«Μια ιεραποστολική ιστορία επιτυχίας: 60 χρόνια δημιουργίας», Λιαχόνα, Ιούλιος 2024.
Μία ιεραποστολική ιστορία επιτυχίας: 60 χρόνια δημιουργίας
Τι χαρούμενη εμπειρία ήταν για να ακούσω ότι ένας σπόρος του Ευαγγελίου, που φυτεύτηκε πριν από χρόνια, απέδωσε καρπό.
Εικονογράφηση υπό Carolyn Vibbert
Πάντοτε αγαπούσα το Διδαχή και Διαθήκες 18:10: «Η αξία των ψυχών είναι μεγάλη στα μάτια του Θεού». Και μερικές φορές απαιτείται πολλοί από εμάς που εργαζόμαστε μαζί στο να αναφέρουμε τη μαρτυρία να φέρουμε ψυχές στον Σωτήρα (βλ. Προς Κορινθίους Β΄ 13:1).
Θυμήθηκα αυτήν την όμορφη έννοια του συλλογικού ιεραποστολικού έργου, όταν μια μέρα έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα. Ένας αδελφός που είπε ότι ήταν ο γυιος του προέδρου ιεραποστολής στην Γουίτσιτα του Κάνσας, αναρωτήθηκε αν ήμουν η σύζυγος του Ρόμπερτ Μόνσον. Ο αδελφός συνέχισε λέγοντας ότι έψαχνε τον Πρεσβύτερο Μόνσον, ο οποίος υπηρέτησε στην Ιεραποστολή των Κεντρικών Πολιτειών το 1959. Αυτός ήταν ο σύζυγός μου.
Μου είπε για δύο νέους πρεσβυτέρους οι οποίοι εμπνεύστηκαν πρόσφατα να εισέλθουν σε μία πολυκατοικία. Κτύπησαν την πρώτη πόρτα και βρήκαν μια ηλικιωμένη κυρία που τους προσκάλεσε την επόμενη ημέρα. Όρισαν ώρα.
Όταν επέστρεψαν για το ραντεβού, έμαθαν ότι αυτή η ηλικιωμένη αδελφή είχε έναν παλαιό τριπλό συνδυασμό (Βιβλίο του Μόρμον, Διδαχή και Διαθήκες και Πολύτιμο Μαργαριτάρι) που της είχαν δώσει οι ιεραπόστολοι το 1959. Το είχε διαβάσει πολλές φορές και ήξερε ότι οι διδασκαλίες σε αυτό ήταν αληθινές. Δεν είχε προσχωρήσει τότε στην Εκκλησία, επειδή ο σύζυγός της δεν ήθελε εκείνη να παρευρεθεί στην εκκλησία ή να βαπτισθεί. Ο σύζυγός της είχε αποβιώσει προσφάτως και προσευχήθηκε να βρει ξανά τους ιεραποστόλους. Στον τριπλό της συνδυασμό ήταν τα ονόματα των δύο ιεραποστόλων από το 1959: Ρόμπερτ Μόνσον και Γκρανέιντ Κάρραν, ο σύζυγός μου και ο συνάδελφός του.
Τις επόμενες εβδομάδες, αυτή η γυναίκα έμαθε για το σχέδιο σωτηρίας και τις ευλογίες του ναού. Ο γυιος της είχε πεθάνει σε ηλικία 22 ετών και ήταν κατενθουσιασμένη με την πιθανότητα να επανενωθεί μαζί του. Όταν οι ιεραπόστολοι την κάλεσαν να βαπτισθεί, με χαρά δέχθηκε την πρόσκλησή τους.
Τόσο ο σύζυγός μου όσο και ο συνάδελφός του, ο Πρεσβύτερος Κάρραν, έχουν πεθάνει, αλλά μπορώ να τους φανταστώ να παρευρίσκονται σε αυτό το όμορφο βάπτισμα πέρα από αυτήν τη θνητή ζωή.
Καθώς ο γυιος του προέδρου ιεραποστολής μού έλεγε την ιστορία, θυμήθηκα ότι ο Σωτήρας δεν ξεχνά κανέναν από εμάς. Είναι πάντοτε μαζί μας, αν Του επιτρέψουμε να είναι στη ζωή μας. Η Καινή Διαθήκη λέει την ιστορία του Ζακχαίου, ο οποίος σκαρφάλωσε σε μία συκομουριά για να δει τον Σωτήρα (βλ. Κατά Λουκάν 19:1-10). Ακόμη και επάνω στο δένδρο, ο Ζακχαίος βρέθηκε από τον Σωτήρα, ο οποίος ζήτησε να δειπνήσει στο σπίτι του. Ομοίως, μια ηλικιωμένη αδελφή προσευχήθηκε και περίμενε τους ιεραποστόλους να κτυπήσουν την πόρτα της και το έκαναν. Ο Σωτήρας μάς γνωρίζει όλους. «Eπειδή, ο Yιός τού ανθρώπου ήρθε να ζητήσει και να σώσει το χαμένο» (Κατά Λουκάν 19:10).
Δύο ομάδες ιεραποστόλων –μία πριν από περισσότερα από 60 χρόνια και μετά μια ακόμη προσφάτως– έφεραν αυτήν την αδελφή στον Ιησού Χριστό και με τη σειρά τους ενδυνάμωσαν τη μαρτυρία τους και βρήκαν χαρά εν Κυρίω. Νιώθω ταπεινοφροσύνη που θα μπορούσα να είμαι παρατηρήτρια σε αυτή την ιστορία, νιώθοντας τη χαρά όλων όσοι συμμετείχαν στο να φέρουν αυτήν την αδελφή στον Σωτήρα (βλ. Διδαχή και Διαθήκες 18:15).
Η συγγραφέας ζει στη Γιούτα των Η.Π.Α.