Λιαχόνα
Το μήνυμά μου από τον Θεό
Ιούλιος 2024


«Το μήνυμά μου από τον Θεό», Λιαχόνα, Ιούλιος 2024.

Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών

Το μήνυμά μου από τον Θεό

Δεν είχα μαρτυρία για το Βιβλίο του Μόρμον έως ότου ο Κύριος μού μίλησε μέσω του βιβλίου του Ήλαμαν.

Xαμογελαστός άνδρας με τα χέρια σταυρωμένα

Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά τoυ συγγραφέως

Όταν ένας φίλος με προσκάλεσε στην Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών το 2020, απρόθυμα συμφώνησα. Στην αρχή, δεν αισθανόμουν ότι η εκκλησία ήταν ένα μέρος που ήθελα να είμαι ή ότι ανήκα, αλλά συνέχισα να παρευρίσκομαι στη συγκέντρωση μεταλήψεως. Τελικώς, βαπτίσθηκα.

Δεν καταλάβαινα, ωστόσο, την έννοια να έχουμε μία μαρτυρία όπως έλεγαν άλλα μέλη της Εκκλησίας. Οι αδελφές ιεραπόστολοι κι εγώ είχαμε διαβάσει μερικά εδάφια από τις γραφές μαζί, αλλά δεν είχα ανοίξει ποτέ μόνος μου το Βιβλίο του Μόρμον. Παρά τις μεγάλες προσπάθειες των μελών της Εκκλησίας να με καλωσορίσουν και να με διατηρήσουν ενεργό, σύντομα άρχισα να πηγαίνω αργά στην εκκλησία, να παραλείπω συγκεντρώσεις και να επιστρέφω σε μία εγκόσμια κατάσταση.

Μετά ήλθε μια μέρα που ένιωσα κυκλοθυμία με αίσθημα αναστάτωσης και άγχους. Ένιωσα ότι ήμουν πολύ ασταθής, εγκόσμιος και ανταγωνιστικός απέναντι στα του Θεού. Αναγνώρισα ότι δεν ήμουν στον σωστό δρόμο. Ενώ είχα αυτήν τη διάθεση, έριξα μια ματιά προς τις γραφές επάνω στο κρεβάτι μου.

Επικαλέσθηκα τον Θεό να μου πει κάτι. Είπα μια μικρή προσευχή και περίμενα να ακούσω οτιδήποτε. Χρειαζόμουν λίγη παρηγοριά και διαύγεια.

Τότε άκουσα κάτι. Δεν ξέρω αν ο ήχος ερχόταν μέσα από τον νου μου ή μέσα από τα αφτιά μου, αλλά άκουσα τα λόγια του «Ήλαμαν 3:27». Ήξερα ότι το βιβλίο του Ήλαμαν ήταν στο Βιβλίο του Μόρμον, έτσι πήρα τις γραφές και πήγα στον πίνακα περιεχομένων για να εντοπίσω αυτό το βιβλίο.

Αυτό που διάβασα στη συνέχεια ήταν ένα μήνυμα από τον Θεό προς εμένα ειδικά για εκείνη τη στιγμή της ζωής μου: «Έτσι μπορούμε να δούμε ότι ο Κύριος είναι ελεήμων προς όλους που, με την ειλικρίνεια της καρδιάς τους, επικαλούνται το άγιο όνομά Του».

Αυτή η περικοπή άλλαξε την αντίληψή μου για τις πράξεις μου και για το Βιβλίο του Μόρμον. Συνειδητοποίησα ότι οι πράξεις και η ανειλικρίνειά μου προς τον Θεό ήταν λάθος και ότι έπρεπε να Τον επικαλεστώ και να μετανοήσω. Ξέρω ότι ο Θεός δεν θα μου αρνηθεί τα ελέη και τις ευλογίες Του, εφόσον είμαι ειλικρινής στο να Τον επικαλούμαι και να Τον ακολουθώ.

Έτσι ήλθε η μαρτυρία μου για το Βιβλίο του Μόρμον – ένα βιβλίο για το οποίο δεν είχα δείξει ενδιαφέρον να διαβάσω. Ξέρω ότι ο Θεός ζει, ότι μας μιλά σήμερα και ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό.