. En daarna had iemand haar tekening verpest.
‘Het is gewoon niet eerlijk!’ zei Elizabeth. Waarom bestaan slechte dagen eigenlijk?
Elizabeth plukte een mooie hibiscusbloem. Die fleurde haar dag een beetje op. Zelfs op slechte dagen vond ze in Samoa overal bloemen.
Ze vlechtte de roze bloem in haar haar en ging naar huis.
‘Talofa!’ zei papa. ‘Hoe was je dag?’
Elizabeth boog haar hoofd. ‘Niet goed.’ Ze liep langs de luidruchtige varkens in hun tuin en ging naast papa op de veranda zitten.
Ze vertelde papa over haar moeilijke dag.
‘Wat erg’, zei papa terwijl hij haar knuffelde. ‘Ik heb ook weleens zulke dagen. Wil je weten wat ik dan doe?’
Ze knikte. ‘Ja, graag!’
Hij begon een liedje te zingen dat Elizabeth heel goed kende. Papa zong dat mooie liedje vaak voor mama.
Ze lachte en gaf hem een por. ‘Papaaa!’
Hij grinnikte. ‘Ik meen het! Door goede muziek voel ik me beter. En nu we het daar toch over hebben …’
Elizabeth wist wat hij ging zeggen. Het was tijd om te oefenen.
Elizabeth wilde dolgraag piano leren spelen, zodat ze in de kerk liedjes kon spelen. Ze vond het heel leuk om als gezin te zingen. Vooral met papa. Maar piano spelen was moeilijk. Haar vingers konden de juiste toetsen niet goed vinden.
‘Ik wil vandaag niet oefenen’, zei ze.
Papa stond op. ‘Probeer na te denken over de liedjes die je speelt. Door lofzangen kunnen we ons dichter bij God voelen.’
Hij deed zijn sandalen uit en ging naar binnen om mama met het eten te helpen.
Elizabeth deed ook haar sandalen uit en volgde hem. Papa sneed de groenten in stukjes terwijl mama in de pot roerde.
De bladmuziek van ‘Fa‘afetai i Le Atua’ lag op het keyboard. Elizabeth hield van dat Samoaanse loflied. Het ging over dankbaarheid aan God.
Elizabeth zette het keyboard aan en begon te spelen. ‘Denk na over de liedjes die je speelt’, had papa gezegd.
En dat deed ze ook. Ze dacht na over alle dingen waarvoor ze dankbaar was. Haar familie. Hun huis. Muziek. Het prachtige Samoa.
Haar vingers begonnen de juiste toetsen te vinden. Na een tijdje voelde ze zich anders. Ze voelde zich rustig. Elizabeth glimlachte. Ze voelde de Heilige Geest!
Papa hield op met snijden en begon te neuriën. Hij ging naast haar staan en begon te zingen.
Ze bleef spelen, en ook mama zong mee. Elizabeth dacht aan alle zegeningen die God haar en haar familie gaf.
Toen ze klaar was, boog papa zich voorover en vroeg: ‘Voel je je al wat beter?’
‘Veel beter!’ zei ze. ‘Je had gelijk. Die goede muziek heeft mijn dag echt beter gemaakt!’
Illustraties, Rebecca Sorge