ការអានយឺតៗ ៖ ការឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងព្រះគម្ពីរ

ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៤

« ការអានយឺតៗ ៖ ការឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងព្រះគម្ពីរ » លីអាហូណា ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៤ ។

ការអានយឺតៗ ៖ ការឃើញ ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងព្រះគម្ពីរ

ដោយ ធែឌ បានស៍

ការអភិវឌ្ឍកម្មវិធីសិក្សារបស់សាសនាចក្រ

ការខ្ចីវិធីសាស្ត្រនេះមកពីសិល្បៈអាចជួយយើងឲ្យមើលឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។

រូបចម្លាក់ម៉ារីបីព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវក្រោយពីការឆ្កាង

មីឆែលអេងជែលូបានចំណាយពេលជាងមួយឆ្នាំដើម្បីបង្កើត La Pietà ជារូបចម្លាក់ដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ម៉ារីបីព្រះសពរបស់ព្រះយេស៊ូវក្រោយពីការឆ្កាង ។ លីអូណាដូ ដា វិនស៊ី បានចំណាយពេលយូរជាងនេះទៀត គឺប្រហែលជាបីឆ្នាំគូររូបដ៏ល្បីរបស់លោក TheLastSupper [ អាហារពេលយប់ចុងក្រោយ ] ។

ប្រសិនបើបងប្អូនត្រូវទាយ តើបងប្អូនថាភ្ញៀវដែលទៅទស្សនាសារមន្ទីរសិល្បៈចំណាយពេលយូរប៉ុណ្ណា—ជាមធ្យម—នៅក្នុងការមើលស្នាដៃសិល្បៈនីមួយៗ ?

ចម្លើយគឺ ១៧ វិនាទី បើយោងតាមការសិក្សាមួយ ។^១

ស្រមៃ ៖ ១៧ វិនាទី ដើម្បីមើលស្នាដៃសិល្បៈដែលវិចិត្រករប្រហែលជាបានចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំក្នុងការបង្កើត ។

វាគួរឲ្យយល់បាន ។ មានគំនូរ និងចម្លាក់រាប់រយនៅក្នុងសារមន្ទីរមួយ ហើយយើងជាមនុស្សដែលរវល់ ។ ដូច្នេះ យើងប្រញាប់មើលវាឲ្យបានច្រើនតាមដែលយើងអាចធ្វើបាន ។ ជារឿងគួរឲ្យហួសចិត្ត ជំរុញដោយសារការភ័យខ្លាចរបស់យើងពីការបាត់បង់អ្វីមួយ នោះយើងក៏បាត់បង់គោលបំណងនៃសិល្បៈទៅវិញ—គឺអារម្មណ៍ និងគំនិតដែលសិល្បករចង់ឲ្យយើងដកពិសោធន៍ ។ យើងមើលគ្រប់បំណែកសិល្បៈនៅក្នុងសារមន្ទីរ ប៉ុន្តែយើងពិតជាមិន ឃើញ បំណែកសិល្បៈណាមួយឡើយ ។ បន្ទាប់មក យើងចាកចេញពីសារមន្ទីរទាំងអស់កម្លាំង ហើយមិនបានទទួលការបំផុសគំនិតអ្វីទេ ។ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា តើមនុស្សឃើញអ្វីក្នុងសិល្បៈនោះទៅ—ដោយជឿជាក់ថា ប្រហែលជាសិល្បៈនោះគឺសម្រាប់មនុស្សដែលមានការអប់រំខ្ពស់ មិនមែនសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នានោះទេ ។

ការមើលយឺតៗ

ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ សារមន្ទីរសិល្បៈនៅជុំវិញពិភពលោកកំពុងលើកទឹកចិត្តភ្ញៀវឲ្យអនុវត្តអ្វីមួយដែលពួកគេហៅថា « ការមើលយឺតៗ » ។^២ ពួកគេអញ្ជើញមនុស្សឲ្យរើសយកស្នាដៃសិល្បៈមួយ នៅក្នុងសារមន្ទីរ រកកន្លែងឲ្យស្រួលបួល ហើយពិនិត្យមើលដោយប្រុងប្រយ័ត្នមួយរយៈ—៥ ទៅ ១០ នាទី ។ មើលវាពីមុំផ្សេងគ្នា ។ ឈានចូលជិតដើម្បីកត់សម្គាល់អំពីភាពលម្អិតនានា ។ ឈានចេញវិញ ហើយមើលវាទាំងមូល ។ ជួនកាលភ្ញៀវត្រូវបានគេប្រាប់កុំឲ្យអានស្លាកដែលមានការបកស្រាយរបស់សារមន្ទីរដែលវិភាគអំពីស្នាដៃសិល្បៈនោះថែមទៀតផង—យ៉ាងហោចណាស់ រហូតដល់ពួកគេមានឱកាសបង្កើតមតិផ្ទាល់ខ្លួន និងធ្វើការរកឃើញផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេសិន ។

ការមើលយឺតៗបានផ្លាស់ប្តូរបទពិសោធន៍នៅក្នុងសារមន្ទីរសិល្បៈសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ។ មនុស្សខ្លះដែលមិនដែលចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាអ្នកស្រឡាញ់សិល្បៈបានក្លាយជាមនុស្សមានអារម្មណ៍រំភើបចំពោះសិល្បៈ ។ ពួកគេទទួលបានទំនុកចិត្តថា ពួកគេអាចរកឃើញអត្ថន័យនៅក្នុងស្នាដៃសិល្បៈណាមួយ ហើយពួកគេរកឃើញអំណរនៅក្នុងអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។ ពួកគេរៀនថា ពួកគេមិនត្រូវការសញ្ញាប័ត្រមហាវិទ្យាល័យនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រសិល្បៈមួយ ដើម្បីរំជួលចិត្តដោយសិល្បៈនោះទេ ពួកគេគ្រាន់តែត្រូវបន្ថយល្បឿន និងផ្តល់ឱកាសដល់សិល្បៈ ដើម្បីធ្វើអ្វីដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីធ្វើប៉ុណ្ណោះ ។

តើគោលការណ៍ដូចគ្នានេះអាចអនុវត្តចំពោះការអានព្រះគម្ពីរបានដែរឬទេ—ឧទាហរណ៍ចំពោះការសិក្សា ចូរមកតាមខ្ញុំ របស់យើងអំពីព្រះគម្ពីរមរមននៅឆ្នាំនេះ ?

យើងដឹងថា ព្រះគម្ពីរមរមនជាសក្ខីបទមួយទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ត្រូវបានសរសេរដោយមានបំណងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះអង្គសង្រ្គោះ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៦:៤ ) ។ យើងដឹងថា វាត្រូវបានសរសេរដោយព្យាការីដ៏បំផុសគំនិតនៃព្រះ ជាពិសេសសម្រាប់ជំនាន់របស់យើង ( សូមមើល ឧទាហរណ៍ មរមន ៨:៣៥ ) ។ យើងដឹងថា ព្យាការីពីបុរាណដែលបានសរសេរព្រះគម្ពីរមរមនបានធ្វើបែបនេះដោយការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួនដ៏អស្ចារ្យ ។ គ្រាន់តែដំណើរការនៃការឆ្លាក់ពាក្យនៅលើផ្ទាំងលោហៈគឺជាការងារដ៏ផ្ចិតផ្ចង់ និងនឿយហត់ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:១ ) ។ ហើយពួកលោកមួយចំនួនបានប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួនដើម្បីរក្សាកំណត់ត្រានោះ ដើម្បីឲ្យយើងមានវានៅសព្វថ្ងៃនេះ ( សូមមើល មរមន ៦:៦; មរ៉ូណៃ ១ ) ។

ប៉ុន្តែពេលខ្លះនៅក្នុងភាពរវល់របស់យើង យើងប្រញាប់ប្រញាល់ការអានរបស់យើងអំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។ ប្រហែលជាយើងអានខគម្ពីរមួយចំនួនត្រួសៗនៅអាហារពេលព្រឹក ឬនៅតាមផ្លូវទៅធ្វើការ ។ យើងអាចសម្លឹងមើលគ្រប់ពាក្យទាំងអស់នៅក្នុងជំពូកមួយ ប៉ុន្តែភាគច្រើននៃពាក្យនោះមិនមានអត្ថន័យអ្វីទេ ។ មិនមែនគ្រប់ពេលទេ ប៉ុន្តែពេលខ្លះយើងបិទព្រះគម្ពីរ ឬកម្មវិធី ដោយពុំមានអារម្មណ៍ខុសអ្វីពីពេលដែលយើងចាប់ផ្ដើមនោះទេ ។

ការអានយឺតៗ

ប្រសិនបើស្នាដៃសិល្បៈដ៏ល្អមួយសមនឹងទទួលបានការកោតសរសើរតាមរយៈការមើលយឺតៗ ប្រហែលជាព្រះគម្ពីរមរមនសមនឹងទទួលបាន « ការអានយឺតៗ » ផងដែរ ។ វាមិនចាំបាច់មានន័យថា ការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់យើងត្រូវចំណាយពេលយូរនោះទេ គ្រាន់តែថាយើងអាចទទួលបានប្រយោជន៍ពីការផ្លាស់ប្ដូរល្បឿនប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រហែលជាការសិក្សាថ្ងៃនេះផ្តោតលើតែបី ឬបួនខប៉ុណ្ណោះ ជាជាងការប្រញាប់បញ្ចប់ជំពូកមួយ ។ ប៉ុន្តែយើងពិតជាពន្លិចខ្លួនរបស់យើងទៅក្នុងខទាំងនោះ ។ យើងកត់សម្គាល់អំពីព័ត៌មានលម្អិត ពាក្យ និងឃ្លាទាំងឡាយ ។ យើងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលខនីមួយៗអាចនឹងមានសារៈសំខាន់—តើវាបង្រៀនខ្ញុំអ្វីមួយអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដែរឬទេ ? តើវាធ្វើឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំចំពោះទ្រង់កាន់តែខ្លាំងឡើងដែរឬទេ ? តើមានអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំដឹងឬទេ ?

ការអានយឺតៗអនុញ្ញាតឲ្យយើងកត់សម្គាល់អ្វីៗដែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ដែលយើងនឹងមិនកត់សម្គាល់នោះទេបើយើងអានលឿនៗ ។ សំខាន់បំផុត វាអាចជួយយើងឲ្យមើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែញឹកញាប់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរនេះ ដែលត្រូវបានសរសេរដើម្បីធ្វើជាសាក្សីអំពីទ្រង់ ។ ការអានយឺតៗគឺជាវិធីមួយដើម្បីបើកភ្នែក គំនិត និងដួងចិត្តរបស់យើងទៅកាន់ទីបន្ទាល់ដ៏មានអានុភាពរបស់ព្រះគម្ពីរមរមនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ស្នាដៃសិល្បៈដ៏បំផុសគំនិតមួយ នៅពេលដែលយើងចំណាយពេលដើម្បីមើលវា គឺពិតជាអាចផ្លាស់ប្ដូរជីវិតបាន ។ តាមរបៀបដ៏ជ្រាលជ្រៅជាងនេះ ការមើលឃើញព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើគំនិត និងអារម្មណ៍របស់យើង—និងទៅលើជីវិតរបស់យើងផងដែរ ។

ឧទាហរណ៍ សន្មតថាបងប្អូនកំពុងអាន នីហ្វទី១ ជំពូក ១ ។ ចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូនត្រូវបានទាក់ទាញដោយខទី ៦ ដូច្នេះបងប្អូនបន្ថយល្បឿន ហើយនៅទីនោះមួយរយៈ ។ បងប្អូនប្រហែលជាចាប់អារម្មណ៍ទៅលើ « បង្គោលភ្លើង » ដែលលីហៃបានឃើញដែល « ស្ថិតនៅលើថ្មមួយដុំ » ។ នោះជាឥរិយាបថមិនប្រក្រតីទេសម្រាប់ភ្លើង ។ តើការណ៍នេះអាចមានន័យដូចម្ដេចទៅ ? គំនិតរបស់បងប្អូនអាចគិតទៅដល់បង្គោលភ្លើងផ្សេងទៀតដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ( លេខយោងអាចជួយបងប្អូននៅទីនោះបាន ) ។ បងប្អូនអាចពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលវត្តមានរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាញឹកញាប់ប្រៀបធៀបទៅនឹងភ្លើង ។ តើការណ៍នេះនិយាយអ្វីអំពីទ្រង់ ? តើទ្រង់ធ្លាប់ដូចជាបង្គោលភ្លើងនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ?

វាមានរឿងត្រូវគិតច្រើនណាស់ ។ ហើយបងប្អូនមិនទាន់បានបញ្ចប់ខនោះនៅឡើយទេ ។

ពិតណាស់ វាមានតម្លៃនៅក្នុងការអានព្រះគម្ពីរមរមនលឿនៗ ។ វាអាចជួយយើងឲ្យរៀនអំពីដំណើររឿងទាំងមូល ហើយយល់ប្រធានបទដែលកើតឡើងដដែលៗ ។ ប៉ុន្តែមានអ្វីជាច្រើនដែលត្រូវរៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងសេចក្ដីលម្អិតនៃព្រះគម្ពីរមរមន ហើយពេលខ្លះវិធីដ៏ល្អបំផុតដើម្បីមើលឃើញព័ត៌មានលម្អិតទាំងនោះគឺត្រូវបន្ថយល្បឿន ហើយមើលដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។

នីហ្វៃមានប្រសាសន៍អំពីពាក្យដែលលោកបានសរសេរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមនថា « ពាក្យទាំងនេះ … គឺជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយទ្រង់បានប្រទានពាក្យទាំងនេះដល់ខ្ញុំ ហើយ … ព្រះគ្រីស្ទទ្រង់នឹងបង្ហាញដល់អ្នកដោយព្រះចេស្ដា និងសិរីល្អដ៏ធំថា ពាក្យទាំងនោះគឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ » ( នីហ្វៃទី២ ៣៣:១០–១១ ) ។ បងប្អូនមិនចាំបាច់ជាអ្នកអានដែលមានជំនាញ ដើម្បីស្វែងរកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមននោះទេ ។ បងប្អូនគ្រាន់តែត្រូវបន្ថយល្បឿន ហើយផ្តល់ឱកាសដល់ព្រះគម្ពីរមរមនដើម្បីធ្វើអ្វីដែលវាត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីធ្វើប៉ុណ្ណោះ—គឺស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

បច្ចេកទេសសម្រាប់ការអានយឺតៗ

រើសវគ្គបទគម្ពីរខ្លីមួយ—ជាធម្មតាពីរបីខគឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ ។
អានវាច្រើនដង ។ ជាលើកដំបូង អានដើម្បីយល់អំពីដំណើររឿងដែលត្រូវបានប្រាប់ ឬគោលការណ៍ទូទៅដែលត្រូវបានបង្រៀន ។ លើកទីពីរ និងទីបី អានដើម្បីបានការយល់ដឹងកាន់តែជ្រាលជ្រៅ ។ ព្យាយាមកត់សម្គាល់អ្វីដែលបងប្អូនមិនបានកត់សម្គាល់នៅក្នុងការអានលើកមុន ។
រកមើលនិយមន័យនៃពាក្យដែលមិនស្គាល់—ហើយពេលខ្លះ ពាក្យដែលស្គាល់ ។ បងប្អូនអាចរកឃើញនិយមន័យទីពីរ ឬន័យលាក់កំបាំងដែលបើកការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណថ្មីៗ ។ នៅក្នុងកម្មវិធីបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ បងប្អូនអាចចុចឲ្យជាប់ពាក្យមួយ ហើយជ្រើស « កំណត់និយមន័យ » ដើម្បីមើលនិយមន័យនៃពាក្យនោះឲ្យបានឆាប់រហ័ស ។
រកមើលបទគម្ពីរដែលពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងលេខយោង—ហើយបន្ថែមដោយខ្លួនឯង !
ព្យាយាមនិយាយវគ្គបទគម្ពីរនេះឡើងវិញតាមពាក្យសម្តីរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ។
សូមកុំសន្មតថា បងប្អូនដឹងរួចហើយថាវគ្គបទគម្ពីរមួយមានន័យយ៉ាងណា មិនថាបងប្អូនបានអានវាប៉ុន្មានដងពីមុនមកនោះទេ ។ តែងតែបើកចិត្តទទួលការយល់ដឹងថ្មីៗ ដែលព្រះអម្ចាស់អាចនឹងប្រទានដល់បងប្អូន ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ២៨:២៩–៣០ ) ។

សំណួរដែលត្រូវសួរនៅពេលដែលបងប្អូនអានព្រះគម្ពីរមរមនយឺតៗ

តើវគ្គបទគម្ពីរនេះបង្រៀនខ្ញុំអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើវាពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំថា « ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះគ្រីស្ទ » ដោយរបៀបណា ? ( ទំព័រចំណងជើង ) ។
តើហេតុអ្វីនីហ្វៃ ( ឬយ៉ាកុប ឬមរមន ឬមរ៉ូណៃ ជាដើម ) ជ្រើសរើសពាក្យ ឃ្លា ឬព័ត៌មានលម្អិតនោះ ?
តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យចង់ឲ្យខ្ញុំរៀនអ្វីខ្លះមកពីវគ្គបទគម្ពីរនេះ ? តើសាររបស់ទ្រង់សម្រាប់ខ្ញុំជាអ្វី ?