«Από το σκοτάδι στην ευτυχία», Λιαχόνα, Ιούλιος 2024.
Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών
Από το σκοτάδι στην ευτυχία
Καθώς επανελάμβανα τα λόγια των διατάξεων του ναού από μέσα μου, κάτι θαυμαστό συνέβη.
Το 1988, πήγα με άλλους Βρετανούς δασκάλους για να διδάξω σε ένα σχολείο στο Σουδάν. Τα παιδιά ήταν ευχάριστα και γρήγορα προσαρμοστήκαμε στις δυσκολίες από το γεγονός ότι ζούσαμε σε μία αναπτυσσόμενη χώρα. Ο εργοδότης μας, όμως, απεδείχθη ότι ήταν ένας καταπιεστικός ηγέτης που καταδίωκε όποιον αντιλαμβανόταν ότι του εναντιωνόταν με κάθε τρόπο. Με μισούσε από την ημέρα που υπερασπίσθηκα κάποιον που είχε κακοποιηθεί.
Μια ημέρα με κάλεσε στο γραφείο του. Για πάνω από μισή ώρα, με υπέβαλε σε κάθε είδους λεκτική κακοποίηση και απειλές. Έφυγα από την αίθουσα σε κατάσταση σοκ. Δεν θυμάμαι πώς πέρασα την υπόλοιπη σχολική ημέρα. Όλο το βράδυ δεν μπορούσα να βγάλω από τον νου μου τα τρομερά λόγια του.
Την ώρα του ύπνου, κάθισα στο κρεβάτι μου και διάβασα τις γραφές. Κατόπιν γονάτισα και προσευχήθηκα ένθερμα για παρηγοριά και ανακούφιση, αλλά δεν ένιωσα καμία. Έπεσα για ύπνο, αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Δύο φορές ακόμα σηκώθηκα, διάβασα, γονάτισα και προσευχήθηκα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
«Ω, λοιπόν» σκέφθηκα «ο Επουράνιος Πατέρας δεν απαντά πάντοτε στις προσευχές μας όπως και όταν το θέλουμε». Αποδέχθηκα μια δυστυχή, άυπνη νύχτα.
Αλλά καθώς ξάπλωνα ξανά, σκέφθηκα: «Υπάρχει ένα ακόμη πράγμα που μπορώ να κάνω». Άρχισα να επαναλαμβάνω τα λόγια των διατάξεων του ναού από μέσα μου. Καθώς το έκανα αυτό, συνέβη ένα εκπληκτικό θαύμα. Όλη η αθλιότητα και το σκοτάδι ξεχύθηκαν από μέσα μου, και η πιο υπέροχη γαλήνη και χαρά έρεε μέσα και γέμιζε ολόκληρη την ύπαρξή μου.
Σηκώθηκα και προσευχήθηκα, ευχαριστώντας με δάκρυα τον Επουράνιο Πατέρα. Μετά επέστρεψα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα. Η επόμενη ημέρα, η οποία θα έπρεπε να ήταν γεμάτη φόβο και δυστυχία, ήταν η ευτυχέστερη ημέρα που έχω περάσει ποτέ με μία τάξη παιδιών.
Συνειδητοποίησα ότι ο Κύριος ήθελε να συλλογισθώ τις διατάξεις του ναού. Προς τους Αγίους που διέσχιζαν τις πεδιάδες, αφού έλαβαν τις ευλογίες τους στον Ναό της Ναβού, ο Πρόεδρος Μπρίγκαμ Γιανγκ (1801-1877) είπε: «Αφήστε τη φωτιά της διαθήκης που συνήψατε στον Οίκο του Κυρίου να καίει στην καρδιά σας, σαν άσβεστη φλόγα»». Καθώς οι διαθήκες μας του ναού καίγονται στην καρδιά και τον νου μας, θα βρούμε επίσης δύναμη, ειρήνη και παρηγοριά.